"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΘΝΚΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΜΟΓΙΑΡΑΔΙΚΟ: Φτηνά κόλπα

Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα. Δεν εμφανίζεται ο ίδιος ο πρώην υπουργός να οσμίζεται, να καταλαβαίνει, να απαιτεί, να προκαλεί. Θεωρητικά, λοιπόν, θα έπρεπε να είναι πιο εύκολη η απάντηση. Δεν χρειαζόταν όλη αυτή η κουραστική μετατόπιση από το «παραποιούν συνομιλίες» και «πατάνε τα κορδόνια τους», τη Δευτέρα, μέχρι το «έκανα λάθη ύφους και ουσίας απέναντι σε έναν άνθρωπο σε παραλήρημα», την Πέμπτη.


 Ηταν αρκετό ένα «ο εργολάβος λέει ψέματα». Αλλά δεν ειπώθηκε κάτι τέτοιο. Ούτε προαναγγέλθηκαν μηνύσεις.  


Τα εύρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ως απάντηση στις καταγγελίες Καλογρίτσα, ήταν ότι συνήγορος του τελευταίου είναι ο Λοβέρδος, που είναι κατηγορούμενος στην υπόθεση NOVARTIS. Και συνεργάτης του, ο Θεοδωρικάκος. Ωραία, κι αυτοί βασανίζουν τους μαύρους. Αλλά με το «White House» τι έγινε;
 

Είναι πραγματικά περίεργο το ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει να θεωρεί πως μπορεί να ξεπεράσει με μερικά τέτοια φτηνά κόλπα, ή μερικές «αυστηρές συστάσεις», τις καθημερινές αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες κορυφαίων στελεχών του. 


Ο Νίκος Παππάς δεν είναι απλώς ένας «πρώην». Ούτε ανήκει στους πολιτικούς με τους οποίους ο Αλέξης Τσίπρας κάποτε συγκρούστηκε, όπως ο Βαρουφάκης ή ο Καμμένος. Είναι ένας από τους στενότερους συνεργάτες του. Είναι και τομεάρχης Οικονομίας του κόμματος. Ακόμη και δίκιο να έχει για τα ηλιοβασιλέματα που δεν τρώγονται και τα κτίρια στο Ελληνικό που δεν γκρεμίζονται, ποιος μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά;

Περίεργη είναι και η σιωπή όλων εκείνων των ρομαντικών (ή αφελών), που πίστεψαν κάποτε (μερικοί μάλιστα εξακολουθούν να πιστεύουν και να υπογράφουν διακηρύξεις), στην πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ (ή έστω αυτού του ΣΥΡΙΖΑ) στην ανασυγκρότηση της ελληνικής Αριστεράς. Κάποιοι εκφράζουν σε ιδιωτικές συζητήσεις την πικρία τους ή την απογοήτευσή τους. Γιατί όμως δεν το λένε δημοσίως; 


Αν πιστεύουν ακόμη στον Τσίπρα, γιατί δεν του ασκούν πίεση να απαλλαγεί από τα βαρίδια;  


Αν δεν πιστεύουν πια στις ικανότητές του, στο πολιτικό του αισθητήριο, ακόμη και στην ακεραιότητά του, γιατί δεν διαχωρίζουν τη θέση τους ώστε να ξεκινήσουν άλλες διεργασίες στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας;

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι...


 ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχουν απολογηθεί για ακόμη σοβαρότερα πράγματα από τις προσπάθειες στελεχών τους να καταλύσουν τους θεσμούς.  


Πριν από πέντε ακριβώς χρόνια έσυραν τη χώρα σε μια επικίνδυνη περιπέτεια, που κόντεψε να την οδηγήσει σε έξοδο από το ευρώ. Τέτοιες ώρες, Δευτέρα πρωί, τρέμαμε για τις συνέπειες του αποτελέσματος ενός δημοψηφίσματος που ο Τσίπρας είχε δεσμευτεί ότι θα σεβαστεί, «όποιο και αν ήταν», και ο Νίκος Παππάς είχε προβλέψει ότι θα οδηγούσε σε μια «πολύ όμορφη μέρα», καθώς η πρόταση που θα καταψηφιζόταν ήταν «ασύμβατη με τη λαϊκή εντολή και την ανάπτυξη της Ελλάδας».

Ευτυχώς, τελικά, καταπατήθηκε η εντολή και σώθηκε η ανάπτυξη.


Δεν υπάρχουν σχόλια: