Ο ανασχηματισμός , πολυδιαφημισμένος από τα συστημικά ΜΜΕ ωσάν τρέιλερ του BIG BROTHER, βούλιαξε μαζί με την ανακοίνωση του και φυσικά ουδόλως εξυπηρέτησε τους επικοινωνιακούς στόχους του πρωθυπουργού Κ Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της ΝΔ.
Ο κραυγαλέα αποτυχημένος ανασχηματισμός είχε στόχο την επικοινωνιακή αναβάθμιση του πρωθυπουργού, ο οποίος θέλησε να επιβεβαιώσει την εικόνα του «απόλυτου μονάρχη», υπεράνω πολιτικών ευθυνών για την πρόσφατη αναποτελεσματική αντιμετώπιση των πυρκαγιών και της πανδημίας , και μοναδικού χειριστή των δύο αυτών μεγάλων και ανοιχτών μετώπων κρίσης, που ήδη έχουν «κοντύνει» δημοσκοπικά το κόμμα της ΝΔ.
Η συνταγή φαινόταν εύκολη και απολύτως δοκιμασμένη στο παρελθόν: Δημιουργία ενός τοίχους προστασίας του πρωθυπουργού από πολιτικές ευθύνες, με καρατομήσεις αρμοδίων υπουργών, που «κουράστηκαν» ,ή «τα έκαναν μαντάρα» γιατί δεν ακολούθησαν κατά γράμμα τις ανύπαρκτες ή και κούφιες πρωθυπουργικές εντολές.
Η απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη ήταν δεδομένη και χωρίς πολιτικό ή κομματικό κόστος.
Ελεύθερος πολιτικός σκοπευτής ο κ Χρυσοχοΐδης εξυπηρέτησε τα μάλα και τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες, αλλά και την επιθυμία του κ. Μητσοτάκη να δείξει ότι αυτός και η προσωπική πολιτική του διαπερνούν εύκολα τις τάξεις όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης- (πρόσφατο παράδειγμα ο κ Μπένος, που με μεγάλη ευκολία πίστεψε ότι θα επαναλάβει στην Εύβοια το «θαύμα της Καλαμάτας» υπηρετώντας την πολιτική Μητσοτάκη , που τώρα αναγκαστικώς θα μάθει). Επομένως, το κενό από την απομάκρυνση του μη νεοδημοκράτη Χρυσοχοΐδη έπρεπε να καλυφθεί από άλλον πρόθυμο, ελεύθερο σκοπευτή της ευρύτερης αντιπολίτευσης.
Αυτός ο ελεύθερος σκοπευτής βρέθηκε εύκολα στο πρόσωπο του Ευαγ. Αποστολάκη, πρώην ΑΓΕΝ,ΑΓΕΕΘΑ, πρώην υπουργού Άμυνας επί ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι προσφάτως μυστικοσύμβουλου επί των εθνικών θεμάτων του Α Τσίπρα και μάλιστα με ισχύ, αφού έβαζε βέτο σε πρόσωπα που θα μπορούσαν να στελεχώσουν το επιτελείο Τσίπρα.
Ο κ Μητσοτάκης νόμισε ότι πέτυχε διάνα, αφού με τον κ Αποστολάκη θα διεμβόλιζε κανονικά τον «σκληρό, κλειστό πυρήνα» του επιτελείου Τσίπρα και θα αποδείκνυε ότι η «γοητευτική πολιτική» του πείθει ακόμα και τους «σκληρούς» αντιπάλους του.
Αποτελεί ακόμα λογικό μυστήριο πως πλανεύτηκε τόσο εύκολα και γρήγορα ο πρώην ανώτατος στρατιωτικός και νυν νεοσύλλεκτος πολιτικός Ευαγ Αποστολάκης από την μητσοτακική πολιτική γοητεία. Όχι μόνον αποδέχθηκε την πρόταση Μητσοτάκη για υπουργοποίηση του , αλλά «απαίτησε» μάλιστα να ηγηθεί υπουργείου Πολιτικής Προστασίας –που δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί- ύστερα από διακομματική συναίνεση.
Σε όλες τις «απαιτήσεις» του ο κ Αποστολάκης βρήκε το μητσοτακικό δρόμο ανοιχτό , μόνο που ως νεοσύλλεκτος πολιτικός δεν κατάλαβε ή αψήφησε τις παγίδες στις οποίες έπεσε μέσα. Και τούτο διότι έδειξε απολύτως πρόθυμος να φορτωθεί τη μητσοτακική πολιτική ενός υπουργείου που δεν υπάρχει και πολύ περισσότερο να βρεθεί αντιμέτωπος με την βαθιά διαχρονική διαπλοκή στον τομέα της πυρόσβεσης, την οποία παντελώς αγνοεί μεν , πρόθυμος ήταν να την φορτωθεί δε. Ομοίως νόμισε ότι στο πρόσωπο του θα εκφραζόταν η «διακομματική συναίνεση» την οποία ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε, ούτε ο ίδιος φρόντισε να εξασφαλίσει προηγουμένως. Η δικαιολογημένη οργή Τσίπρα άνοιξε την οδό για άτακτη υποχώρηση του κ Αποστολάκη και γελοιοποίηση του πολυδιαφημισμένου ανασχηματισμού, με την καυτή πατάτα της Πολιτικής Προστασίας , εν όψη χειμώνα μάλιστα, να επιστρέφει ακέραια στα χέρια του πρωθυπουργού. Πρόκειται για πολιτική ήττα, που δεν αναστρέφεται εύκολα.
Ο τομέας της Υγείας και το δυσεπίλυτο πρόβλημα της πανδημίας είχε την δική του κομματική Ιφιγένεια εν Αυλίδι.
Ο πρώτος σε δημοφιλία μέχρι πρότινος, υπουργός Υγείας Κικίλιας αποκεφαλίστηκε, καθώς το θέμα της πανδημίας παίρνει μορφή κοινωνικών αποκλεισμών και σοβαρών οικονομικών κυρώσεων για τους «απείθαρχους», ενώ η πανδημία βγάζει ήδη την γλώσσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους πριν την επέλαση του χειμώνα. Η τοποθέτηση του Θ Πλεύρη, νέου πολιτικού, γνωστού στο ευρύ κοινό για το κομματικό παρελθόν του ουδόλως για το συναινετικό προφίλ του, στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Υγείας , μπορεί ενδεχομένως να «παραδειγματίσει» κάποιους παλιούς συντρόφους του , αλλά σε καμμία περίπτωση το πρόσωπο αυτό δεν εγγυάται την πολιτική συναίνεση που απαιτείται για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την συγκράτηση της άμεσης κομματικοποίησης της.
Μένει ένα πρόσωπο ακόμα, που επανέρχεται στο προσκήνιο, τόσο ξαφνικά, όσο ξαφνικά απομακρύνθηκε: Ο πρώην πολυμορφικός και νυν διπολικός Τ. Θεοδωρικάκος.
Ο πρωθυπουργός Κ Μητσοτάκης αυτή τη φορά επικοινώνησε με τον γ γραμματέα του ΚΚΕ Δ Κουτσούμπα για να του ανακοινώσει «συναινετικά» ότι θα χρησιμοποιήσει στην κυβέρνηση «τον από το ΚΚΕ προερχόμενο» Τ. Θεοδωρικάκο, ευελπιστώντας ότι αν χρειαστεί θα χρήσει υπουργό και άλλον, προερχόμενο από το ΚΚΕ.Ο κ Κουτσούμπας ξέφυγε, λέγοντας ότι είναι «πρώην δικός του», αλλά σύμφωνα με τη μητσοτακική λογική, «πρώην δικός σου – νυν δικός μου – δηλαδή δικός μας- άρα συναίνεση.
Η επαναχρησιμοποίηση του κ Θεοδωρικάκου στην κυβέρνηση οδηγεί...
την σκέψη στις εκλογές , δεδομένου ότι ο διπολικός εξωκομματικός υπουργός είναι αυτός που οδήγησε το άρμα Μητσοτάκη στις προηγούμενες εκλογές.
Όμως το θαύμα δεν γίνεται δύο φορές , εκτός και αν η επόμενη κάλπη αποδειχθεί…διπολική ή και τριπολική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου