Αντέχεις να συνεχίσεις?

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Έχουμε δεχθεί ότι η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει τη χώρα στην κρισιμότερη στιγμή της μεταπολεμικής ιστορίας της. Έχουμε επίσης δεχθεί ότι η Ευρώπη διέρχεται πλέον το σταυροδρόμι των αποφάσεων που θα ορίσουν την ύπαρξή της. Όλοι γνωρίζουμε ότι στη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε (και φυσικά αγνοώ το αποτέλεσμά της) επρόκειτο να ληφθούν αποφάσεις - έστω και με μικρή αναβολή για την επόμενη Σύνοδο.  

Η Ελλάδα προσέρχεται σε όλα αυτά χωρίς κυβέρνηση. Ναι, χωρίς κυβέρνηση. Αν το διακύβευμα της Συνόδου Κορυφής ήταν η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, θα τα είχαμε πάει μια χαρά. Θα στέλναμε τον Χρυσοχοΐδη να χτυπηθεί όπως ο Σάιλοκ, ο 'Εμπορος της Βενετίας, που ήθελε να πληρωθεί σε ανθρώπινη σάρκα. Έλα όμως που δεν ήταν αυτό το διακύβευμα. 

Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν βρίσκεται, απλώς, ακυβέρνητη μπροστά σε όλα αυτά. Δεν έχει καν βούληση για τους στόχους της. Συγγνώμη, παλικάρια, αλλά ξέρουμε, ως χώρα, ποια Ευρώπη θέλουμε; Όχι ότι θα μας ρωτήσει κανείς, αλλά, όταν γεννάς σκέψη και άποψη για τέτοια ζητήματα, αρχίζεις σταδιακά να οικοδομείς εθνικούς στόχους. 

Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο επίτευγμά μας ως χώρας είναι η διατήρηση της στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής. Μεταξύ μας, απορώ πώς υπάρχουμε ακόμα ως χώρα. Και πολλές φορές δεν βρίσκω καν τον λόγο γι' αυτό.

Το άλλο που δεν μπορώ να ακούω είναι το ποίημα για την έλλειψη ηγετών που αδυνατούν να λάβουν πρωτοβουλίες. Υποτίθεται, ας πούμε, ότι ο Μιτεράν είχε επάνω του δέκα κιλά μαγκιάς (στην κοιλίτσα τα είχε πάρει) που δεν διαθέτει ο Σαρκοζί. Ο Κολ είχε έναν τσαμπουκά που η κομπλεξικιά η Μέρκελ δεν θα αποκτήσει ποτέ. Επίσης μασάμε και έναν άλλο μύθο, που λέει ότι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί απλώς δεν γουστάρουν να κόψουν νόμισμα ή ομόλογα, ώστε να ησυχάσουμε όλοι. 

Είναι οι αγορές, ανόητοι. Είναι οι αγορές που ελέγχουν τα κεφάλαια και τα κατευθύνουν με βάση τη βουλιμία τους. Είναι οι αγορές που έχουν πλέον μπροστά τους την ελκυστικότητα της Ασίας, η οποία προσφέρει αποδόσεις και μεγαλύτερα κέρδη. Είναι οι αγορές που δεν θα μπουν στο εθελοντικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και θα αναγκαστούμε, πιθανότατα το πρώτο τρίμηνο του έτους, να πάμε σε χρεοκοπία. Και όσο δεν επιτυγχάνεις πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά δεν υπάρχουν και πόροι για να δανειστείς, τόσο κάτι πρέπει να κάνεις για να πάει ο συνταξιούχος στη λαϊκή. Να του κόψεις εθνικό νόμισμα.

Θα λαϊκίσω, αλλά θα μπω στον πειρασμό. Αν φεύγαμε σήμερα από το ευρώ, η ισοτιμία με τη δραχμή θα ήταν 1.500/1 - ρωτήστε και σε υπουργεία να σας πουν σχετικά. Εν τέλει δεν υπάρχει διακύβευμα, αλλά δίλημμα. Αντέχεις να συνεχίσεις ή θα καταρρεύσεις; 

Φοβούμαι πως η κοινωνία έχει δώσει την απάντησή της. Δεν αντέχει. Θα επενδύσει και την κόπωσή της με κάτι εθνικό και στο τέλος θα γονατίσει. Είναι η εβδομάδα που φοβάμαι. Την άλλη μπορεί να είμαι καλύτερα. Και να έχω βρει τίποτα σαν τις καταθέσεις των βουλευτών στην Ελβετία, έτσι για να γελάω δυνατά και πικρά, σαν Άμλετ σε παροξυσμό. Λες και θα έχουν τα λεφτά στο όνομά τους και θα τα βρει ο έλεγχος. Άλλωστε, όπως είπαν, αρκεί το πόθεν έσχες. Οι γκάγκστερ στον ανακριτή λένε καλύτερες δικαιολογίες...