"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ακόμα ένας καπάτσος

Ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών και γι' αυτό βλέπουμε πάνω από τις σεπτές κάρες της ομηγύρεως την επιγραφή «Πράξεις τοις μετρητοίς»...


Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι η ίδια η Μεταπολίτευση. Συμπυκνώνει τις ιδιότητες όλων των κομματαρχών της παρελθούσης 40ετίας

Πολλά σημαντικά πρόσωπα προσπάθησαν να θυσιάσουν τον εαυτό τους για να σωθεί η Ελλάδα. Δεν τα κατάφεραν. Οι περισσότεροι έγιναν δισεκατομμυριούχοι και η Ελλάς κατεστράφη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά. Η μοίρα θέλησε να κονομήσουν οι πατριώτες δίχως να απομείνει κάτι από την πατρίδα που υπερασπίζονταν, αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση. Πάντως, κάποιο κέρδος υπήρξε.

Ο λαός ήρθε σε επαφή με μεγάλες προσωπικότητες που θα μπορούσαν να έχουν τινάξει στον αέρα όχι μόνο μία χώρα αλλά τον πλανήτη ολόκληρο, το ηλιακό σύστημα, τον γαλαξία. Ο δε ΓΑΠ θα μπορούσε να προκαλέσει ταυτόχρονη κατάρρευση σε οικονομίες σε 14 παράλληλες διαστάσεις (όσες δηλαδή μπορεί να αποδείξει ότι υπάρχουν η πιο ευφάνταστη εκδοχή της επιστήμης της Φυσικής).
 
Αυτές οι σπουδαίες περσόνες ήταν δύο λογιών

Οι μεν ήταν κληρονόμοι μεγάλων δεξαμενών, φυτωρίων, μαντριών ψηφοφόρων. Είχαν λαμπερά επίθετα, τα οποία δεν ήταν πάντα λαμπερά. Εγιναν επειδή οι παλαιότεροι κάτοχοί τους ήταν οι ιδρυτές των μεγάλων δεξαμενών, των φυτωρίων, των μαντριών ψηφοφόρων και αυτό στην Ελλάδα θεωρείται κάτι σαν αριστοκρατία δίχως να είναι. Αλλωστε, πολλά θεωρούνται κάτι δίχως να είναι...

Οι άλλοι μισοί που στελέχωσαν τη γέφυρα του ελληνικού Τιτανικού ήταν οι καπάτσοι. Αυτοί δεν προέρχονταν από γυαλιστερές οικογένειες και δεν είχαν λαμπερά επίθετα. Απλά ήταν καπάτσοι. Οι καπάτσοι είναι σαν τα ψαράκια που κολυμπούν δίπλα στους καρχαρίες. Μόνο αυτά μπαίνουν στις στοματάρες τους και τσιμπολογάνε τα απομεινάρια που σφηνώνονται ανάμεσα στα δόντια των καρχαριών. Οι καρχαρίες συνήθως δεν τα τρώνε. Θα τα έτρωγαν, αν χρησιμοποιούσαν οδοντογλυφίδες, αλλά κι αυτό είναι άλλο θέμα

Οι καπάτσοι, λοιπόν, δεν είναι έξυπνα όντα. Δεν διαθέτουν ευφυΐα. Μόνο πονηριά. Οι ευφυείς αφήνουν έργο πίσω τους και βελτιώνουν τις κοινωνίες. Οι καπάτσοι κατακτούν αυτό που θέλουν (συνήθως έχει να κάνει με την ύλη ή με την ικανοποίηση του εγωισμού). 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, πολιτικά, μπορεί να θεωρηθεί λίαν καπάτσος: 
Τα ελληνικά του είναι εφάμιλλα του Κώστα Σημίτη και του ΓΑΠ. 

Εχει σχεδόν καταργήσει το «ν» στα άρθρα (τον, την) και πάντοτε υπόσχεται να πει κάτι συγκεκριμένο στο άμεσο μέλλον. Προφανώς περιμένει να του το πουν πρώτα οι... δικοί του. 

Θα κάνει και δική του εκπομπή στο κομματικό ραδιόφωνο. Να, σαν τον Καρατζαφέρη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: