Κοστολογημένα κομματικά προγράμματα στον λαό. Να τα κάνει τι ο λαός, αν η κυβέρνηση που θα βγάλουν τα κουκιά παραπαίει και δεν υπόσχεται σταθερότητα.
Παρακολουθήσαμε και τις κόντρες των πολιτικών αρχηγών στον διάλογο με τους δημοσιογράφους, στο θέμα αυτό.
Τα δικά μας τα προγράμματα (έλεγαν) έχουν κοστολογηθεί και υπάρχουν λεφτά για να τα κάνουμε πράξη…. Τα δικά σας θα φέρουν μνημόνια και θα χρεώσουν μέχρι τα αυτιά τον λαό... Κάνετε λάθος κοστολόγηση γιατί δεν ξέρετε να δώσετε λεφτά στον λαό... Εμείς ξέρουμε επειδή είμαστε της προόδου…( είπαν οι άλλοι).
Πού να πάμε και στα δεκανίκια της Βουλής... Στα κομματίδια. Εκεί είναι που σε κάνουν να νομίζεις πως κατεβαίνουν μόνοι τους στις εκλογές... Πως δεν τους ακούει κανείς. Δεν μετράει κανείς αυτά που ξεφουρνίζουν...
Να δεχθούμε τώρα ότι η σημερινή κυβέρνηση καταρτίζει το δικό της πρόγραμμα γνωρίζοντας (από μέσα) πολύ καλά και τις αντοχές της οικονομίας και τις δυνατότητες του κορβανά τόσο για σήμερα όσο και για το αύριο, μιας και από το 2024 το νέο σύμφωνο σταθερότητας της Ε.Ε. θα επιβάλλει δημοσιονομική πολιτική που κόβει χέρια σε επιδοτήσεις, χάρισμα λεφτά (επιστρεπτέες), δελτία και κουπόνια. Και να συμφωνήσουμε ότι η κυβέρνηση τα έλαβε υπόψη στη διαμόρφωση του προγράμματός της (που έχουν πάρει σβάρνα τα κανάλια, ραδιόφωνα και τις ιστοσελίδες να το διαφημίσουν, άτομα από το οικονομικό της επιτελείο).
Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση που το κόμμα της κυβέρνησης δεν φέρει αυτοδυναμία (όπως όλα δείχνουν);
Θα πετύχει να πείσει τη συγκυβέρνηση που θα σχηματίσει να δεχθεί το πρόγραμμά της χωρίς μεταβολές και εκπτώσεις...;
Το λέμε αυτό, γιατί η πολιτική μας ιστορία δείχνει το εντελώς αντίθετο. Άλλα λέγανε τα κόμματα στο μπαλκόνι και άλλα είδαμε στην πράξη από τις συγκυβερνήσεις και στις οικουμενικές. Μια ματιά σε όλους τους κυβερνητικούς σχηματισμούς, μετά και τη χρεοκοπία, θα μας πείσει.
Συνεπώς, για να σταθμίσουμε την πορεία, από τον πίνακα και το μπαλκόνι..., στην πράξη και του κυβερνητικού προγράμματος (λογικά του πιο πραγματοποιήσιμου) θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι ο σημερινός πρωθυπουργός θα είναι και ο επόμενος.
Αν όμως δεν φέρει αυτοδυναμία (όπως όλα δείχνουν) οφείλει να πετύχει απόλυτη συμφωνία (από την όποια συγκυβέρνηση) στην εφαρμογή του προγράμματος του δικού του κόμματος...
Τα ίδια και στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Να μη σταθούμε στο όποιο τρίτο κόμμα. Ας ζυγίσουμε αυτά που μας λέει η αξιωματική αντιπολίτευση της προόδου..., ως δεύτερο κόμμα (που διαφέρει από τους άλλους, όπως δηλώνει...).
Ποιος θα συμφωνήσει σε συγκυβέρνηση αν δεν προηγηθούν ισχυρότατες διαπραγματεύσεις για όσα θα ισχύσουν σε παροχές και μοιρασιές..., από αυτά που υπόσχεται σήμερα (μάλλον με τη σιγουριά της μη κυβέρνησης...) το κόμμα της προόδου...;
Φαντασθείτε να χρειαστεί "τσόντα", για τη συγκυβέρνηση, και από τα δεκανίκια. Από τα δήθεν ακροαριστερά ή τα ακροδεξιά που παριστάνουν και ολίγον τα αριστερά...
Θα βγει πρόγραμμα από το παζάρι της συγκυβέρνησης ή θα έχουμε αχταρμά που η οικονομία θα τον διαλύσει μέσα σε μήνες και θα ψαχνόμαστε και πάλι εκλογικά...;
Και για να δώσουμε στις κωμωδίες αυτές την θέση που τους αξίζει ας σημειώσουμε τούτο.
Χωρίς μεταρρυθμίσεις στην οικονομία πράγμα που σημαίνει αλλαγή μοντέλου. Χωρίς εκβιομηχάνιση με νέους ορίζοντες μέσα και έξω από τη χώρα (στην έκταση της παραγωγής που έχουμε ανάγκη). Χωρίς την εγκατάλειψη της δημοσιονομικής πολιτικής του δώστα όλα... Χωρίς νέο φορολογικό σύστημα αποτελεσματικών κινήτρων. Και τέλος, χωρίς περιορισμό στην ασύδοτη επέκτασή του κράτους, δεν πρόκειται...
να πάμε ούτε ένα βήμα ποιο πέρα. Θα μείνουμε στην "αυλόπορτα" νέας κρίσης και νέων μνημονίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου