"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΚΟΠΙΑ και ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: «...ίνα εκκρουσθείη ο φληναφήσας ασεβηκώς...»


Πώς πρέπει να φερθούμε εμείς οι λεηλατημένοι της Ψωροκώσταινας, για να αποκρουσθεί, ίνα εκκρουσθείη ο φληναφήσας, ξανά, ασεβηκώς κύων, ο μεταναζιστικός του 4ου Ράιχ;
 
Διότι φληνάφημα κυνικόν, δηλαδή σκυλίσιο, ξέρασε πάλι η Νιμπελούγκα καγκελαρίνα, στον ικέτη και οικέτην αυτής Σαμαρά: -επείγομαι, να το κλείσετε τάχιστα το Σκοπιανό- είπε ως Σκύλλα και Χάρυβδις συνάμα, κατά το ειδεχθές συναμφότερον, η μεταναζίστρια Κομμαντατούρ. «Επείγει», είπε «ο φληναφήσας ασεβηκώς κύων», ο γερμαναράς! 

Και γιατί δηλαδή επείγει, κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε;  

Και; διά ποίας ξεφτίλας μας επείγει;

Ινα εκκρουσθείη, λοιπόν, ο φληναφήσας ασεβηκώς, γερμανικός και σκοπιανός κύων, διότι μάθανε πως γαμιόμαστε, πυλωτώ ρήματι Βαγγελοσαμαρά και πλακώσανε και οι μεταναζί εταίροι μας, ίνα εκκρουσθείη επί τη βάσει της δικής τους, λοιπόν σκοπιανής επιστήμης, έστωσαν τα κάτωθι αυθιγενώς σκοπιανά. 

Πώς και γιατί δεν μπορούν οι Σκοπιανοί να χρησιμοποιούν το όνομα «Μακεδονία», ως κλεψίτυπον Lacoste; Διότι τους το διδάσκει ο δικός τους (όχι ο Γκρουέφσκι, ο άλλος ο πιο παληός), ο επιστημολόγος Σκοπιανός τους, στο «Περί ερμηνείας 18α, 12-18», δηλαδή στο πρώτο βιβλίο του «Οργάνου», έχον ως αναμφιρήστως: ο μέγας Σκοπιανός, εκεί, θέλει να διδάξει πρωτίστως στους συμπατριώτες του Σκοπιανούς και δευτερευόντως στον κοσμάκη του πλανήτη, πότε μια «κατάφασις» ή μια «απόφασις»-άρνηση, πότε ένα -ναι- ή ένα -όχι- μπορούν να είναι ξεκάθαρα, με καθολική την ισχύν τους.

Και για να μας το κάνει λιανά, χρησιμοποιεί κι αυτός, όπως κι ο δάσκαλος του δασκάλου του, ο Σωκράτης, ένα παράδειγμα από την φύση. Ενα χρώμα: το άσπρο. Διδάσκει, λοιπόν τα εξής: σκοπιανά, ο Σκοπιανός στους Σκοπιανούς: «ει το λευκόν εν σημαίνει» και μόνον ένα, τότε, «μία εστί κατάφασις», άρα και «απόφασις»-άρνηση: αυτό ναι, είναι λευκό, αυτό, όχι, δεν είναι λευκό. Τόσο απλούν, ακόμη και για μεταναζιστές σκοπιανογερμανούς.

Αν όμως, «ει», «ει το λευκόν δυοίν κείται», εάν όμως αυτό το λευκόν, κείται -έχει ορισθεί, έγκειται από δύο, σε δύο στοιχεία (δυοίν), και τώρα προσοχή-προσοχή, «εξ ων μη έστι εν», κι από τα δυοίν - δύο αυτά, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε ότι παράγεται ένα ξεκάθαρο, χωρίς αμφισβήτηση «λευκόν», τότε; Μα τότε, συμπεραίνει ο επιστημολόγος Σκοπιανός, τότε, «ου μία κατάφασις» (και άρνηση - «απόφασις»). Τότε, δεν! Δεν! Δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο «λευκόν», για το οποίο όλοι να συμφωνούμε. Αρα, πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια να ορίσουμε το «λευκόν», ως λευκόν, έστω και σαν άσπρο... Εμφανές εστί, ακόμη και για την μεταναζί Μέρκελ, ότι η φράση κλειδί στον συλλογισμό-εμπειρία του Σκοπιανού, είναι το «...εξ ων μη εστί εν».

Διότι, διαπιστώνει αυτονοήτως ο δάσκαλος, πως αν τα δύο αυτά στοιχεία έχουν τέτοια ανομοιογενή, αποκλίνουσα την σύστασή τους, τότε δεν μπορούν αυτά τα δυοίν, να συντεθούν εις εν, σε ένα ξεκάθαρο «λευκόν». Διότι θα λέμε, πως δεν είναι γνησίως λευκόν, πως πάει προς το γκρίζο, προς το καφετί, προς το σκοπιανό κίβδηλο χρώμα κ.ο.κ.

Δεν θα συμφωνούμε. Αρα, έτσι, έτσι ακριβώς και για την ονομασία «λευκόν»-«Μακεδονία». Αφού από εμάς τους «δυοίν», δηλαδή από εμάς τους γνησίους Μακεδόνας -από μένα, δηλαδή- και από τους ντεμέκ Μακεδόνες, τους σλαυαλβανοσκοπιανούς, δεν μπορεί (προσωρινώς;) να υπάρξει σύγκλισις σε «εν», άρα, τότε, «ου μία κατάφασις». Δεν, όχι! Για κανένα από τους δυο!
Ούτε εμείς οι αυθιγενείς, ούτε αυτοί, οι από την Σλαυίαν! Διότι «δυοίν κείται», το όνομα «λευκόν»-«Μακεδονία», και υπάρχει έρις συστατική ανομοιότητας: «εξ ων (Μακεδόνων ημών και Σκοπιανών παραχαρακτών), εξ ων ουκ έστι εν». 

Αυτά διδάσκει, ο Σκοπιανός, κι αυτά πρέπει να χωνέψει κι η μεταναζί καγκελαρίνα, οι Σκοπιανοί λαθρομακεδόνες κλεφταράδες κι οι ημέτεροι της ραγιάδικης δικομματίλας.

Βεβαίως, περιττή είναι, εν προκειμένω κλοπιμαίω, η αναφορά στο «Περί ερμηνείας 18α, 12-18»:  
Διότι, για το όνομα «Μακεδονία» δεν «κείται» συνύπαρξη μεταξύ ισοκύρων και ισοτίμων εταίρων, που θα επέτρεπε ίσως την αναγνώριση των Σκοπιανών, ως νομίμως στασιαζόντων περί του απέφθου «λευκού» ή περί πολυμπογιαντισμένου, συνθέτου χρώματος.

Στο θέμα «Μακεδονία», -για να θυμηθούμε και την διοικητική ορολογία της ελληνικής αυτοκρατορίας της Ρωμανίας- στο θέμα αυτό, υπάρχει ξεκάθαρη κλοπή και απειλή ακρωτηριασμού του ιδρυτή και ιδιοκτήτη, από ληστονομαδική συμμορία: μπαίνεις κλέφτης στο δικό μου σπίτι, μου αρπάζεις το διαβατήριο και την ταυτότητά μου, διότι σου είναι πολύτιμα για την κυκλοφορία σου, αλλάζεις την φωτογραφία μου, του διαβητηρίου μου, με τη δική σου και λες ότι είσαι εσύ, εγώ.
 
Και πέραν της πνευματικής τους ασυδοσίας-υφαρπαγής, απαιτούν και λένε πως η ληστεία τους-ιδιοκτησία τους φτάνει μέχρι τα Τέμπη, πέραν των Σταγείρων... αλλά, μνημονίου επιτρέποντος, θα επανέλθω.  
 
Προσώρας υπενθυμίζω: όποιος παραχωρεί όνομα, εκχωρεί έδαφος... και δη αριστοτέλειον

Δεν υπάρχουν σχόλια: