Το καλοκαίρι βρίσκομαι και μιλάω με νέους Έλληνες που εδώ και χρόνια δουλεύουν στο εξωτερικό.
Ένας εξ αυτών, που είναι εξειδικευμένος στα τούνελ, μου είπε ότι πριν 5 χρόνια, χωρίς να το επιδιώξει, είχε πρόσκληση, τον βρήκαν από το LinkedIn, για να καταθέσει ένα βιογραφικό για μία θέση στο Μετρό Θεσσαλονίκης.
Το έκανε και οι μήνες περνούσαν αλλά δεν είχε νέα, οπότε τηλεφώνησε στον αρμόδιο που του είπε ότι από τις 52 θέσεις για προσλήψεις διαφόρων ειδικοτήτων που υπήρχαν από την αρχή, τις 26 πλέον τις είχε πάρει για να τις διαχειριστεί το Υπουργείο, τις 24 τις είχε πάρει η κατασκευάστρια εταιρεία και ότι για τις υπόλοιπες δύο υπήρχαν πολλά βιογραφικά. Επίσης έμαθε ότι ο μισθός της ανάλογης ειδικότητας είναι περί τα 2500 ευρώ.
Τους είπε ότι αυτοί τον προσκάλεσαν και δεν είναι δυνατόν να μην ήξεραν ότι στο εξωτερικό η ειδικότητά του πληρώνεται με πάνω από 10000 ευρώ καθαρά, οπότε ρώτησε τον αρμόδιο: Γιατί με καλέσατε;
Απάντηση δεν πήρε.
Έκτοτε, μου λέει ο γνωστός, σταμάτησα να ενδιαφέρομαι για οποιαδήποτε δουλειά στην Ελλάδα και ακριβώς τα ίδια μαθαίνει, από φίλους του, ότι συμβαίνουν τώρα με το Ελληνικό.
Του λέω, να σου πω γιατί σε κάλεσαν. Για ξεκάρφωμα. Για να δείξουν ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά όταν μαζεύτηκαν αρκετές υποψηφιότητες ανέλαβε το υπουργείο να βολέψει κάποιους δικούς του και το ίδιο η κατασκευάστρια Αττικό μετρό, γιατί στην Ελλάδα και ο ιδιωτικός τομέας όσον αφορά τις προσλήψεις και τις αμοιβές δουλεύει με την καθεστωτική νοοτροπία δημοσίου.
Οι μεγάλες δουλειές είναι λίγες, μοιράζονται μεταξύ λίγων που ζητούν πολύ δουλειά με μικρούς μισθούς και αυτό οφείλεται στην απουσία ελεύθερης οικονομίας, αφού μόνον αυτή αυξάνει τον ανταγωνισμό, εξασφαλίζει πολλές θέσεις εργασίας και δίνει υψηλούς μισθούς.
Μου λέει ο γνωστός ότι στο εξωτερικό αν χάσεις την δουλειά σου βρίσκεις αμέσως άλλη με τον ίδιο ή και καλύτερο μισθό, γιατί στην οικονομία πρωτοστατεί ο ιδιωτικός τομέας που δουλεύει ανταγωνιστικά, ενώ στην Ελλάδα εάν σταματήσει η δουλειά, που εξαρτάται από τις πολιτικές εξελίξεις που έχουν σχέση με τις χρηματοδοτήσεις και τα κονέ του ιδιώτη, δεν θα βρείς ανάλογη δουλειά και εάν βρείς ο μισθός θα είναι πολύ χαμηλότερος, και έτσι θα αναγκαστείς να φύγεις πάλι στο εξωτερικό γιατί τα οικογενειακά έξοδα δεν μπορούν να περιμένουν το τι θα αποφασίσει ο υπουργός και τι θα επιτρέψει σχετικά ο συνδικαλισμός.
Πρόκειται για την διαφορά μεταξύ μιας υγιούς οικονομίας που είναι σε συνεχή εξέλιξη και μίας οικονομίας σοβιετικού τύπου όπου όλα καθορίζονται από την πολιτική εξουσία που προτιμάει να φορολογεί βάρβαρα την ιδιωτική οικονομία για να ταίζει την κομματική της πελατεία και τους κρατικοδίαιτους μεγαλοεπιχειρηματίες και μια τέτοια οικονομία δεν έχει την παραμικρή προοπτική να γίνει ανταγωνιστική. Θα κινείται μεταξύ φθοράς και λαμογιάς.
Ο Κυριάκος βγήκε με σημαία φιλελεύθερου αλλά εφαρμόζει την ίδια κρατικίστικη πολιτική του Τσίπρα, που στηρίζεται στους χρόνιους πασοκικούς μηχανισμούς εξουσίας, και είναι ευλογία για τον Κυριάκο να έχει έναν τέτοιο αντίπαλο, ανερμάτιστο, αγράμματο και ντροπή της πολιτικής, γιατί έτσι με μερικές μικροβελτιώσεις, που τα ΜΜΕ αναδεικνύουν σε σημαντικές, δείχνει ότι είναι καλύτερός του.
Το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε την χώρα, συνθήκη που έκανε τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους να φύγουν και να συνεχίσουν να φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν αξιοπρεπή δουλειά η οποία τους προσφέρει καλές αμοιβές και προοπτική.
Το πολιτικό σύστημα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο του κρατισμού και παράλληλα λέει ότι ενδιαφέρεται για το brain drain που επηρεάζει ευθέως το δημογραφικό, κάτι που είναι υποκριτικό και το σύστημα το ξέρει πολύ καλά, γι’ αυτό έχει αποφασίσει να καλύψει το κενό με λάθρο με τους οποίους θέλει να μας μπολιάσει, όπως είχε πει στην αρχή της διακυβέρνησης ο Κυριάκος, πολιτική που είναι...
εθνικά επικίνδυνη και ανοίγει την όρεξη στον αιώνιο εχθρό, τους Τούρκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου