Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ
Η κυβέρνηση σήκωσε τελικώς το γάντι που της έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιμνημονιακοί εσείς; Διώχνουμε το ΔΝΤ, τελειώνουμε με το Μνημόνιο
εμείς.
Δεν ξέρω αν η στρατηγική αυτή θα της αποφέρει εκλογικά οφέλη. Το
σίγουρο είναι ότι μπαίνουμε σε επικίνδυνα νερά.Το πολιτικό σκεπτικό
είναι απλό. Με την αποχώρηση της τρόικας πιστοποιείται και τυπικά ότι η
χώρα προχωράει, πετυχαίνει πλεονάσματα και θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης,
ανακτά την εθνική της κυριαρχία στα οικονομικά. Σωστά. Μόνο που τους
πολίτες τούς ενδιαφέρουν τα χειροπιαστά αποτελέσματα στην καθημερινή
τους ζωή. Κι εδώ υπεισέρχεται το οικονομικό σκεπτικό. Αυτό το οποίο
ουσιαστικά λέει η Ελλάδα είναι ότι στο εξής τα χρήματα που μας έδιναν οι
εταίροι θα τα παίρνουμε από τις αγορές. Αυτό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς
μετά το τέλος του προγράμματος. Θέλουμε να το πετύχουμε νωρίτερα
αποποιούμενοι των δόσεων του ΔΝΤ. Μας συμφέρει;
Από στενή
οικονομική σκοπιά μοιάζει να μην έχει μεγάλη διαφορά. Το ΔΝΤ μας
δανείζει με επιτόκια της αγοράς, άρα θα μας έρθει μία η άλλη. Αλλά,
βέβαια, οι όποιες μικροαστοχίες -π.χ. στη μείωση των ελλειμμάτων- δεν θα
έχουν πια σαν συνέπεια μία δύσκολη συνεδρίαση του Eurogroup, αλλά άμεση
αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Η έξοδος στις αγορές, με άλλα λόγια,
όχι μόνο δεν μας απαλλάσσει από τη λιτότητα, αλλά αντιθέτως προϋποθέτει
αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία επί ποινή χρεοκοπίας. Κι αυτό μπορεί να
είναι το μικρότερο πρόβλημα. Οι πολιτικές αβεβαιότητες ίσως αποδειχθούν
πολύ πιο επικίνδυνες.
Στο επίκεντρο βρίσκεται, βέβαια, το ζήτημα του
χρέους. Η διαπραγμάτευση που θα γίνει έχει δύο βασικά κλειδιά:
Το πρώτο
αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα. Ζητάμε χαλάρωση επιδιώκοντας μία
αναπτυξιακή ένεση τα επόμενα χρόνια, ώστε να ξεφύγουμε από την παγίδα
της καταστροφικής ανεργίας.
Το δεύτερο αφορά τα επιτόκια. Ζητάμε να
κλειδώσουν στα σημερινά χαμηλά επίπεδα, χωρίς τα οποία το χρέος δεν
είναι βιώσιμο. Το να βγούμε στις αγορές χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει
αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να γίνει μπούμερανγκ. Και πάντως
συνεπάγεται απόλυτη εξάρτηση από τις αποφάσεις της Ευρωζώνης για μείωση
του χρέους. Οποιαδήποτε αβεβαιότητα για τις προθέσεις της θα οδηγήσει σε
έκρηξη των επιτοκίων.
Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να
λειτουργήσει μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Πάνω-κάτω, δηλαδή, μέσα στη λογική
των μνημονίων. Με δύο κρίσιμες διαφορές:
Θα πρέπει να έχει δική της
οικονομική στρατηγική.
Και δεν θα έχει το περιθώριο του λάθους.
Με τις
αγορές, βλέπετε, δεν διαπραγματεύεσαι. Αστε που είναι οξύμωρο να μιλάς
για διαγραφή χρέους και την ίδια στιγμή να ζητάς δανεικά. Κι είναι για
αυτό που η έξοδος από το Μνημόνιο μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερη
παγίδα -πολιτικά- γι' αυτούς που κατ' εξοχήν την επιδιώκουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου