Το πρόβλημα στην Ελλάδα ποτέ δεν
ήταν η έλλειψη νόμων. Το αντίθετο. Η ευχέρεια ψήφισης νομοσχεδίων, μ'
αφορμή κάποια περιστατικά, λάμβανε μορφή χιονοστιβάδας.
Ο ανταγωνισμός
υπουργών για το ποιος κατέθεσε τα περισσότερα νομοσχέδια ήταν γνωστός
παλαιόθεν.
Οπως και ο ανταγωνισμός μεταξύ βουλευτών για την πλειοψηφία στην
κατάθεση ερωτήσεων.
Μικρή σημασία αποδιδόταν στο περιεχόμενο των
ερωτήσεων. Και εδώ η ποσότητα είχε μεγαλύτερη σημασία από την ποιότητα· ο
όγκος για τους πολλούς προηγείται και εντυπωσιάζει.
Ενα από τα βασικά προβλήματα ορθής λειτουργίας της κρατικής
μηχανής και της Δικαιοσύνης ήταν αυτή η πολυνομία-αντινομία, την οποία
παρατηρούμε αυξανόμενη. Ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει ουσιαστικό θέμα, θα
πρέπει να προωθηθεί κάτι που φέρει τη δημοσιότητα και θα απασχολήσει την
επικαιρότητα. Για όσο την κρατήσει. Αρκετές φορές προηγείται η
πληροφορία, η δήθεν διαρροή περί κατάθεσης νομοσχεδίου και αφού
μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα, δίνονται κάποιες ενδιαφέρουσες
κοινωνικά διατάξεις, προκειμένου το ενδιαφέρον των πολιτών να
συντηρείται σε ικανοποιητικό βαθμό.
Τέλος, σαν τρίτη φάση, το νομοσχέδιο δίνεται για διαβούλευση,
λίγο πριν από την ψήφισή του, κατά το γνωστό τρόπο από την Ελληνική
Βουλή, με ταχύτατες διαδικασίες, χάριν του δημοσίου συμφέροντος, η
καταχρηστική επίκληση του οποίου έχει οδηγήσει στον πνευματικό
ευνουχισμό του, στο βιασμό του και το κατέστησε κενό περιεχομένου.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι το νομοθετικό έργο έχει υποβαθμισθεί
και ουσιαστικά αποτελεί έργο των τεχνοκρατών η επεξεργασία των
νομοσχεδίων, τα οποία έρχονται στη Βουλή, απλώς προς επικύρωσή τους, με
τη δύναμη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ελάχιστοι λοιπόν γνωρίζουν
το περιεχόμενό τους, επικαλούμενοι φόρτο εργασίας, ακόμη κι όταν
πρόκειται για νομοσχέδια απ' τα οποία κρίνεται το μέλλον της χώρας, ίσως
για τα επόμενα 100 χρόνια. Θλιβερή διαπίστωση, ομολογημένη και από
κορυφαία κυβερνητικά στελέχη.
Αλλη μια παθογένεια;
Εξίσου σημαντική, αφού αφορά τον τρόπο που
ασκείται, όταν ασκείται, η νομοθετική λειτουργία. Η μία εκ των τριών
θεσμοθετημένων εξουσιών, η οποία ενισχύει, υποτίθεται, βελτιώνει τους
πολιτικούς θεσμούς, χάριν της ευνομίας.
Εξεγείρονται οι φυλακισμένοι;
Καιρός για ακόμη μία τροποποίηση
του Σωφρονιστικού Κώδικα, με εξαγγελία σύστασης νέας Επιτροπής. Η αιτία
δύσκολα αναζητείται και δεν οφείλεται στην έλλειψη επαρκούς νομοθετικού
πλαισίου, αλλά στις ανεπαρκείς υπάρχουσες υποδομές.
Καταστρέφεται το κέντρο της Αθήνας από «διαδηλωτές»;
Νέες νομοθετικές Επιτροπές και αυστηροποίηση της υπάρχουσας
νομοθεσίας στην περίπτωση των κουκουλοφόρων. Το πρόβλημα, όπως πάντα,
δεν έγκειται στη νομοθεσία, αλλά στην έλλειψη βούλησης,
αποφασιστικότητας να συλληφθούν οι υπαίτιοι, να παραπεμφθούν και να
δικασθούν. Δηλαδή τόσο απλά: να εφαρμοστεί ο υφιστάμενος νόμος!
Υπάρχει δημοσιονομικό πρόβλημα;
Νέα νομοσχέδια για να καλύψουν
τις δικές τους αρρυθμίες, τις δικές τους σκόπιμες παραλείψεις να
ελέγξουν και να κατανείμουν δίκαια τα φορολογικά βάρη.
Αυξάνονται τα τροχαία ατυχήματα σε μια χώρα με εθνική οδό, χωρίς
αρχή και τέλος και με σοβαρό έλλειμμα κυκλοφοριακής αγωγής;
Τσακίστε
τους στα εξοντωτικά πρόστιμα.
Καθυστερεί η Δικαιοσύνη;
Εμπρός στις νέες Επιτροπές που θα
διαδεχθούν τις προηγούμενες για να εισφέρουν τις δικές τους γνώσεις και
εμπειρίες.
Διαβιούμε σε μια χώρα όπου μάθαμε να στρουθοκαμηλίζουμε για να
αποφύγουμε το πολιτικό κόστος. Ατομικά και συλλογικά. Κι αφού δεν
θέλουμε να αποδώσουμε ευθύνες στα έμψυχα, καταφεύγουμε στα άψυχα για να
δοθεί δήθεν λύση. Κι αυτό γιατί κι αυτά τα νομοθετήματα, που με το
πνεύμα τους μπορούσαν να δώσουν ορμή, ζωντάνια και ελπίδα, έχουν
αποστεωθεί και απονεκρωθεί. Νεκρά κύτταρα...
Είμαστε βαθιά υποκριτές και έτσι διαμορφώσαμε και ένα τμήμα της
κοινωνίας. Να αφήνουμε την ουσία των πραγμάτων και να ασχολούμαστε
επιδερμικά χωρίς να διαβαθμίζουμε, να διακρίνουμε το σοβαρό από το μη
σοβαρό, ακόμη και από το γελοίο. Εχουν έλθει πολύ κοντά, τείνοντας να
γίνει δυσδιάκριτη η διαφορά.
Αναταραχή στα Πανεπιστήμια;
Κι εδώ η οδός είναι μία, έστω κι αν πρότινος είχαν συμφωνήσει σ' αυτό που σήμερα διαφωνούν.
Τελικά και το θέμα της Παιδείας, το σοβαρότερο για μια χώρα,
γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, αντικείμενο προσωπικών αντιδικιών,
επιθυμιών, τοπικών πελατειακών συσχετισμών.
Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο είναι επαρκέστατο για την
αντιμετώπιση ακόμη και πιο φασιστικών φαινομένων, που όχι μόνο
ταλανίζουν, αλλά αποδομούν, ευτελίζουν το κράτος δικαίου, τη Δημοκρατία,
τους θεσμούς.
Αρκεί να εφαρμοστούν οι νόμοι. Η ανομία είναι το μέγα πρόβλημα και η τιμωρία της ανομίας το ζητούμενο.
Κι εδώ δεν χωρούν συμψηφισμοί, δεν χωρούν παρερμηνείες, δεν χωρούν δικαιολογίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου