Βαράμε κανόνι και κάποιοι πληρώνουν ακόμη για μια θέση στο δημόσιο....

Tου ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Δεν έχει μείνει πλέον καμιά σοβαρή ξένη εφημερίδα που να μην βλέπει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή. Κατά ανάλογο τρόπο αυξάνονται και οι οικονομικοί αναλυτές.

Υπήρξαν πολλοί που και για λόγους δημοσιότητας πρόβαλαν αυτό το σενάριο, πολύ νωρίτερα, απ’ όταν υπήρχαν βάσιμες ενδείξεις, αλλά πιστεύω πως το σενάριο άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά μετά την σχετική εκτίμηση του Κένεθ Ρόγκοφ.

Οι New York Times χθες δημοσίευσαν ένα σχετικό σενάριο επιστροφής της χώρας στη δραχμή και στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Κατά το δημοσίευμα: «Μετά την ανακοίνωση εξόδου από το ευρώ, οι οργισμένοι Έλληνες αντί να κατευθυνθούν ως συνήθως στις δουλειές τους θα σχηματίσουν ουρές έξω από τις κλειστές πόρτες των τραπεζών, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στις παγωμένες καταθέσεις τους. Η αξία της δραχμής θα υποτιμηθεί περισσότερο από 60% έναντι του ευρώ» 

Η κατάρρευση εσόδων φαίνεται πως επιταχύνει τις εξελίξεις και οδηγεί στην κατάρρευση της χώρας, αφού πιθανή αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων θα δημιουργήσει συνθήκες χάους.

Όπως έχουμε επισημάνει η προοπτική που δημιουργεί η κατάρρευση των εσόδων επιταχύνει τις εξελίξεις, δημιουργώντας αυτοτροφοδοτούμενη τάση.

Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν πως υπάρχουν πιθανότητες να πετύχει το πρόγραμμα σύγκλισης αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους προκειμένου να αποθησαυρίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα για τις δύσκολες μέρες.

Πιστεύω πως τα σενάρια περί παρέμβασης του στρατού είναι τραβηγμένα καθώς οι ξένοι μάλλον αγνοούν πως τα τελευταία τριάντα χρόνια το γενικότερο «μικρόβιο» του ελληνικού δημοσίου έχει πλήξει και τις ένοπλες δυνάμεις. Βέβαια, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αδέσποτους λαθρομετανάστες και δεκάδες σπίτια να ανοίγουν κάθε βράδυ πολλοί θα νοσταλγήσουν περιόδους με λιγότερες ελευθερίες και περισσότερη ασφάλεια. Οπότε αν υπάρχει η "πελατεία" θα βρεθεί και το προϊόν...

Βέβαια το ίδιο «μικρόβιο» της απάθειας που δημιουργεί η έλξη στην ευημερία της κατανάλωσης, έχει καταλάβει και την παραστρατιωτική δομή των λενινιστικών σχημάτων που στα λόγια απειλούν με ανατροπές και επαναστάσεις. Αρκεί να προσέξει κανείς τους «βαθμοφόρους» των μαχητικών διαδηλώσεων, οι οποίοι πέραν των γνωστών «μπαχαλάκηδων» που είναι ευέλικτοι λόγω νεότητας, μοιάζουν σαν κυοφορούσες σε προχωρημένο στάδιο. Η απουσία εργατικής τάξης, λόγω αποσάθρωσης του παραγωγικού ιστού της χώρας, είχε σαν συνέπεια εκτός άλλων την ταξική και σωματική αλλοίωση της "πρωτοπορίας".

Ευτυχώς, τις επαναστάσεις τις κάνουν πεινασμένοι που πιστεύουν σε φρέσκα και άφθαρτα οράματα και όχι κάποιοι που πληρώνουν για μια θέση στο δημόσιο.

Χθες συνελήφθη μια 55χρονη Γεωργιανή η οποία είχε καταφέρει να ξεγελάσει 17 άτομα με υποσχέσεις για διορισμούς σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και τους είχε αποσπάσει περί τις 20.000 ευρώ.

Σε έρευνα που έγινε στο σπίτι της βρέθηκαν και κατασχέθηκαν διάφορα έγγραφα του Υπουργείου Υγείας, αμφιβόλου γνησιότητας, στα οποία γνωματεύεται αναπηρία άνω του 67% σε διάφορα άτομα.

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τη σύλληψη της απατεώνισσας, αλλά με την διακριτική μεταχείριση σε βάρος της. Τα ίδια πράγματα κάνουν οι κυβερνήσεις, οι βουλευτές, οι συνδικαλιστές και οι κομματάρχες εδώ και δεκαετίες και κανένας δεν έχει συλληφθεί.

Αν η Γεωργιανή ήταν μέλος του πολιτικού συστήματος θα είχε διορίσει μερικές εκατοντάδες και θα είχε σε αναμονή μερικές χιλιάδες διορισμούς, διάφοροι «ανώνυμοι αλκοολικοί» του κρατικού παρασιτισμού, θα οδύρονταν στις πλατείες του Κέντρου, και στο διάλογο της στήλης, για τον ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό που στερεί το δικαίωμα της πρόσληψης στο δημόσιο από τίμιους ψηφοφόρους -πελάτες.

Πιστεύω πως όσοι πλήρωσαν την απατεώνισσα για μια θέση στο δημόσιο, σε βάρος κάποιου που την άξιζε, τους αξίζει να χάσουν τα χρήματα του έδωσαν. Τόσο η απάτη όσο και η βλακεία πρέπει να τιμωρούνται.

Το ίδιο ισχύει όμως και για όσους έχουν μια θέση στο δημόσιο και δεν την άξιζαν, γιατί μέτρησε η αλήστου μνήμης προσωπική συνέντευξη του Προκόπη Παυλόπουλου ή «καρφώθηκαν» με άλλο πελατειακό τρόπο.

Οι απάτες κάθε εποχής αποτελούν μια «φωτογραφία» του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι. Με απλά λόγια κάθε εποχή έχει τις απάτες που της ταιριάζουν, καθώς οι απατεώνες εκμεταλλεύονται τα σκοτεινά αντικείμενα του πόθου ή της ανάγκης.

Το 1999 στην κορυφή της φούσκας του χρηματιστηρίου, οι απάτες περιστρέφονταν γύρω από την καλλιέργεια προσδοκιών εύκολου κέρδους. Ήταν η εσωτερική πληροφόρηση που είχε την τιμητική της...

Όλοι έψαχναν να βρουν μια άκρη στο Θωμά ή το Θανάση ή λίγο αργότερα στο Λαυρέντη... Στην πραγματικότητα όποιος ήθελε να γλυτώσει θα έπρεπε, αν όχι να τους αποφεύγει, να κρατάει αποστάσεις ασφαλείας. Όπερ, να παρατηρεί τι κάνουν αλλά να μην ακολουθεί τυφλά...

Η διαχρονική απάτη στην Ελλάδα όμως έχει να κάνει με το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου για μια θέση αργομισθίας στο δημόσιο. Γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, θα πουν κάποιοι...

Ίσως. Ήταν όμως η κότα που έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;...

Πριν λίγο καιρό βρέθηκα για μια ομιλία με θέμα την ελληνική χρεοκοπία στη Λάρισα. Ο διευθυντής ενός εργοστασίου μου έλεγε πως δεν μπορεί να βρει εργαζόμενες νέες για το εργοστάσιο. «Έρχονται μια μέρα και δεν ξανάρχονται. Προτιμούν αντί του βασικού με πλήρη ασφάλιση, τα 200-300 ευρώ σε κάποιο τυροπιτάδικο χωρίς ασφάλιση...» μου είπε.

Όπως καταλαβαίνουν όσοι θέλουν να καταλάβουν η κρίση μας είναι πολύπλευρη και έχει δρόμο ακόμη, μέχρι ο κώδικας αξιών σε αυτή τη χώρα να επαναδιατυπωθεί με μια σειρά ιεράρχησης που δεν θα έχει σαν αποτέλεσμα της συνάρτησης τη χρεοκοπία.