Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Το είχε πει. Θα παραιτηθεί. Του είπαν όμως να μην παραιτηθεί ακόμη. Ετσι εκείνος ανακοίνωσε ότι δεν παραιτείται μέχρι να παραιτηθεί. Κι εντάχθηκε στην κυβερνητική πλειοψηφία, παραμένοντας ωστόσο στην αντιπολίτευση· μετρώντας δηλαδή διπλά ως νούμερο.
Πολλοί βουλευτές, ζαλισμένοι τις τελευταίες εβδομάδες από τέτοιες ταλαντεύσεις, έχουν αξιωθεί τον τίτλο του 151ου. Για κάποιες μέρες ο κρίσιμος λίθος στον ζυγό ήταν ο Δανέλλης. Αλλοτε η Παπακώστα. Αλλοτε ο Ζουράρις. Κανείς όμως δεν έπαιξε τον ρόλο τόσο πολύ όσο ο παρατεταμένα παραιτούμενος Παπαχριστόπουλος.
Πόσες ώρες τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού «αέρα» αναλώθηκαν για να διερμηνευθούν οι προθέσεις αυτού του πολιτικού όντος;
Πόσες δηλώσεις και πόσες συνεντεύξεις έδωσε ο ίδιος, με το δικό του, το ιδιαζόντως παπαχριστοπούλειο, στόμα;
Ο θρήνος του συρμού διεκτραγωδεί την ανάδυση τέτοιων μονάδων σαν ελληνική ιδιαιτερότητα. Σαν δική μας παρακμή. Ομως, η παρακμή, αν είναι όντως παρακμή, δεν είναι μόνο δική μας.
Στην τελευταία τους ταινία, οι αδελφοί Κοέν αφηγούνται, ανάμεσα σε άλλες, μια σκοτεινή ιστορία. Ενας μπουλουξής χωρίς μπουλούκι, μόνο με έναν ηθοποιό, γυρνάει την αχανή αμερικανική Δύση. Το μοναδικό νούμερο του πλανόδιου θεάτρου είναι η «άπτερη κίχλη», που το υποδύεται ένας περφόρμερ κυριολεκτικά χωρίς άκρα. Χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, καρφωμένος σε ένα σκαμνί, ο ηθοποιός απαγγέλλει Σαίξπηρ και Σέλεϊ και την ομιλία του Aβραάμ Λίνκολν στο Γκέτισμπεργκ – για «την κυβέρνηση από τον λαό, με τον λαό και για τον λαό, που δεν μέλλει να εκλείψει». Ομως, το κοινό, που στην αρχή είναι πυκνό και ενθουσιώδες, σιγά σιγά φυραίνει. Και ο μπουλουξής αποφασίζει να επενδύσει σε άλλο νούμερο, πιο εμπορικό: Εναν ευνουχισμένο πετεινό που είναι «η μεγαλοφυΐα του αχυρώνα», επειδή –θαύμα!– μπορεί να υπολογίζει. Ξέρει πρόσθεση. Ξέρει πολλαπλασιασμό. Του λένε, ας πούμε, «πόσο κάνει 145 συν έξι;». Κι εκείνος με το ράμφος του χτυπάει 151.
Η παραβολή διαβάζεται και πολιτικά. Από τη σκηνή της Ιστορίας εξοβελίζεται η βαθιά και απαιτητική φωνή του δυτικού πολιτισμού – η φωνή της δημοκρατίας. Τη θέση της παίρνουν οι μάγοι των υπολογιστών. Στην Ιστορία πρωταγωνιστεί πια αυτός που έχει τους αριθμούς και τους αλγόριθμους με το μέρος του. Αυτός που μπορεί να αθροίζει πλήθη.
Η παρέλαση αυτών των προσώπων από τη σκηνή δημοκρατίας του 21ου αιώνα –της δικής μας και των άλλων– αναγγέλλει τον θάνατο της κίχλης με το αδύναμο σώμα και τη σύνθετη γλώσσα. Οι Παπαχριστόπουλοι είναι...
ο θρίαμβος της κότας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου