Οι αναλύσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων την τελευταία εικοσαετία τεκμηριώνουν τη συλλογική αποτυχία των ελίτ στην κατανόηση της πραγματικής διάστασης του κινδύνου που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Συνεπώς, η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει μία συλλογική ακύρωση της συνθετικής και αναλυτικής ικανότητας, ισοδύναμη με τον αφοπλισμό του ορθολογισμού.
Τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι η χώρα μας παρέμενε απαθής για μεγάλο χρονικό διάστημα στην τουρκική επιθετικότητα, με αποτέλεσμα ο μονομερής αφοπλισμός και, συνεπώς, η ενθάρρυνση της επιθετικότητας να είναι μη αντιστρεπτά. Οι ελίτ στον δημόσιο διάλογο και στον γραπτό λόγο ακόμα και σήμερα παρουσιάζουν την αφελή θέση της «εξουδετέρωσης της τουρκικής επιθετικότητας μέσω των Βρυξελλών και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας».
Οι ελίτ, επίσης, παραγνωρίζουν το γεγονός ότι οι τουρκικές ενέργειες κατά της Ελλάδος εξυπηρετούν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του Βερολίνου και των συμμάχων του. Απαντες οι «επαΐοντες» αδυνατούσαν και ακόμα αδυνατούν να επεξεργαστούν, να ερμηνεύσουν και να αναλύσουν τη λογική αντίφαση του εξοπλισμού της Τουρκίας από τη Γερμανία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επειδή τα όπλα που χορηγεί η Ευρώπη στην Τουρκία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν για την κατάληψη μέρους του ευρωπαϊκού χώρου.
Έτσι, λοιπόν, εκουσίως ή ακουσίως, οι ελίτ απέτυχαν να αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις του τουρκικού κινδύνου ώστε να θέσουν ως ύψιστη προτεραιότητα τη θωράκιση της χώρας. Ακόμα και σήμερα που μονομερώς με την ισχύ των όπλων αναθεωρείται η Συνθήκη της Λωζάννης από την Τουρκία, δημοσιογράφος του γνωστού συγκροτήματος που προωθεί τις τουρκικές θέσεις στην Ελλάδα σε πρόσφατο άρθρο του αμφισβήτησε την αναγκαιότητα των εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας, επικαλούμενος την πάγια θέση του μονομερούς ελληνικού αφοπλισμού.
Αντιθέτως, ο ορθολογισμός λειτουργεί σε όλες σχεδόν τις άλλες χώρες του κόσμου, πρωτοστατούντος του Ισραήλ. Σε αυτήν τη χώρα οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ αντιλήφθηκαν εγκαίρως ότι η επιβίωση εντός της θάλασσας του Ισλάμ συνεπάγεται την κατασκευή και την κατοχή τεχνολογικά ανώτερων στρατηγικών όπλων από αυτά που κατέχουν οι αντίπαλοί τους, όπως τα πυρηνικά όπλα και η πυραυλική και διαστημική τεχνολογία.
Αν η σημερινή Ελλάδα είχε την τεχνολογική ισχύ του Ισραήλ και οι πολιτικοί της τη βούληση των πολιτικών του Ισραήλ σε θέματα της εθνικής ασφάλειας, τότε η Τουρκία θα ήταν μία φιλειρηνική γειτονική χώρα. Η ισχύς, λοιπόν, και η εθνική επιβίωση είναι έννοιες αλληλοεξαρτώμενες και ταυτόχρονα ευθέως ανάλογες της ατομικής και συλλογικής ευφυΐας.
Σήμερα η UNESCO μετρά το επίπεδο της εθνικής ευφυΐας με κριτήριο την ικανότητα κατανόησης κειμένων και την εκτέλεση απλών αριθμητικών πράξεων. Στην κλίμακα της UNESCO ο δείκτης νοημοσύνης των Ελλήνων είναι ίσος με 93, με υψηλότερο στην Ευρώπη αυτόν των Φινλανδών, που είναι ίσος με 101 (https://jakubmarian.com/average-iq-in-europe-by-country-map/).
Οι Ελληνες, λοιπόν, έχουν σχετικά χαμηλό δείκτη ευφυΐας συγκρινόμενοι με τον μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γεγονός, βεβαίως, που εξηγεί την οικονομική εξαθλίωση της χώρας και τη στάση των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς, τα Μνημόνια και την ανεκτικότητα απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο οίκος Forbes κατατάσσει το Ισραήλ στα 25 εξυπνότερα έθνη του κόσμου, επειδή έρχεται 15ο στην παγκόσμια κατοχή βραβείων Νόμπελ στις θετικές επιστήμες (https://www.forbes.com/sites/duncanmadden/2019/01/11/ranked-the-25-smartest-countries-in-the-world/?sh=747a142d163f).
Συνεπώς, είναι επόμενο οι Ισραηλινοί να έχουν αντιληφθεί ότι η επιβίωση και η οικονομική ανάπτυξη μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω της τεχνολογίας και της αμυντικής τεχνογνωσίας. Στον αντίποδα οι Ελληνες, όχι μόνον αδυνατούν να δημιουργήσουν ισχυρή εθνική αμυντική τεχνολογία, αλλά επιπλέον τα τελευταία 20 χρόνια αφοπλίζονταν οικειοθελώς, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν τη ραγδαία ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας.
Η εθνική ευφυΐα δεν είναι μία γονιδιακή ιδιότητα, αλλά αντιθέτως καλλιεργείται μέσω της εκπαίδευσης και της παιδείας.
Όπως απόδειξαν οι έλεγχοι ευφυΐας στις διάφορες χώρες του κόσμου μέσω των διαγωνισμών PISA, στην Ελλάδα οι μαθητές σπαταλούν την εφηβεία τους στο σχολείο και τα φροντιστήρια, αδυνατώντας ωστόσο να επιλύουν απλά προβλήματα κρίσεως και να εκφράζονται ορθολογιστικά. Επίσης έχουν δυσκολίες στο να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και να αναλύουν απλές έννοιες.
Οι Έλληνες μαθητές και συνεπώς και το σύνολο της κοινωνίας...
αδυνατούν να αρθρώσουν συνεκτικό λόγο, να παρουσιάζουν τις σκέψεις τους χωρίς λογικά χάσματα και αντιφάσεις, να πραγματοποιούν λογικές αφαιρετικές και συνθετικές λειτουργίες ή να κατανοούν τον γραπτό λόγο.
Στη γενίκευση του φαινομένου οι πολίτες, η κοινωνική ιεραρχία και η πολιτική αδυνατούν να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της λογικής και του ορθολογισμού, με αποτέλεσμα την αδυναμία αντίληψης της επικινδυνότητας των εσωτερικών και εξωτερικών καταστάσεων που απειλούν τη σταθερότητα, τη συλλογική ευημερία και τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου