"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ο καθηγητής και ο... χοιροτρόφος


Ο περήφανος εθνικός διαπραγματευτής έχασε. Νικήθηκε κατά κράτος από τον... χοιροτρόφο Γ. Ντάισελμπλουμ, τον φοροτεχνικό Β. Σόιμπλε, τον εριστικό Σλοβάκο και πολλούς άλλους «άχρωμους» και «άοσμους» του Eurogroup.

Το πάθημα Βαρουφάκη σίγουρα θα πρέπει στο εξής να διδάσκεται σ’ όλες τις σχολές διπλωματών ανά τον κόσμο.

Ο άνθρωπος που η κομπορρημοσύνη, ο αυτοθαυμασμός και ο ναρκισσισμός του «σκέπαζαν» τα όντως σημαντικά άλλα προσόντα που διέθετε, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τίποτε απ’ όλα όσα ανέμενε απ’ αυτόν η χώρα και είχε επενδύσει σ’ αυτόν ο Αλ. Τσίπρας.

Σαφώς και γι’ αυτό δεν έφταιγε μόνο ο τρόπος συμπεριφοράς του, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ντυσίματος και οι κινήσεις χολιγουντιανού σταρ, στις οποίες με χάρη ασκείται ακόμη.

Μπορεί κι όλα αυτά να έπαιξαν ρόλο, αλλά η εξέλιξη προσδίδει ευρύτερες διαστάσεις στο βατερλό της διαπραγματευτικής τακτικής της όλης κυβέρνησης.

Το λάθος είναι ότι τρεις μήνες τώρα η κυβέρνηση μέσω Βαρουφάκη διαβάζει στραβά και ερασιτεχνικά το εγχειρίδιο της καλής διπλωματίας.

Θεωρούσε -και αυτό το ενίσχυσε και ο Γ. Βαρουφάκης- ότι αρκούσε η εμμονή στην τακτική της άρνησης για λήψη μέτρων και η αντίσταση των εταίρων θα κάμπτονταν.

Κατά τη γνώμη τους, μάλιστα, το «οχυρό» της νωπής εκλογικής εντολής ήταν τόσο ισχυρό, που κανένα άλλο επιχείρημα από τους δανειστές δεν θα ευσταθούσε.

Η επαρχιώτικη αντίληψη Βαρουφάκη ότι καμία διπλωματική νίκη δεν μπορεί να επιτευχθεί, εάν δεν υπάρχει και η απειλή της ρήξης, έγινε πλέον ανέκδοτο στις Βρυξέλλες. Τόσο που κάθε φορά που το προέβαλε η Αθήνα, οι άλλοι «18» γελούσαν γιατί ήξεραν τις αντοχές του αντιπάλου. Ηταν «γυμνός» και μόνος.

Και μετά, βέβαια, ήρθε η Ρίγα της Λετονίας και η έκρηξη που «έσβησε» τον αρχιδιαπραγματευτή. Γιατί μόλις τότε, τρεις μήνες μετά η κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι ο χρόνος είναι σύμμαχος πια των εταίρων και όχι δικός της και πως η ίδια είχε ξεμείνει από ρευστό, ανήμπορη να διαπραγματευτεί.

Λένε ότι ο «πόλεμος» είναι η συνέχιση της διπλωματίας με άλλα μέσα. Αλλά η κυβέρνηση και ο πολυπράγμων υπουργός: 
Eχουν πλέον ξεμείνει από καύσιμα και η διάθεση για όποιο «πόλεμο» έχει ήδη ατονήσει.

Eιχαν παει όλοι στη διαπραγμάτευση με φανατισμό και ηρωϊσμό, αλλά δεν κρατούσαν κανένα όπλο. 

Ανίσχυροι, έπαιξαν κι έχασαν, όπως άλλωστε όλοι ανέμεναν και πιο πολύ οι Ευρωπαίοι. 

Τώρα γίνεται η τελετή της... παράδοσης. Ο καθηγητής της διπλωματίας έχασε από έναν... χοιροτρόφο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: