Κάποτε οι άνδρες που έκαναν ό,τι ήθελαν και με σκοπό να επιδείξουν και να στείλουν οπτικό μήνυμα για τον macho χαρακτήρα τους είχαν συμπεριλάβει στο ντύσιμό τους τις μπότες με σπιρούνια των πρωταγωνιστών σε ταινίες γουέστερν. Μάλιστα η ομάδα ανδρών με αυτές τις προδιαγραφές συνήθιζε να επιδεικνύει τον δογματισμό της και φραστικά προκαλώντας αδιέξοδο σε μία λεκτική αντιπαράθεση καταλήγοντας στην έκφραση που συνέδεε την άποψη του συνομιλητή με τους γεννητικούς αδένες του.
Σήμερα μία «βόλτα» στα social media φέρνει στα δίχτυα των αλιέων κοινωνικών φαινομένων τη γυναικεία ανταπάντηση: «στα τακούνια μας».
Η φράση κυκλοφορεί με αυθάδεια σε γυναικείους λογαριασμούς στο Τwitter απαξιώνοντας τα δημοφιλή θέματα της ημέρας που προκαλούν ένα κύκλο σχολίων άλλοτε υβριστικών (συνήθως) και άλλοτε με ουσία που ανοίγει τον διάλογο (σπανιότερα).
Το «στα τακούνια μας» είναι κάτι περισσότερο από αυτό το παρελθοντικό «στα παλιά μου τα παπούτσια». Ισως διεκδικεί καταγωγή συνειρμού από τον φετιχιστικό ερωτισμό των τακουνιών στιλέτο. Η αιχμηρή και λεπτή όψη τους παρέπεμπε σε έναν σαδιστικό ερωτισμό, με κυρίαρχο το γυναικείο σώμα που κατόρθωνε να ξεπεράσει τους νόμους της βαρύτητας και να ισορροπήσει πάνω τους. Ο Χόρχε Σεμπρούν στην ερωτική νουβέλα του «Τα σανδάλια» (επανεκδόθηκαν το καλοκαίρι από τις εκδόσεις Αγρα) περιγράφει με κινηματογραφικό ρυθμό και από ηδονοβλεπτική θέση την ετοιμασία μίας όμορφης γυναίκας πριν από τη συνάντησή της με τον παντρεμένο εραστή της: «Ενα ζευγάρι σανδάλια ραφινάτα, με τακούνι και λουράκια, που αναδείκνυαν τη φινέτσα των αστραγάλων, τις λεπτές, καλλίγραμμες και μυώδεις γάμπες της. Ηταν έτοιμη…» θα γράψει το 2002 ο συγγραφέας για να υποδηλώσει πίσω από τις γραμμές της ιστορίας του για το παράνομο ζεύγος των γάλλων εραστών την έκφανση πολιτικής και ατομικής ελευθερίας η οποία δεν είναι αυτονόητη ούτε σήμερα σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Επομένως οι εκπρόσωποι της νέας φεμινιστικής άποψης, μαχητικές και με γνώσεις θεωρίας για ζητήματα φύλων και ταυτότητας, ανταπαντούν με αιχμηρή κομψότητα στα ρατσιστικά σχόλια που εξαπολύονται σωρηδόν στην twitter-όσφαιρα και αφορούν τις βιαιότητες κατά των γυναικών ή ευάλωτων ομάδων.
Το δικό τους «στα τακούνια μας» είναι...
ανατριχιαστικά ηχηρό.
Οσο και το ξερό «κλικ-κλακ» που αντηχεί όταν τα σανδάλια στιλέτο πατάνε στο πλακόστρωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου