"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Εγώ δηλαδή, δεν δικαιούμαι;

Του Δημήτρη Καμπουράκη

Η κυρούλα που έσερνε το καρότσι της λαϊκής δεν σήκωνε πολλές αντιρρήσεις: «Εγώ δηλαδή που είμαι φτωχιά, δεν δικαιούμαι μέρισμα; Μόνο οι πολύτεκνοι και οι ανάπηροι; Τετρακόσια ευρώ είναι η σύνταξη μου, πως θα κάνω Χριστούγεννα;»  

Προσπάθησαν να ψελλίσω ένα «μα το μέρισμα το πήρες τον Μάιο», αλλά αγρίεψε τόσο πολύ που προτίμησα να την κοπανίσω. Ήταν ικανή να ξεσηκώσει ολόκληρο τον δρόμο στο πόδι, σαν να την λήστευα με μαχαίρι.

Κύριοι της κυβέρνησης, ανάγκη πάσα να καταργηθεί όχι μόνο η χορήγηση αλλά και η ίδια η έννοια του μερίσματος. Όπως κάθε ρουσφέτι, κάθε ελεημοσύνη ή διευκόλυνση, το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα όταν δίνεται σ’ ένα σύνολο δέκα ανθρώπων, δημιουργεί έναν αχάριστο και εννιά δυσαρεστημένους. Η αναφορά του Κυριάκου στο συνέδριο για τις κοινωνικές ομάδες που θα πάρουν τελικά αυτό το βοήθημα δεν ξεκαθάρισε τα πράγματα όπως νομίζουν κάποιοι. Έστρωσε απλώς το έδαφος για μια άνευ προηγουμένου μουρμούρα, πάνω επί τη βάση της περίφημης ερώτησης «εγώ δηλαδή γιατί δεν δικαιούμαι;»

Ως γνωστόν, σ’ αυτή την ζωή όλοι μας δικαιούμαστε τα πάντα. Γι αυτό και η περίφημη Παπανδρεϊκή θεωρία των «μη προνομιούχων» είχε τόση επιτυχία. Διότι ουδείς εξ ημών θεωρεί τον εαυτό του προνομιούχο και όσα εισοδήματα κι αν έχουμε πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα βγάζει περισσότερα από μας. Κοντολογίς, μέσα στο μυαλό μας και με βάση τις ανάγκες μας όπως εμείς τις αντιλαμβανόμαστε, όλοι μας δικαιούμαστε μια ενίσχυση, μια αρωγή, μια υποβοήθηση, ένα επίδομα, ένα μέρισμα βρε αδερφέ.

Όμως η πραγματική φιλολαϊκή οικονομική πολιτική, είναι αυτή που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να μην χρειάζεται κανείς επιδόματα και μερίσματα. Και η έντιμη οικονομική πολιτική είναι αυτή που δημιουργεί ένα κοινωνικό κράτος για αναξιοπαθούντες που λειτουργεί θεσμικά και όχι ως δωροδοτικός μηχανισμός των κυβερνήσεων. Οι διαρκείς επιχορηγήσεις φτωχών κοινωνικών στρωμάτων με επιδοματάκια της συγκυρίας λειτουργεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μεγαλώνει αντί να μειώνει τους πληθυσμούς που τα χρειάζονται.

Σας λέω μετά λόγου γνώσεων ότι ο Κυριάκος δεν κέρδισε κανέναν υποστηρικτή από την διανομή αυτού του μερίσματος που ανάγγελλε. Όσοι θα πάρουν το 500ρικο «το δικαιούνταν» και όσοι δεν θα τον πάρουν τον βρίζουν διότι «δεν το πήραν ενώ το δικαιούνταν»

Ο προϋπολογισμός του 2020 ευτυχώς δεν προβλέπει υπερπλεόνασμα. Σοφό εκ μέρους τους. Αλλά κι αν προκύψει, καλά θα κάνουν να βρουν τρόπο να αξιοποιηθεί αλλού αυτό που θα περισσέψει.

Ξέρω ότι υπάρχουν ταμειακής φύσης προβλήματα αν εισπραχθούν περισσότερα λεφτά από τα προβλεπόμενα, διότι δεν μεταφέρονται στο επόμενο λογιστικό έτος. Ας βρουν μια λύση. Πάντως...


 για μέρισμα ας μην ξανακούσουμε.  

Μόνο ζημιά κάνει. Και στην οικονομία και στην κυβέρνηση. Και διαιωνίζει την φτώχεια των ήδη φτωχών.

Δεν υπάρχουν σχόλια: