ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Τρίτη βράδυ, διαδρομή Ελευσίνα – Ταύρο. Αυτό που όλοι φοβούνται, ξαφνικά μπροστά στα μάτια μας. Η εικόνα από τους εφιάλτες των τελευταίων πέντε ετών παρουσιάζεται. Ουρές αγανακτισμένων ανθρώπων μπροστά από τα ΑΤΜ να φωνάζουν και να βρίζουν.
«Δεν υπάρχουν λεφτά» φώναζε ο ένας. «Καταστραφήκαμε» έλεγε ο άλλος. Σε πάνω από 10 ΑΤΜ τραπεζών η ίδια κατάσταση. Πανικός. Αδιέξοδο.
Τα τηλέφωνα ανάβουν. Το ρεπορτάζ τρέχει.
Τρεις ώρες μετά όλοι πληροφορούνται τις αιτίες.
Ήταν μια «τεχνική καθυστέρηση» (η μοναδική στα χρονικά του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας) στις καταβολές συντάξεων. Όμως κακά τα ψέματα:
Όλοι οι συνταξιούχοι που μπήκαν σε αυτή την περιπέτεια είδαν την «πρόβα τζενεράλε» ενός σεναρίου που κανένας μας δεν εύχεται.
Του τι δηλαδή θα συμβεί εάν υπάρξει έξοδος της χώρας από το Ευρώ ή ακόμα και διακοπή παροχής ELA από την ΕΚΤ αν τολμήσουμε έκτακτες κάλπες.
Εδώ και χρόνια λοιπόν η μεριά του «αντιμνημονίου» με ευκολία περισσή στις συζητήσεις στα καφενεία ή στις παρέες μεγαλόστομα αναφέρει «και τι χειρότερο έχουμε να πάθουμε από αυτό που μας συμβαίνει».
Ακούω δεξιά και αριστερά, λαϊκά και αστικά, κόσμο που παρά τις δυσκολίες μια σύνταξη - έστω και κουτσουρεμένη –την παίρνει, διατηρεί μια δουλειά έστω και κακοπληρωμένη και που τουλάχιστον έχει τα στοιχειώδη στο σπίτι παρά τις περικοπές πολλών παλιότερων ανέσεων, να μιλά με άνεση για φυγή στη δραχμή, για δημοψηφίσματα κι άλλα χαριτωμένα.
Κοντά σε αυτύς βέβαια ακούω και ανθρώπους με περιουσίες να λένε τα ίδια.
Πολλούς από αυτούς λοιπόν τους αναγνώρισα στους αγανακτισμένους των ΑΤΜ να βρίζουν. Να νιώθουν απόγνωση. Γιατί την Τρίτη το βράδυ αναγνώρισαν αυτό που πολλοί φωνάζουμε εδώ και χρόνια:
Nαι, υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορούμε να χάσουμε με τις ψευτοπαλικαριές και τους λεβεντο-μαλάκες που με ευκολία καφενείου αναφέρονται στην μακρά ιστορία «εξόδων» τύπου Μεσολογγίου που οι Έλληνες έχουν.
Μπορούμε λοιπόν αν ρισκάρουμε κι άλλο και φύγουμε εκτός Ευρώ από μικροαστοί καταπιεσμένοι από τα Μνημόνια να γίνουμε νεόπτωχοι.
Μπορούν οι νεόπτωχοι να χάσουν ακόμα και το τελευταίο κεραμίδι που τους έμεινε και να εξελιχθούν σε νεοάστεγους.
Μπορούν οι συνταξιούχοι των 800 ευρώ να μείνουν με 0 ευρώ και να ψάχνουν την αξιοπρέπεια τους στα σκουπίδια.
Κι όλα αυτά για τα οράματα μιας δυναμικής μειοψηφίας που φλερτάρει με τη δραχμή.
Για όλους τους παραπάνω λόγους πολύ σωστά ο πρωθυπουργός ζύγισε την κατάσταση κι αποφάσισε πως η χώρα πρέπει να μείνει στην ευρωπαϊκή οικογένεια έστω και με τίμημα τη συνέχιση του ΕΝΦΙΑ και τις αυξήσεις σε ΦΠΑ.
Μπορεί κι αυτός να εντάχθηκε κι επισήμως από την Δευτέρα στον Μνημονιακό κύκλο, όμως τουλάχιστον η πατρίδα μας θα μπορεί να συνεχίζει να ελπίζει πως η λύση θα βρεθεί χωρίς πλήρη καταστροφή.
Δεν είναι λοιπόν η ώρα να ασχοληθούμε με τα ψέματα που προεκλογικά είπε ο Αλέξης Τσίπρας για να πάρει την εξουσία.
Δεν χρειάζεται να σταθούμε στη ζημιά που προκλήθηκε με τις πρόωρες εθνικές εκλογές και την κάκιστη διαπραγμάτευση του ιδιόρρυθμου Γιάννη Βαρουφάκη.
Πρέπει να συναπιστούμε γύρω από τον πρωθυπουργό και να τον στηρίξουμε σε μια απόφαση που είναι σωστή επειδή είναι ευρωπαϊκή.
ΥΓ: Ένας αναγνώστης την Τρίτη το απόγευμα με καλεί γεμάτος άγχος. «Κύριε Μαρκόπουλε, συμβαίνει κάτι απίστευτο. Για πρώτη φορά το ΕΤΑΠ ΜΜΕ δεν κατέβαλλε τις συντάξεις μέχρι τις 14:00 το μεσημέρι και η ώρα έχει πάει 17:30».
Σε μια Ελλάδα που οι ιδιωτικά εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστερήσεις έως και εξαμήνου και που οι επιχειρηματίες κάνουν να πληρωθούν από το Κράτος έως και χρόνια αναγκαζόμενοι να καταβάλλουν όμως από την τσέπη τους τον ΦΠΑ, σε μια χώρα με 1,2 εκατομμύρια ανέργους υπάρχουν κοινωνικές ομάδες (κυρίως συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι) που ζουν στον δικό τους κόσμο.
Άνθρωποι σαν κι αυτούς με μεγάλη ευκολία ρωτάνε: «και τι χειρότερο έχουμε να πάθουμε»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου