"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: H πάντα ανύπαρκτη ηθική της αριστεράς

Γράφει ο  Γιάννης Νικολής
Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού στη Θεσσαλονίκη

 
Να λοιπόν που έχουμε φθάσει και στο θέμα της ηθικής, στον πυρήνα δηλαδή των ιδεολογικών αντιλήψεων για τις αξίες και τα οράματα ανθρώπων και κοινωνιών. Είναι εμφανές ότι η αριστερά και οι κυβερνώντες φο ή light-κολεκτιβιστές πάντα έδιναν και δίνουν μεγάλη βαρύτητα στις αξίες και την ηθική. Η ΗΘΙΚΗ ήταν και είναι προνομιακός χώρος και Μείζονος σημασίας για την αριστερά.



Ένας εκ των βασικών λόγων της ιδεολογικής τους κυριαρχίας είναι ότι κατάφεραν να εδραιώσουν στην κοινωνία, και φυσικά στα μυαλά των πολιτών, την ηθική "υπεροχή" των απόψεων και των διεκδικήσεων τους. Είναι ηθικό είπαν, και ως εκ τούτου ζητούμενο, να είμαστε όλοι ίσοι και να απολαμβάνουν όλοι όλα τα αγαθά. Είπαν ακόμη ότι όταν τα αγαθά μοιράζονται άνισα πραγματοποιείται μεγάλη αδικία.



Για το λόγο αυτό μάλιστα θεώρησαν ότι τα αγαθά παράγονται από τις "απρόσωπες" παραγωγικές δυνάμεις που πάντοτε αναπτύσσονται… Και φυσικά υποτίμησαν την συμμετοχή και την καθοριστική συνεισφορά των ανθρώπων που κάνουν τις μηχανές να παράγουν… Αυτών των μεγάλων, και μικρών παραγωγών πλούτου…. 


 Αυτοί, για τους "καλούς" και πρωτίστως "ηθικούς" αριστερούς ήταν είτε αιμοδιψή καπιταλιστικά γουρούνια-εκμεταλλευτές είτε μικροαστοί λακέδες του κεφαλαίου αντιστοίχως.



Και ερχόμαστε τώρα στην μεγάλη κριτική που ασκήθηκε, πρόσφατα, στην "επιδότηση ενοικίου" που λάμβανε μια εύπορη υφυπουργός


Ορισμένοι εξεπλάγησαν ή έκαναν ότι εξεπλάγησαν. Και όταν το θέμα πήρε διαστάσεις, διότι τα θέματα ΗΘΙΚΗΣ πάντα έχουν πολλαπλές διαστάσεις και επιδράσεις την παραίτησαν ακριβώς διότι "διάβασαν" την τεράστια επίδραση του θέματος.



Την αποκάλυψη δηλαδή του κοινού μυστικού. Ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι Αριστεροί αλλά όχι Ηλίθιοι. Ότι ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα ιδιοτελέστατα και αθέμιτα συμφέροντά τους "κάνοντας" και φωνάζοντας ότι τους ενδιαφέρει ο καταπιεσμένος, ταπεινός κόσμος της εργασίας.



Προτείνω στον αναγνώστη να αναλογισθεί την πορεία διαφόρων αστέρων εκ των νυν κυβερνώντων φο-κολεκτιβιστών. Στη συνέχεια να αναρωτηθεί, με βάση την πορεία που ο καθένας τους διέγραψε, για το κατά πόσο ενδιαφέρονται για το γενικό καλό ή για τα ιδιοτελέστερα και αθέμιτα συμφέροντά τους.



Αναλογιστείτε τον αστέρα Γιάνης και τον αστέρα Ευκλείδης στην πλατεία Συντάγματος (των Αγανακτισμένων) και αυτά που έλεγαν τότε αλλά και κάθε ένα κυβερνητικό στέλεχος. Η πορεία, τα έργα και οι ημέρες τους δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τους ανθρώπους της πραγματικής εργασίας;



Κανένα, επί της ουσίας, ενδιαφέρον δεν έδειξαν και δεν θα δείξουν για τους "ταπεινούς" και "καταφρονεμένους".  


Θα δείξουν όμως, όπως και έδειξαν, τεράστιο ενδιαφέρον για τα κάθε λογής συμφέροντά τους δηλαδή για προνόμια, προσόδους και τιμές... ακόμη για τα μικρότερα όπως πχ την επιδότηση ενοικίου...



Γιατί όχι άλλωστε 1000 € το μήνα άσχημα είναι... και γιατί να μην τα πάρουμ(ν)ε... άλλωστε είναι νομιμότατα έσοδα... και στο κάτω κάτω τα παίρνουν από το κράτος όχι από την τσέπη σου.



Χονδρικά αυτή υπήρξε η λογική και πρακτική όλων των αρχικά φερομένων ως κολεκτιβιστών του πρώιμου ΠΑΣΟΚ που στη συνέχεια έγιναν ακραιφνείς κρατικοπαρεμβατιστές-σοσιαλδημοκράτες. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα του Τσοχατζόπουλου, αλλά και πολλών άλλων, είναι γνωστό. Μιλάμε για "κοινωνία αλληλεγγύης" και "φροντίδα των αδυνάτων" επιφυλάσσοντας στον εαυτό μας τις υψηλές "σχεδιαστικές" θέσεις και για την "ακολουθούσα" νομενκλατούρα τις πολλές προσοδοφόρες θέσεις στις οποίες διορίζουμε καταλλήλως τα δικά μας παιδιά. 



Σχηματίζουμε μ’ αυτό τον τρόπο και την ακλόνητη "κοινωνική πλειοψηφία" δια της οποίας επανεκλεγόμαστε… Οπότε τι θέλεις εσύ, ο όποιος αμφισβητίας;... Έτσι αποφάσισε ο λαός "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ"...



Το μόνο που θα μπορούσε να προστεθεί στο σημείο αυτό είναι κάτι για τους πιο "συνειδητούς" φο ή μη-φο κολεκτιβιστές. Αυτούς δηλαδή που έχουν πρόθεση να βοηθήσουν τον λαό, να νομοθετήσουν αυξήσεις μισθών, αύξηση της φορολογίας των πλουσίων και διάφορα παρόμοια. 



Ακόμη και αυτοί για τον εαυτό τους επιφυλάσσουν τις σπουδαίες θέσεις των "Κεντρικών Σχεδιαστών". Θέλουν και αυτοί να καθοδηγήσουν την κοινωνία καταλλήλως για να φέρουν "ισότητα και ευημερία". Φυσικά οι θέσεις των σχεδιαστών είναι υψηλά αμειβόμενες, ιδίως όταν τους μισθούς τους καθορίζουν οι ίδιοι.



Κατά συνέπεια η διαφορά μεταξύ χυδαίων και "συνειδητών" κολεκτιβιστών είναι ως προς το πόσο ξεδιάντροπα θα ασκήσουν τα προνόμια, τις προσόδους και τις τιμές που προκύπτουν από την κατοχή των θέσεων των "κεντρικών σχεδιαστών". Τις λένε και θέσεις εξουσίας... Η μέχρι τώρα ιστορική πορεία τους δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αμφιβολιών... συνήθως "υπεράσπισαν" τα συμφέροντα τους με τους πιο χυδαίους και χαμερπείς τρόπους σ’ όλα τα μήκη και πλάτη που εξουσίασαν...



Άρα και εν κατακλείδι...




 η Ηθική Υπεροχή της Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ... απλώς κατάφεραν να παρουσιάσουν τα προτάγματα και τα οράματά τους ως ηθικά.



Και σ’ όλα αυτά τι απαντούν οι κρατικοπαρεμβαστιστές; 


Επί της ουσίας τίποτα. Και τούτο διότι στην ουσία και αυτοί αποδέχονται (και ασκούν) τον σχεδιασμό της οικονομίας και της κοινωνίας. 



Μπορεί οι κρατικοπαρεμβαστιστές (λαϊκοδεξιοί και σοσιαλδημοκράτες, δηλαδή Ν.Δ. & ΠΑΣΟΚ) να αποδέχονται σε κάποιο βαθμό την επιχειρηματικότητα και τα κέρδη αλλά πάντα θεωρούν το κράτος ως το μεγάλο αφεντικό. Αυτό είναι, που και κατ’ αυτούς, θα καθορίσει την πολιτική μισθών, την κατεύθυνση της ανάπτυξης, την παιδεία, το σύστημα υγείας και σχεδόν όλα... Και κατά τούτο μοιάζουν τόσο με τους κολεκτιβιστές original & Faux που καθίστανται τόσο δυσδιάκριτοι μεταξύ τους...



Και εδώ είναι ένα το άλλο μεγάλο πρόβλημα. Η ανυπαρξία δηλαδή ενός μεγάλου ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ κόμματος που θα κατέχει τις ιδέες της ελευθερίας. Ως πρόβλημα μπορεί να περιγραφεί και η ύπαρξη φο-φιλελεύθερων σχηματισμών που νομίζουν ότι κατέχουν τις ιδέες της ελευθερίας.



Είναι αυτοί οι οποίοι απαντούν στους κολεκτιβιστές και στους κρατικοπαρεμβατιστές με ένα σύνολο "σωστών" προτάσεων χωρίς όμως να αμφισβητούν την υπεροχή της ηθικής της αριστεράς.  


Απαντούν δηλαδή αναγνωρίζοντας την υπεροχή της ηθικής του κεντρικού σχεδιασμού και του κολεκτιβισμού και κάνουν (πολλές φορές) πολύ δόκιμες προτάσεις για χαμηλότερη πχ φορολογία ή για απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης εταιρειών.



Οι προτάσεις τους δεν είναι κακές, πολλές φορές είναι εξαιρετικές. Όμως, οι μικρές κατά βάση αυτές πολιτικές δυνάμεις δεν αντιπαρατίθενται στον χώρο των αξιών δηλαδή της ηθικής. Δηλαδή δεν βγαίνουν ποτέ να πουν ότι οι αξίες και η ηθική των κολεκτιβιστών (αλλά και των κρατικοπαρεμβατιστών σε σημαντικό βαθμό) είναι μια σειρά από ανέντιμες και αήθεις προτάσεις. 



Δεν λένε ότι αυτό που ζητούν (κολεκτιβιστές original & Faux αλλά και οι κρατικοπαρεμβατιστές) είναι να αρπάξουν τον πλούτο που παράγουν άλλοι και να τον κρατήσουν για τον εαυτό τους, μοιράζοντας και κάποια κομμάτια του στην πολυπληθή νομενκλατούρα που τους επανεκλέγει.



Το γεγονός ότι δεν αναδεικνύεται η απαξία των κολεκτιβίστικων ιδεών και δεν αναδεικνύεται εκ παραλλήλου η ηθική υπεροχή των ιδεών της ελευθερίας και των ελεύθερων αγορών είναι η βάση του προβλήματος. Δεν καταφέρνουν δηλαδή (γιατί δεν το ξέρουν) οι φο-φιλελεύθεροι να πουν ότι ο σεβασμός στα κέρδη και τους μισθούς που λαμβάνουν οι πραγματικά εργαζόμενοι είναι απολύτως απαραίτητος και ότι αυτά τα κέρδη εφόσον πραγματοποιούνται εντός της ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς είναι καθ’ όλα ηθικά και τίμια. Είναι απολύτως ηθικά και τίμια και ως εκ τούτου απολύτως σεβαστά.



Εν κατακλείδι αυτό είναι και η δουλειά του μεγάλου φιλελεύθερου κόμματος που κατέχει τις ιδέες της ελευθερίας και που η στήλη υποστηρίζει ότι είναι απολύτως απαραίτητο να δημιουργηθεί…

Δεν υπάρχουν σχόλια: