Χειροκροτητής του βιασμού της κοινωνίας και της πίστεως
Είσαι πολιτικός, δεν έχεις εργασθεί ποτέ, αλλά είχες προσληφθεί σε
μεγάλη θέση για να κοσμήσεις το βιογραφικό σου.
Η ανεργία υπήρξε για
σένα πάντοτε αεργία, καθώς ο πλούτος που σε περιέβαλλε καθιστούσε τη
δουλειά χόμπι.
Οι σπουδές σου ήταν προκαθορισμένες απ’ όταν πήγαινες
γυμνάσιο. Σε είχαν δεχθεί ήδη τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο.
Στρατό πήγες, αλλά… δεν πήγες. Μόνο στα χαρτιά. Παντρεύτηκες για να
παντρευτείς, έκανες παιδιά για να φτιάξεις μία ωραία φωτό να στέλνεις τα
Χριστούγεννα στους ψηφοφόρους σου. Δεν το άντεξες για πολύ και την
έκανες, και εν συνεχεία επέστρεψες για να βγάλεις καινούργια φωτογραφία.
Και
ύστερα βγήκες να διατυμπανίσεις το αυτοδημιούργητο της πολιτικής και
επαγγελματικής σου υποστάσεως για να γίνεις αρχηγός και μετά
πρωθυπουργός, βάλλοντας κατά των «τζακιών» και της οικογενειοκρατίας. Τι
κι αν αύριο θα ‘σαι εσύ πρωθυπουργός, η αδερφή σου υπουργός ή -για τα
προσχήματα- επίτροπος στην Ε.Ε., ο ανιψιός σου δήμαρχος, με το υπόλοιπο
σόι να ξεπλένει χρήμα για πάρτη σας και για να εξαργυρώσει τη συμμόρφωση
και σιωπή του.
Παραμένεις απλός χειροκροτητής του βιασμού της
κοινωνίας μας, του πολιτισμού και της πίστεώς της. Ολιγωρείς στη
δικτατορία του παραλόγου, που επιβάλλουν στην πατρίδα σου η διεθνιστική
ιδεοληψία και ο ισοπεδωτισμός της πολιτικής ορθότητος, που ως μόνο στόχο
έχουν τον αφανισμό του ισχυρότερου κυττάρου της κοινωνίας από το οποίο
είσαι ουσιαστικά αποξενωμένος: την οικογένεια.
Γιατί στην
πραγματικότητα, βέβαια, δεν έχεις οικογένεια. Εχεις «οικογένεια»
βγαλμένη από σαπουνόπερα ή από την τριλογία του «Νονού». Ολο σου το
«είναι» είναι σε εισαγωγικά.
Ποιο, αλήθεια, από τα καθημερινά βιώματα του μέσου σημερινού Ελληνα
έχει θέση στη δική σου εικονική πραγματικότητα;
Η ανασφάλεια του πώς θα
βγει το μεροκάματο;
Το πώς θα συντηρήσεις την οικογένειά σου και πώς θα
διασφαλίσεις τα καλύτερα δυνατά στερνά στους ανθρώπους που σε έφεραν
στον κόσμο και σε ανέθρεψαν;
Οχι, βέβαια! Γι’ αυτό, το μόνο που σε
νοιάζει είναι να καταργηθεί το φυσικό χρήμα και να γίνει ο Μήτσος μάνα.
Προς
Θεού, δεν θέλω να ποινικοποιήσουμε τον πλούτο ούτε την προκοπή. Οταν,
όμως, ανακαλύπτει κανείς και από πού προέρχονται η προκοπή και ο
πλούτος, αφού βρομούν πιο πολύ και από δημόσιο αποχωρητήριο,
αναρωτιέται:
Αυτό είναι αλήθεια το πολιτικό μέλλον της Ελλάδος; Αυτό
είναι το αύριο που θα έρθει να αντικαταστήσει το οδυνηρό σήμερα; Πώς,
αλήθεια, θα γίνει αυτό, όταν το αύριο θα το ορίζει κάποιος σ’ έναν άλλον
μακρινό και μικρό κόσμο;
Τόσο μικρό όσο χωράει αυτόν τον ίδιο και με το
ζόρι στριμωγμένο το υπόλοιπο σόι του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου