Η τούρκικη πολιτική σχοινοβατεί, συνήθως έξυπνα, αξιοποιώντας την
ευνοϊκή διεθνή συγκυρία.
«Να σπάσουμε τον σβέρκο του Σαντάμ» διακήρυττε,
όταν οι ΗΠΑ είχαν ήδη δρομολογήσει την επέμβαση και την ανατροπή του.
Σε πλήθος παραδειγμάτων θα δούμε την αποφασιστικότητα ν' ανέβει στο κύμα
ώστε να καρπωθεί ή να μη χάσει. Στην Κύπρο, στην πρώην Σοβιετική Ενωση,
στην ουκρανική κρίση ακόμα και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου μπήκε την
τελευταία μέρα. Επιτίθεται στα σίγουρα, συγκρατείται στα δύσκολα.
Σήμερα
όλοι οι αναλυτές δέχονται ότι είναι η μόνη στρατιωτική και πολιτική
δομή που μπορεί να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το ισλαμικό κράτος.
Το παζαρεύει φυσικά και, αν κρίνει, θα πουλήσει ακριβά τις υπηρεσίες
«μπρατσά» στη Δύση.
Ομως το Χαλιφάτο συγκεντρώνει ορισμένα πρωτοφανή
χαρακτηριστικά που δυσκολεύουν το εγχείρημα. Εχει μεγάλη πολιτισμική
διείσδυση στους νέους, χρησιμοποιεί τις διαδικτυακές δυνατότητες, στήνει
θέαμα. Το Χαλιφάτο και λόγω της ακρότητάς του είναι ενεργό
επικοινωνιακά, εύκολα διαρρέει στην επικράτεια του άλλου, στη Δύση, στην
ίδια την Τουρκία. Το Χαλιφάτο, λόγω του ανορθολογισμού που παράγει η
διεθνής κρίση, μπορεί να συγκεφαλαιώσει τέλεια κάθε έννοια διαμαρτυρίας.
Αυτό συνιστά μια ιδεολογική δύναμη πέρα από το Ισλάμ, τα έθνη και τη
γεωγραφία.
Η Τουρκία και η έξυπνη πολιτική της αυτή τη
μολυσματική ιδιότητα που ενέχει ο σκοτεινός στρατός θα τη ζυγίσει εκατό
φορές. Δεν είναι ανέξοδη επιχείρηση όπως της Κύπρου π.χ., όπου ο
ελληνικός και κυπριακός ηδονοθηρικός μικροαστισμός «έκλεισε» την
υπόθεση. Στη νέα Τουρκία του τουριστικού εκσυγχρονισμού, της
αρχιτεκτονικής αναβάθμισης, της βιομηχανικής διεύρυνσης, της
αντιεβραϊκής ρητορικής και του μουσουλμανικού λαϊκισμού, πιθανές
βομβιστικές επιθέσεις από ομάδες αυτοκτονίας είναι κάτι πιο επικίνδυνο
από ό,τι χθες.
Εχει πολύ περισσότερα να διακινδυνεύσει από την
περίοδο των λασποχωριών, της απίστευτης φτώχειας όπου η χαμηλού επιπέδου
ζωή των ανθρώπων μπορούσε να διασκεδαστεί από τη μεγαλοκρατική ρητορική
της ελίτ.
Σήμερα ο ξενοδόχος των παραλίων και η μικροαστική φαντασίωση
είναι πολύ δύσκολο να δεχτούν τη διακινδύνευση.
Οπως επίσης ο κάθε
Τούρκος φτωχός είναι εξαιρετικά εύκολο να ταυτιστεί με τον μαύρο
εκδικητή της Δύσης που διώκεται.
Νέα εδάφη στη Συρία, στο Ιράκ,
ψαλίδισμα του Κουρδιστάν επιβεβαίωση του μεγαλοκρατισμού ή εσωτερική
ειρήνη;
Δύο πολιτικές παραδόσεις, διαφορετικοί κίνδυνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου