"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Νέες μοιρασιές, από τις τσέπες μας…

 

Του Γιώργου Κράλογλου

"Χορεύουν" στο κράτος-πατερούλη για 5 δισ. ευρώ παραπάνω από φόρους του Οκτωβρίου και ετοιμάζουν νέα κρατικά χαρτζιλίκια. Χορεύουν όμως και οι μπαταχτσήδες...

Το έγκυρο ρεπορτάζ στο Capital.gr. "Η εισπραξιμότητα φόρων φέρνει νέα μέτρα στήριξης", μας πληροφορεί: "Η υψηλή εισπραξιμότητα φόρων δημιουργεί προϋποθέσεις που αναζητούσε η κυβέρνηση για νέα μέτρα στήριξης στο καλάθι του νοικοκυριού όσο και στα καύσιμα που έχουν πάρει την ανιούσα. Τα στοιχεία του Οκτωβρίου, που δείχνουν αύξηση των εισπράξεων κατά 5,1 δισ. ευρώ, δημιουργούν έναν ευχάριστο πονοκέφαλο στο οικονομικό επιτελείο που βάζει στο τραπέζι όλα τα σενάρια με στόχο να περιορισθούν οι επιβαρύνσεις που δημιουργεί η ακρίβεια.

Το δε αξιοπερίεργο (κατά τη δική μας άποψη), σύμφωνα με το ρεπορτάζ, είναι ότι "η κυβέρνηση θα εξετάσει το ενδεχόμενο νέας παρέμβασης στα νοικοκυριά που αδυνατούν να αποπληρώσουν δόσεις δανείων και δη στεγαστικών".


Τι μας κάνει να χαρακτηρίζουμε (ως στήλη) το γεγονός αυτό αξιοπερίεργο;

Η απορία για το πώς δεν γίνεται αντιληπτό ότι και μόνο με αυτήν τη σκέψη το οικονομικό επιτελείο (εναρμονισμένο βεβαίως και προς τη πολιτική, τους πολιτικούς αλλά και τη σπέκουλα ενόψει και των εκλογών) φθάνει στο απίθανο σημείο να μην αντιλαμβάνεται ότι με κάτι τέτοιες εισηγήσεις αποκαλύπτει και διαστάσεις της πολιτικής μας κατάντιας.

Εκτός αν τις αντιλαμβάνεται, αλλά αδιαφορεί παντελώς και ως προς το ότι εμφανώς υποτιμάται η νοημοσύνη μας. Εμφανώς πλέον οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους δείχνουν να αδιαφορούν και για την εικόνα που παρουσιάζεται στη διαχείριση των φόρων μας.

Αδιαφορούν και τώρα που οδηγούν στην κόψη του ξυραφιού την υπομονή, τις αντοχές και ανοχές των συνεπών φορολογούμενων απέναντι στους "επαγγελματίες" φοροφυγάδες.

Αδιαφορούν τέλος, και για τους εθισμένους στη σοβιετική "λογική" (ίσως και εκπαιδευμένους…) να λειτουργούν σαν τα αρπακτικά στις κρατικές παροχές με διανομή φόρων μας σε δήθεν μέτρα συντήρησης ή βοήθειας σε κρίσεις.

Παροχές που πρέπει να επιστραφούν (επιστρεπτέες και άλλα) αλλά ουδέποτε τις ξαναείδαν κορβανάς και φορολογούμενοι που θεωρούν καθήκον τους τη συνεπή καταβολή των φόρων.

Πιάσε, λοιπόν, το αυγό και κούρευτο…, αν όντως δούμε και στη πράξη τους σημερινούς σχεδιασμούς και τις σκέψεις παρέμβασης και προς τα νοικοκυριά που αδυνατούν να αποπληρώσουν δόσεις δανείων, και ειδικά τις δόσεις των στεγαστικών τους δανείων.

Πείρα και πίκρα (αβαθή πίκρα…) από το παρελθόν έχουμε σε ίδιες πρωτοβουλίες. Όλων των κυβερνήσεων ψευτοσοσιαλισμού κατά τη μεταπολίτευση.

Αβαθή πίκρα… και από χαρίσματα οφειλών με πρωτοβουλίες και εγγυήσεις του κράτους και μετά τη χρεοκοπία του 2009!

Ας μην επανέλθουμε.

Καλύτερο όλων είναι να τελειώνουμε με τη πολιτική μιζέρια που μας επέβαλαν ο κρατισμός λόγω ανικανότητας της πολιτικής να οχυρώσει την οικονομία σε ελεύθερα ανοίγματα.

Ελεύθερα, αλλά με επαρκή και αξιόμαχο οπλισμό στον ανταγωνισμό, όπως είναι οι μειώσεις φόρων.

Και αυτό είναι το ζητούμενο. Νέο παραγωγικό, οικονομικό μοντέλο. Ανθεκτικό όμως, στην ανταγωνιστικότητα. Μοντέλο στο οποίο θα διακρίνεται η παραγωγικότητα, η εξωστρέφεια και η ικανότητα του δυναμικού της στη προσαρμογή.

Προσαρμογή, με εφαρμογή τεχνολογίας. Και με απασχόληση εκείνων που θα είναι και σε θέση και θα έχουν τη βούληση να την απορροφήσουν.

Ας μη πάμε παραπέρα, όμως, με ευχές, όνειρα και ελπίδες, όταν (δυστυχώς για όλους μας) ξέρουμε πού και πώς βαδίζουμε.

Ανταγωνιστική οικονομία αποκλείεται να αποκτήσουμε όσο...

 

 θα παραμένει πολιτική επιλογή μας ο κρατισμός, και η αξεπέραστη φορολόγηση για να συντηρηθεί. 

Ο απόλυτος κρατισμός για να είναι η πολιτική απόλυτα παρεμβατική στην οικονομία. Τα δε κόμματα εξουσίας (με ή χωρίς δεκανίκια) να ελέγχουν την πολιτική ζωή και με τις λίστες διανομής των φόρων εκείνων που θεωρούν ότι είναι καθήκον τους προς τη Πολιτεία.  

Πόσο, όμως, θα συνεχίσουν να το θεωρούν…; 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: