Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ενίοτε τα δημοψηφίσματα είναι η λύση σε πολλά
προβλήματα, διότι όταν αποφασίζει ο λαός, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει
την ετυμηγορία του. Π.χ., στο δημοψήφισμα για το φιλοτουρκικό σχέδιο
Ανάν, και ενώ οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί απειλούσαν ότι «θα πέφτουν
κεραμίδια» (στα κεφάλια των Ελληνοκυπρίων), στο τέλος αναγκάστηκαν να
σεβαστούν το αποτέλεσμα. Μπορεί, όμως, να μετατραπούν και σε πηγή
προβλημάτων, ιδιαίτερα εάν οι πολιτικοί, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες
τους καταφεύγουν στον λαό για να του φορτώσουν τις συνέπειες των
λανθασμένων αποφάσεών τους.
Το δημοψήφισμα για
την οικονομική κρίση έπρεπε να πραγματοποιηθεί την άνοιξη του 2010. Τότε
ήταν ορθό και πρέπον να γίνει, διότι η απόφαση της κυβέρνησης
Παπανδρέου αφορούσε μία πολύ σοβαρή εθνική υπόθεση, την κρίση χρέους και
την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και έπρεπε να ερωτηθούν οι
πολίτες από τη στιγμή που το Μνημόνιο εκχωρούσε σε ξένους μέρος της
εθνικής κυριαρχίας. Ο λαός έπρεπε να αποφασίσει τότε για το μέλλον του
και όχι μια ομάδα πολιτικών, που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων,
που υποθήκευσαν τη χώρα σε οικονομική «κατοχή», που θα διαρκέσει για
πολλά χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι με τα σημερινά
δεδομένα και χωρίς το «κούρεμα» στον ορίζοντα, θα υποφέρουν δύο
γενιές...
Ηταν λάθος η απόπειρα του κ.
Παπανδρέου, στο τέλος του 2011, να θέσει στον λαό το εκβιαστικό δίλημμα,
«ναι ή όχι στο ευρώ», όπως είναι και τώρα λανθασμένη η σκέψη του
πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να θέσει σε δημοψήφισμα την όποια συμφωνία
καταλήξει με τους δανειστές.
Ο λαός επέλεξε αυτόν
και τους συνεργάτες του για να διαπραγματευθούν στη βάση του
προγράμματός τους, όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε προεκλογικά. Αρα, πρέπει να
πάρουν και τις αποφάσεις και τις ευθύνες.
Οι πραγματικοί ηγέτες δεν
μεταθέτουν τα βάρη στους πολίτες. Αλλωστε, πόσα να πληρώσει αυτός ο
λαός, ο προδομένος από τους πολιτικούς του...
Ο πρωθυπουργός πρέπει :
Θαρραλέα και αντρίκεια να επιλέξει τον δρόμο που επιθυμεί να
ακολουθήσει η χώρα. Με δεδομένη την άρνηση των δανειστών να αποδεχθούν
τις προτάσεις του, πρέπει να πάρει την καλύτερη απόφαση για τη χώρα. Τη
δεκαετία του '80, και χωρίς να είναι η Ελλάδα υπό εκβιασμό από
δανειστές, ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκρούστηκε σκληρά με τους εταίρους στο
ΝΑΤΟ και στην ΕΟΚ. Στο τέλος αποφάσισε ότι το «μαντρί» είναι πιο
ασφαλές από μια πορεία προς το άγνωστο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου