Ηταν 22 Φεβρουαρίου 1972, στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στο Πεκίνο, όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, κατά την ιστορική πρώτη επίσκεψή του στην Κίνα, διαβεβαίωνε τον Κινέζο ομόλογό του Τσου Εν Λάι ότι «υπάρχει μία Κίνα και η Ταϊβάν είναι τμήμα της Κίνας».
«Το πρόβλημα», διευκρίνιζε στον συνομιλητή του ο Νίξον –ή άλλως Tricky Dicky– «δεν είναι τι πρόκειται να κάνουμε αλλά τι πρόκειται να πούμε, δημοσίως, ώστε να μην επιτρέψουμε σε όσους αντετίθεντο στη σινοαμερικανική προσέγγιση να κατηγορηθώ πως “πήγε στο Πεκίνο και πούλησε την Ταϊβάν”».
Βεβαίως, όσα ειπώθηκαν με μυστικότητα δεν καταγράφηκαν στο κοινό ανακοινωθέν με σαφήνεια, διά τον φόβο των αντιδράσεων του Κογκρέσου. Επρόκειτο για τέχνασμα ή, ακριβέστερα, για «απάτη» – ασχέτως εάν θεωρήθηκε ευφυέστατο διπλωματικό στρατήγημα, που υιοθέτησε και η επόμενη διοίκηση του προέδρου Τζίμι Κάρτερ, όταν τον Μάιο του 1978 διαβεβαίωσε το Πεκίνο πως θα τιμήσει τη «μυστική υπόσχεση» του Νίξον.
Εναρμονιζόμενη με την πολιτική της Ουάσιγκτον, η χούντα των Αθηνών άρχισε –ευθύς μετά τη μυστική επίσκεψη του Χένρι Κίσινγκερ στο Πεκίνο τον Ιούνιο του 1971– τις σινοελληνικές επαφές. Τον Μάιο του 1972, η Ελλάδα αναγνώρισε την κυβέρνηση του Πεκίνου, «λαμβάνοντας υπ’ όψιν» τη θέση της Ουάσιγκτον ότι η Ταϊβάν αποτελεί τμήμα της Κίνας.
Ο πρώτος πρέσβης της Κίνας στην Ελλάδα υπέβαλε τα διαπιστευτήριά του στην Αθήνα στις αρχές του 1973 και, προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, απηύθυνε τηλεοπτικό διάγγελμα σε άπταιστη ελληνική. Τέλος, τον Μάιο του 1973, ο Β΄ αντιπρόεδρος της χούντας Νικόλαος Μακαρέζος πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο, όπου υπέγραψε τις πρώτες συμφωνίες.
Αυτά συνέβαιναν τότε.
Σήμερα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, επιδιώκοντας ανάσχεση της επιρροής της Κίνας, αγνόησε τη «συμφωνία» Νίξον περί της Ταϊβάν, εισάγοντας και «στρατιωτική παράμετρο», συνεργαζόμενος μόνο με τη Βρετανία και την Αυστραλία, και προκαλώντας κρίση μείζονα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Ουδείς μπορεί να προείπει τι θα συμβεί. Αλλά...
όπως επισήμανε ο Χένρι Κίσινγκερ τον Ιούνιο, «οι προϋποθέσεις που οδήγησαν στην επίσκεψή του το 1971 ισχύουν ακόμη και ίσως περισσότερο σήμερα από τότε». Ο κ. Μπάιντεν δεν συμφωνεί βεβαίως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου