"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: “Για αυτό” ΕΔΙΩΞΑΝ τον συγγραφέα Κώστα Χαραλά? [Kafka meets Orwell / Ο Κάφκα συναντά τον Όργουελ !!!]


Toυ ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ

Τα παραπάνω είναι δηλώσεις του κυρίου Χαραλά, συγγραφέα παιδικών βιβλίων που …αποβλήθηκε εξ αιτίας τους, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
 

Η άποψή μου λοιπόν είναι ότι, και ο συγγραφέας κάνει λάθοςάσχετο αυτό φυσικά με την αλητεία που παίχθηκε εις βάρος του : εδώ έχεις το φαινόμενο όπου και ο μεν και οι δε, έχοντας ανακαλύψει την πυρίτιδα, στηλιτεύουν σαν “πρωτόγνωρο” το φαινόμενο των …παραχωρήσεων που πρέπει να κάνει κάποιος για να ανελιχθεί.  

Οι Φώσκολοι του δημόσιου χώρου [media, φεμινιστικές οργανώσεις, …Λιάνα Κανέλλη etc] “ονοματίζουν” τους ισχυρούς που επιβάλλουν το καθεστώς, κάποιοι όπως ο κύριος Χαραλάς επισημαίνουν την ευθύνη των ίδιων των ατόμων που προβαίνουν στις παραχωρήσεις.
 

Το “αφήγημα” του #MeToo, όπως αναφέρω στο προπέρσινο ποστάκι μου [#METOO ΕΝΑ ΤΟΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ] αφήνει ακριβώς αυτή την τεράστια τρύπα, μέσα από την οποία μπορεί να περάσει ολόκληρος ελέφαντας – δυσφημιστής του γυναικείου φύλου: γιατί αυτό που προκύπτει αβίαστα, είναι ότι, μια προς μια οι “σταρ” υπήρξαν πρόθυμες να δώσουν “ότι πολυτιμότερο είχαν” για την καριέρα τους, την οποία προφανώς επί σειρά ετών αξιολογούσαν ως σημαντικότερη από την “τιμή” για την οποία σήμερα κόπτονται.
 

Η ορθή προσέγγιση κατά την άποψή μου είναι: καλά έκαναν και κοιμήθηκαν με τον οποιονδήποτε κοιμήθηκαν, ήταν δικαίωμά τους και δεν τις κατηγορώ

Έτσι λειτουργεί αυτό το κόλπο “από ανέκαθεν” και όποιος θέλει να συμμετάσχει συμμετέχει, παίζοντας με τους κανόνες. Και οι …Beatles το έκαναν, και ο Bowie το [παρα-]έκανε, όλοι λίγο πολύ το έκαναν, και τα υπόλοιπα είναι ηθικολογίες του κώλου. Προς υπεράσπιση ποιού πράγματος, δεν έχω καταλάβει…της αξιοκρατίας; ώρες είναι να μας πουν διάφοροι ότι αγωνίζονται για αυτήν.
 

Εδώ, δεκαετίες τώρα, με το που πρωτοέμπαινες σε “μεγάλο δημοσιογραφικο οργανισμό” οι πάντες σ’ έκοβαν από πάνω μέχρι κάτω, …άκουγες σχεδόν τη σκέψη τους: “αυτόν / ήν, ποιος τον / την πηδάει άραγε;”
 

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάκα απ’ όλες: 

 

Κουνάνε όλοι το δάχτυλο για ηθικά ζητήματα, το κουνάνε και οι δημοσιογράφοι.



Δεν υπάρχουν σχόλια: