ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΗΘΙΚΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ: 600.000-1* Δικαιούται να σκοράρει μια φορά και ο δυστυχής Ταύρος ?

ΚΥΝΙΚΟ αλλά ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Οι ταύροι ηττώνται κατά κράτος, προχθές όμως κατάφεραν να σημειώσουν επιτέλους έναν πόντο υπέρ τους. 

Για πρώτη φορά εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, σκοτώθηκε ένας ταυρομάχος στην Ισπανία.  

Με αυτή την αφορμή οι φιλόζωοι πάλι ξεσηκώθηκαν. Ιδίως οι ακραίοι και οι ανισόρροποι, όπως εκείνοι που διαμαρτύρονταν προσφάτως για τη θανάτωση ενός γορίλα που τραβολογούσε έναν τετράχρονο και ζητούσαν μάλλον τη θανάτωση της μητέρας του, από την οποία είχε ξεφύγει ο μικρός και έπεσε στο κλουβί με τον γορίλα.
 

Είναι αλήθεια ότι το έθιμο είναι βάρβαρο, όπως το χαρακτηρίζουν οι επικριτές του, αλλά αυτή η βαρβαρότητα είναι που του δίνει νόημα. Διότι η επιβολή του ανθρώπου στη φύση, δηλαδή ο πολιτισμός, βασίζεται στη βαρβαρότητα και την περιλαμβάνει. Αυτή η σύνθετη σχέση των πραγμάτων είναι που κάνει τη ζωή πλούσια και την ύπαρξη ενδιαφέρουσα. Να μη σταματήσουν, λοιπόν, οι ταυρομαχίες. Να βελτιωθούν όμως!

 

Δεν εννοώ να αλλάξει ο βασικός χαρακτήρας του αθλήματος. Εξαρχής ο ταύρος θα παίζει πάντα με χάντικαπ, διότι το επιβάλλει το νόημα της τελετουργίας. Να γίνουν όμως δικαιότεροι οι κανόνες, ώστε ο ταύρος να έχει το λεγόμενο «sporting chance». Οχι να υφίσταται επί εβδομάδες βασανιστήρια εκτός αρένας, ώστε να μειώνεται η δύναμή του. Το σωστό είναι ό,τι γίνεται να γίνεται μέσα στην αρένα, ενώπιον του κοινού, όπως σε όλα τα σοβαρά σπορ. Εκεί να δούμε τους τορέρος!
 

Κι αν δούμε περισσότερους νεκρούς ταυρομάχους; 

Τόσο το καλύτερο για το άθλημα – αν αξίζει το όνομα του αθλήματος η ταυρομαχία και δεν πρόκειται για μια τελετουργική θυσία. Δεν το λέω μόνο για λόγους ηθικούς, αλλά και με τη λογική της κερδοσκοπίας: 

Φαντάζεσθε... 

τι τζόγος θα γίνει στη διεθνή μπίζνα του αθλητισμού, αν αρχίσουμε να έχουμε μερικούς νεκρούς κάθε χρόνο στην Ισπανία;  

Ως επιχείρηση η ταυρομαχία θα ξεπεράσει και την Μπαρτσελόνα (έτσι τη λέω εγώ, όχι σαν ψευδός). Αλλωστε, εκτός Ισπανίας, ο θρύλος και η γοητεία των ταυρομαχιών, που βλέπουμε λ.χ. στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία, δημιουργήθηκαν και διαδόθηκαν την εποχή που χυνόταν αίμα στην αρένα και όχι μόνο βόειο. Ας φροντίσει, λοιπόν, η ανωτάτη αρχή του αθλήματος να αρχίσουν να σκοτώνονται και πάλι. Ούτως ή άλλως, ο ταύρος πάντα θα πεθαίνει στο τέλος.
 

* : Το σκορ των ταυρομαχιών, κατά προσέγγιση. Υποτίθεται ότι περίπου 24.000 ταύροι θανατώνονται στις ταυρομαχίες κάθε χρόνο στην Ισπανία. Αν το πολλαπλασιάσουμε με το 25 (τα χρόνια που δεν έχει υπάρξει νεκρός ταυρομάχος), μας δίνει το σκορ 600.000-1.