Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Παρακολουθώ με συγκίνηση το πατριωτικό ενδιαφέρον του Αλέξη Τσίπρα για τα ζητήματα εθνικής άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, διεθνών σχέσεων και γενικά ότι σχετίζεται με υψηλή εθνική στρατηγική.
Ομολογώ ότι λείπουν οι εμπνεύσεις του, οι πρωτοπόρες του πρωτοβουλίες, οι ρηξικέλευθες επιλογές του. Ευτυχώς, έμεινε η χώρα στην θέση της και παρηγορούμαστε.
Διαβάζω λοιπόν για την τελευταία του πρωτοβουλία όπου απειλεί τον Υπουργό Αμύνης με Προανακριτική (θα την ευτελίσει και αυτή τη δημοκρατική διαδικασία…) αν προχωρήσει στην υπογραφή της συμφωνίας με ισραηλινή εταιρεία για την εκπαίδευση των Ικάρων στην Καλαμάτα. Μάλιστα, για να μας καθησυχάσει, τόνισε με έμφαση «ότι γνωρίζω προσωπικά το θέμα»!
Αυτές οι εξάρσεις, ωστόσο, δημιουργούν συνειρμούς… Ξαφνικά και ενώ όλα αναπαύονται στο υποσυνείδητο, ακούς την δήλωση-απειλή και αμέσως ένα τσουνάμι γεγονότων ξεχύνεται αυθόρμητα…
Αν θυμάμαι καλά, ιδεολογικά συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι εμπνευστές -ή τουλάχιστον αυτοί που το εκτιμούν ως χιούμορ- του πατριωτικού συνθήματος «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»;
Του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η δήλωση ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα; «Δεν έχει σύνορα η θάλασσα», τόνισε σε συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της 80ης ΔΕΘ.
Του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η πολιτική των ανοικτών συνόρων, του «μπάτε σκύλοι αλέστε» και του «λιάζονται στις πλατείες»;
«Την ίδια ώρα που η Ελλάδα της αλληλεγγύης και φιλοξενίας δίνει τη μάχη στην Ευρώπη για να μείνουν τα σύνορα ανοιχτά και να υπάρχουν ασφαλείς διάδρομοι για τους ξεριζωμένους…»
«Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει την έντονη ανησυχία του αναφορικά με την παρουσία του ΝΑΤΟ, έναντι του κινδύνου καταστρατήγησης των δικαιωμάτων των προσφύγων που δικαιούνται διεθνούς προστασίας από την Συνθήκη της Γενεύης την οποία θα υπερασπιστούμε σθεναρά, ώστε να μην κινδυνεύσει ούτε μια προσφυγική ζωή μέσα από διαδικασίες επαναπροώθησης, που απαγορεύονται από διεθνείς συνθήκες και την ελληνική νομοθεσία και που είναι ξένες στο κοινό αίσθημα του λαού μας».
Του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η απαίτηση να γκρεμιστεί το «επαίσχυντο τείχος του Έβρου» που προστατεύει τα σύνορα;
«Αδυνατούμε να αντιληφθούμε τους λόγους της επίσκεψης και των δηλώσεων της Προέδρου της Δημοκρατίας από τον “φράχτη του Έβρου”», δήλωσε σχετικά ο Νίκος Φίλης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν που οικοδόμησε τις καλύτερες και στενότερες σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ (τους φονιάδες των λαών, ντε!);
Αυτό δεν είπε ο πρέσβης των ΗΠΑ εκφράζοντας την απορία του ότι η πρόσφατη ελληνοαμερικανική συμφωνία είναι έργο του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα το καταψήφισε;
Αυτά τα ωραία κάνει ο Τσίπρας και δεν τον ξεχνάμε, γιατί είναι μεγάλος παίχτης στις διεθνείς σχέσεις. Κι αυτό δεν το αναγνωρίζει μόνο ο Αμερικανός πρέσβης αλλά και ο αδελφός γείτονας Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος θέλοντας να αποδείξει πως υπάρχουν ελληνικά κόμματα που συμφωνούν με τους ισχυρισμούς της Άγκυρας για τους νέους εξοπλισμούς και τις συμμαχίες στις οποίες προχωράει η Αθήνα, δήλωσε συγκινημένος: «Δείτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα μέλη του κόμματος του Τσίπρα, με ξεκάθαρο τρόπο, κινούμενα με βάση αυτά που είπαμε εμείς και απευθυνόμενοι στην παρούσα κυβέρνηση, λένε πως “Αυτή η επιθετική ρητορική και οι επιθετικές ενέργειες βλάπτουν τον ελληνικό λαό. Για αυτό το λόγο εγκαταλείψτε αυτή τη λογική και αυτές τις ενέργειες!”».
Για να μην θυμηθούμε την κορυφαία στιγμή που ο αγώνας δικαιώθηκε όταν οι Έλληνες Σαντινίστας από τα ουζερί των Εξαρχείων πόζαραν εκστατικοί και ευτυχείς στον Λευκό Οίκο του Κακού, κατατροπώνοντας τον ιμπεριαλισμό στην καρδιά του!
Ας αφήσουμε στην άκρη την τεράστια επιτυχία της «Συμφωνίας των Πρεσπών» της οποίας τώρα δρέπουμε τους καρπούς – και έπεται συνέχεια!
Και τί να πρωτοθυμηθεί κανείς από διεθνείς επιτυχίες αλλά και εσωτερικές συμμαχίες πάνω σε ζητήματα εθνικά;
Ξεχνιέται ο Καμένος, ο Τέρενς Κουίκ η διεθνής (όχι η Τρίτη!) Κουντουρά; Ξεχνιούνται αυτά τα αστέρια της Πρώτης Φοράς Αριστεράς;
Ξεχνιούνται οι στρατηγικές συμμαχίες με Μαδούρο, η αλληλεγγύη της Βενεζουέλας σε πετρέλαιο;
Ξεχνιούνται τα παράλληλα νομίσματα του Βαρουφάκη, ο κορεατικής καταγωγής, Γκλεν Κιμ, ένας από τους βασικούς συμβούλους του Υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου, ο οποίος συμμετείχε στην προετοιμασία του σχεδίου του «δημοσιονομικού νομίσματος»;
Ξεχνιέται ο σύντροφος Πούτιν με τις ανοιχτές συντροφικές αγκάλες του που θα μας ξεχρέωνε γιατί αγαπά το σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και συγκινείται από τα οράματα του Λαφαζάνη;
Ξεχνιέται ο ξάδελφος Τσίπρας που πήγε στο Ιράν για να μας ξεχρεώσει και να γλυτώσουμε από τα επαχθή μνημόνια;
Μπορούμε να μην μνημονεύσουμε την μεγαλοφυή ιδέα...
να κατάσχουμε το κτίριο του Ινστιτούτου Γκαίτε στην Ομήρου έναντι …των γερμανικών οφειλών;
Αν δεν είναι αυτά χαρακτηριστικά δείγματα υπερήφανης εθνικής πολιτικής, τότε ποια είναι;
Η ελληνογαλλική συμφωνία, η αμερικανική, οι συμφωνίες με την Σαουδική Αραβία και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο ή η εκπαίδευση των Ίκαρων μας από τους Ισραηλινούς;
Προανακριτική ΤΩΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου