ΔΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΑ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Φεστιβάλ Κανών: η στέψη του (ανώμαλου) ακρωτηριασμένου

 

Το βραβευμένο τρανς-σούργελο Karla Sofía Gascón

 

Tου Marc Obregon

Το φεστιβάλ των Καννών ήταν ανέκαθεν η πρωτοπορία των μαχών της οπισθοφυλακής, της αργυρώνητης επανάστασης και των κοινωνικών συζητήσεων αρκεί να κρατούν αναμμένες τις πυρκαγιές των σκουπιδιών της παγκόσμιας υπερτάξης.

Δεν θα αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα φέτος, με την κριτική επιτροπή που τόλμησε να απονείμει –το αποκορύφωμα της ανατροπής– το βραβείο γυναικείας ερμηνείας σε έναν… άντρα. Προς μεγάλη λύπη, ημών των «συντηρητικών» και διαβόητων αντιδραστικών.

Η εποχή μας, αφού φυσικά ενθάρρυνε ό,τι λειτουργικό, ό,τι προσφέρεται για επιχείρηση, δηλαδή την ομορφιά και τη δύναμη, ενδιαφέρεται φυσικά για τα υπόλοιπα γιατί το Κεφάλαιο, πολύ περισσότερο από τη Φύση, απεχθάνεται το κενό. Αφού έκανε τις άρχουσες τάξεις να λυγίσουν, αφού αναισθητοποιήθηκε ο λευκός με Xanax και μαζική πορνογραφία, ήταν απαραίτητο να κλείσει  με τους ανάπηρους. Το Μεγάλο Μάτι του λοιπόν στόχευσε φυσικά στους εύθραυστους, στους υπόλοιπους, στους περιθωριοποιημένους. Ας τρέμουν! Γιατί από εδώ και πέρα ​​δεν θα έχουν πια ούτε τη γαλήνη των σκιών. Θα τους ζητηθεί λογαριασμός, αποτέλεσμα, θα δώσουν και αυτοί δεσμεύσεις για να αξίζουν τη θέση τους στον μεγάλο παγκόσμιο ανοιχτό χώρο. Θα πρέπει επίσης να πληρώσουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Είσαι ανάπηρος;

Τότε, κάνεις αθλήματα, αφού προφανώς δεν είσαι τίποτα άλλο από ένα ακρωτηριασμένο σώμα, που μετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Βάλε στα οστά σου ψεύτικες γάμπες από χρώμιο, ακονισμένες σαν λεπίδες ιαπωνικού σπαθιού! Και κρίμα αν σε κάνει να μοιάζεις με αφγανικό κυνηγόσκυλο κομμένο στα χείλη…

Ίδια λογική για τους τραβεστί μας που ξαφνικά παίρνουν εντολή να βγουν από το δάσος, να καμαρώσουν για την ταυτότητά τους, γιατί είναι εκλεκτοί!

Μιλάς… Είσαι τρανσέξουαλ γυναίκα, που έχει οριστεί αγόρι κατά τη γέννηση;

Κάντε και εσείς κάποιο άθλημα, αλλά προσοχή, ε… στις γυναίκες! Αυτές τις βρώμικες που διατηρούν το βιολογικό φύλο άφησέ τες να ταπεινώνονται.

Από πού προέρχονται αυτές οι εντολές;

Ποιος αποφάσισε αυτή τη νέα συμφωνία;

Πρέπει να δούμε την εκπληκτική ταχύτητα με την οποία όλα τα ευθυγραμμισμένα μέσα ενημέρωσης, όλοι οι συνένοχοι δικαστές, όλα τα κυβερνητικά όργανα υιοθέτησαν αυτή τη νέα αφήγηση. Αυτή η φτωχή Marion Maréchal πλήρωσε το τίμημα με τη Sonia Devillers στη France Inter, αυτή την Τρίτη, 28 Ιουνίου: επειδή αμφισβήτησε τη σημασία ενός βραβείου γυναικείας ερμηνείας που απονεμήθηκε σε έναν άνδρα που μεταμορφώθηκε σε γυναίκα, απειλήθηκε αμέσως από το  κυνηγόσκυλο της κρατικής υπηρεσίας: «Ξέρετε ότι τα σχόλιά σας είναι παράνομα, ότι η τρανσφοβία είναι έγκλημα», επιτίθεται η Devillers με απίστευτη απληστία, έτοιμη να στήσει μια λαιμητόμο επί τόπου, εκεί, αμέσως.

Επομένως, η τρανσφοβία έγινε έγκλημα, ακόμη και πριν η λέξη γίνει γνωστή στις μάζες. Δεν είναι πια η πραγματικότητα που κατευθύνει, ούτε η αίσθηση του συλλογικού: είναι η επαυξημένη μειοψηφία, δηλαδή επικυρωμένη, ενθαρρυμένη και γίνεται σχεδόν υποχρεωτική από τις καλοπροαίρετες ελίτ μας. Έτσι, σε δύο χρόνια μια νέα φοβία ήρθε να ολοκληρώσει αυτό το «κλουβί φοβιών» που ήδη κατήγγειλε ο Philippe Muray.

Το Φεστιβάλ των Κανών καθιερώθηκε το 1939. Η έναρξη ματαιώθηκε λόγω έκρηξης του ΒΠΠολέμου.

Από την «απελευθέρωση» των γυναικών  – βλ. αφίσα – η γαλλική ελίτ βρίσκεται σε αναντιστοιχία προς την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην Ευρώπη, όπως και σήμερα με την «απελευθέρωση» του σώματος…

Μια γενιά ευάλωτων ανθρώπων, που χρειάζονται μάλλον ψυχίατρο, η οποία θέλουμε να πιστέψει ότι η ελευθερία ορίζεται από την παθολογία, τo φετιχιστικό μεταξύ μας, πρωτίστως από τις σεξουαλικές προτιμήσεις της, τη σκόπιμη ιδιωτικοποίηση του σώματος… Η βιοπολιτική εξουσία έχει καταπιεί τα πάντα, και αυτό που κάνει εμετό, με τη μορφή πολύχρωμης λάμψης, είναι αυτή η ΛΟΑΤ μυθολογία που μερικές φορές φαίνεται σχεδιασμένη να αποστειρώσει ολόκληρο τον πληθυσμό.

«Η δυσφορία φύλου αναγνωρίζεται ωστόσο από την ιατρική», χλευάζει η Sonia Devillers, όταν η Marion Maréchal υπερασπίζεται μια απλή « αρχή της πραγματικότητας ».

Αλλά ποια ιατρική ακριβώς;

Όλη η ιατρική είναι πολιτική – το μάθαμε στρεφόμενη εναντίον μας κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης.

Ποιοι είναι οι γιατροί που το αποφάσισαν;

Οι ίδιοι κρεοπώλες που αλέθουν χονδρικά με νυστέρια τα κορμιά των εφήβων εκμεταλλευόμενοι τη δυσφορία τους;

Οι ερευνητές χωρίς πίστη και νόμο που αναπτύσσουν δαπανηρά ορμονικά πρωτόκολλα για να διασφαλίσουν την «μετάβαση» – καρκινογόνα μόρια που πρέπει να πάρει κάποιος για το υπόλοιπο της ζωής του, διαφορετικά θα δει το σώμα και την πραγματικότητά του, να βελτιώνονται;

Τα μεγάλα φαρμακευτικά εργαστήρια που ήδη αγωνιούν για την ιδέα της γιγαντιαίας αγοράς που θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει αυτή η περίφημη δυσφορία φύλου, με την προϋπόθεση να γίνει, αν όχι μόδα, γενικότητα;

Η Marion Maréchal έχει απόλυτο δίκιο που επισημαίνει, μέσω αυτού του βραβείου «γυναικείας» ερμηνείας, μια νέα ήττα για τις γυναίκες. Επειδή δεν προσβάλλουμε τους πρασινομάλληδες και τους ακτιβιστές, αυτή το εγκώμιο της κατάστασης τρανς, στην πραγματικότητα, βάζει ένα τέλος σε αυτό που πρέπει να αποκαλούμε «θηλυκό».

Το ιερό θηλυκό, που εμείς, οι απαίσιοι χριστιανοί, βλέπουμε ακόμα στις μητέρες… αλλά και το ίδιο το θηλυκό: το να βλέπεις πρώην αθλητές που κονιορτοποιούν τις αθλήτριες κατά τη διάρκεια των αγώνων δεν φαίνεται να συγκινεί πολύ κόσμο, περισσότερο από αυτό το βραβείο ερμηνείας που απονέμεται στον Κάρλος, ο οποίος εν παρόδω δεν θα πει ούτε έναν λόγο για τις υπόλοιπες ηθοποιούς της ταινίας. Πρέπει να ειπωθεί ότι ο τρανσεξουαλισμός είναι και η λατρεία του ομφαλού, του σώματός του και των μοναδικών διαφορών του ως μοναδικός υπαρξιακός ορίζοντας… Σβήνω τον άλλον.

Αυτό το εγκώμιο της τρανς ταυτότητας, στην πραγματικότητα, δίνει τέλος σε αυτό που πρέπει να ονομάσουμε «θηλυκό».

Έλα όμως που το Χόλιγουντ ανέκαθεν εκτιμούσε τους ακρωτηριασμένους, τους καταναλωμένους. Ο κινηματογράφος τρέφεται από αυτούς, είναι ακόμη και μια μηχανή διαφοράς, για να παραφράσω τον William Gibson. Έχει ήδη ακρωτηριάσει αρκετές τέτοιες γυναίκες, από τη Μέριλιν Μονρόε μέχρι την κακέκτυπό της, Τζέιν Μάνσφιλντ, της οποίας το πρόσωπο λέγεται ότι κυριολεκτικά είχε λιώσει στο κουφάρι του φορτηγού που τράκαρε, σαν απόηχος της πλαστικής της…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν το σύστημα καταβροχθίσει όλες αυτές τις νέες μαριονέτες της τρανς σάρκας, θα τις βαρεθεί όπως βαρέθηκε την τελειότητα.

Και τότε…

 

 όπως προέβλεψε ο Τοντ Μπράουνινγκ, όλοι αυτοί οι «διαφορετικοί» θα μεταφερθούν στις ερημιές τους δεν θα έχουν τίποτα άλλο παρά τα κολοβωμένα σώματά τους για να κλάψουν.

Ίσως τότε να υπάρχει ακόμα χρόνος για να εκδικηθούμε αυτούς τους Θιασάρχες του Τσίρκου και αυτούς τους άρρωστους γιατρούς που θέλουν να κάνουν τη δυστυχία μαζικό θέαμα και χρυσοφόρο εισόδημα.