Pimp https://t.co/1nNTIktSEx pic.twitter.com/oAQ25yPpcN
— P💙tty m⭕️uth 🆒 (@John_Fletcher70) November 26, 2025
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψει κάποιος τη μεταστροφή του Αλέξη Τσίπρα μετά το semester horribile του 2015.
Ενας είναι του Γιάνη Βαρουφάκη: «Κάποτε ρώτησαν τη Μάργκαρετ Θάτσερ “ποιο ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα” και απάντησε “ο εργατικός Τόνι Μπλερ”. Αν ρωτήσετε σήμερα τους πιο βαμμένους τροϊκανούς το ίδιο ερώτημα, θα σας πουν ο Αλέξης Τσίπρας» (ΕΡΤ, 25.11.2025).
Ενας άλλος τρόπος είναι του Τζον Μέιναρντ Κέινς: «Οταν τα δεδομένα αλλάζουν, εγώ αλλάζω γνώμη. Εσείς τι κάνετε;».
Ο τρίτος είναι αυτό που λένε οι Κοζανίτες: «Σάμπως είμαι ντουβάρι, να μην αλλάζω;».
Η μεταμόρφωση του κ. Τσίπρα μπορεί να περιγραφεί και ως ενηλικίωση, κάτι που απεγνωσμένα έψαχνε η Κριστίν Λαγκάρντ στα Eurogroup, όπου ο κ. Βαρουφάκης εμφανιζόταν με ύφος χιλίων καρδιναλίων και τα πουκάμισα έξω. Θα συμφωνήσουμε ότι η ωριμότητα δεν είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο, αλλά είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης σε αυτόν. Αν κάποιος κάνει παρκούρ μετά τα τριάντα του, σίγουρα θα φάει τα μούτρα του. Αν κάποιος απειλεί με Grexit την ώρα που ο Σόιμπλε επιθυμεί το Grexit, η χώρα τρώει τα μούτρα της.
Ο –αυτοπροσδιοριζόμενος με ένα «νι»– Γιά(ν)νης θεώρησε προσβλητικό τον όρο «κουπόνια» που χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός: «Το να χαρακτηρίζει κουπόνια ένα σύστημα παράλληλων πληρωμών, πολύ προηγμένο για την εποχή του, είναι εξευτελιστικό για τον ίδιο (…) Ο τίτλος ήταν δημόσιο σύστημα εξωτραπεζικών πληρωμών μέσω Τaxisnet, είναι σαν να βαφτίζεις μια Τesla σε πατίνι».
Δεν γνωρίζουμε πώς έπρεπε να ονομαστεί το φανταστικό νόμισμα του κ. Βαρουφάκη. Ισως να ήταν «πολύ προηγμένο για την εποχή του», τόσο προηγμένο που οι συνταξιούχοι θα λιποθυμούσαν μπροστά στα ΑΤΜ πριν από την ώρα του δημοψηφίσματος. Οπως όμως και να λεγόταν, όλοι θα έψαχναν να αποκτήσουν στη μαύρη αγορά ευρώ ή λίρες. Σε ένα καθεστώς τρομακτικής αβεβαιότητας οι καινοτομίες καίγονται εν τη γενέσει τους, ακόμη και αν –λέμε «αν»– μπορούσαν να λειτουργήσουν σε κανονικούς καιρούς.
«Για τους οικονομολόγους, ο πραγματικός κόσμος είναι ειδική περίπτωση», είχε γράψει ο ομότεχνός τους Εντγκαρ Φίντλερ.
Στην περίπτωσή μας, όμως, «ειδική περίπτωση» ήταν και ο οικονομολόγος που είχε τα ηνία του υπουργείου στην πιο κρίσιμη περίοδο για την οικονομία μας. Και ναι μεν ο ώριμος πλέον Αλέξης Τσίπρας επιβεβαιώνει όσα ξέραμε από την περίοδο της «περήφανης διαπραγμάτευσης», αλλά η «Ιθάκη» θα ήταν χρήσιμη αν...
εξηγούσε με ποιους μηχανισμούς και ποιο σκεπτικό κατέληξε στην επιλογή του κ. Βαρουφάκη και των άλλων παιδιών.
Δεν προβληματίστηκε καν από το γεγονός ότι επέμενε να γράφεται με ένα «νι»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου