Ο Τσιπραρος χαρακτηρίζει «γραφικές καρικατούρες» 3 υπουργούς της κυβέρνησής του. Τη Βαλαβανη (αναπλ. ΥΠΟΙΚ), τον Ήσυχο (αναπλ. ΥΠΕΘΑ) κ τον Λαφαζανη (Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης). Ποιο ριμπραντιγκ, ο τύπος ήταν ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας όλων των εποχών
— Ο Τέμπορας ο Μόρες 🇺🇦 (@temporasmores) November 13, 2025
Τι ριμπράντινγκ και πίπες, μόλις ανοίγει το στόμα του ο Τσίπρας εκείνο το ίδιο κι απαράλλαχτο θράσος του σε γυρίζει 10 χρόνια πίσω, τότε που δεν πίστευες την παράνοια που έβλεπες να εξελίσσεται γύρω σου.
— Αλήτμπιρό (@Local_Bureau) November 11, 2025
Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Στο εν αναμονή βιβλίο Ιθάκη, που φιλοδοξεί να αποτελέσει απολογισμό και ταυτόχρονα πλυντήριο των πεπραγμένων του Αλέξη Τσίπρα, προδημοσιεύτηκε ότι περιγράφει τους πρώην υπουργούς του – Λαφαζάνη, Ήσυχο, Βαλαβάνη – ως «γραφικούς» που αποκαλούσαν τον ρωσικό δορυφόρο Μεντβέντεφ «σύντροφο».
Προφανώς, δεν περίμενα και τίποτα διαφορετικό από κάτι βετεράνους της μεταπολιτευτικής «κνιτολαγνείας», που μεγάλωσαν με το δόγμα ότι από τη Μόσχα εκπορεύεται το «άγιο πνεύμα» της λυτρωτικής επανάστασης.
Η δεκαετία του ’90 πέρασε από δίπλα τους σαν μετεωρίτης: το κόκκινο άστρο κατέρρευσε, αλλά αυτοί συνέχισαν να φέρονται σαν να περιμένουν τηλεγράφημα από το Πολιτμπιρό. Γι’ αυτό και δεν τους κακοφάνηκε να αποκαλέσουν «σύντροφο» έναν άνθρωπο που δεν ήξερε αν έπρεπε να γελάσει ή να ψάξει για κάμερες.
Μιλάμε για περιπτώσεις που δύσκολα προσεγγίζονται πολιτικά - περισσότερο θυμίζουν υλικό για κάποιο συνέδριο ψυχιατρικής.
Το πραγματικό ερώτημα, όμως, δεν είναι τι έκαναν οι ίδιοι.
Είναι ποιος τους έχρισε υπουργούς και διεθνείς εκπροσώπους της Ελλάδας. Και όταν ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός χαρακτηρίζει «γραφικούς» αυτούς που ο ίδιος τοποθέτησε, ακυρώνει με χειρουργική ακρίβεια τον εαυτό του. Το να ειρωνεύεσαι τις επιλογές σου δεν είναι αυτοκριτική – είναι ομολογία αποτυχίας.
Ο κ. Τσίπρας επικαλείται στην αναζήτησή του την Ιθάκη, αλλά φαίνεται να έχει μείνει στο προαύλιο του 15μελούς. Διότι αν είχε διαβάσει ποτέ το νόημα του «ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεί πελάζει», θα γνώριζε ότι το 2015 δεν ήταν καμία σύμπτωση ότι επέλεξε να συγκυβερνήσει με τον Πάνο Καμμένο αντί για το Ποτάμι. Οι όμοιοι προσελκύονται. Οι ανορθολογισμοί συναντιούνται. Οι ψεκασμοί συντονίζονται.
Η σοβαρότητα ενός ηγέτη κρίνεται από την ποιότητα των συνεργατών του. Αν οι συνεργάτες του αποδεικνύονται «γραφικοί», δύο περιπτώσεις υπάρχουν: ή δεν κατάλαβε ποτέ με ποιους είχε να κάνει, ή τους χρησιμοποίησε συνειδητά. Και στις δύο, η αξιοπιστία εξαϋλώνεται.
Επιπλέον:
Λανθασμένη κρίση ή απελπισμένη επιλογή;
Το «τους διάλεξα λάθος» δεν ακούγεται καλά από άνθρωπο που κυβέρνησε χώρα.
Μεταφορά ευθυνών
Η ειρωνεία προς πρώην στελέχη δεν είναι αυτοκάθαρση. Είναι υπεκφυγή.
Κουλτούρα διοίκησης;
Μηδέν. Σοβαροί ηγέτες αναλαμβάνουν ευθύνη. Δεν την πετάνε στους άλλους όταν καίει.
Μήνυμα προς νέους συνεργάτες: «Αν τα κάνετε όπως σας πω, στο επόμενο βιβλίο θα σας κοροϊδεύω κι εσάς.»
Δεν με εξέπληξε λοιπόν ο τρόπος που φέρεται να μιλά ο κ. Τσίπρας για τους πρώην υπουργούς του.
Ήταν πάντα αυτό που έδειχνε: ένα πολιτικό προϊόν των συγκυριών, που βρέθηκε με περισσότερη εξουσία απ’ όση μπορούσε να χειριστεί και με ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση απ’ όση μπορούσε να δικαιολογήσει.
Και, όπως λέει και το αρχαίο ρητό, οι όμοιοι πάντα συναντιούνται. Μόνο που εδώ...
εκτός από το ρητό, συναντιούνται κι οι ευθύνες.
Και αυτές δεν τις αποφεύγεις με ειρωνεία.
Τις κουβαλάς μέχρι την πραγματική Ιθάκη. Αν φυσικά φτάσεις ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου