Τα παιχνίδια με τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, έστω και ως
μπλόφα, είναι επικίνδυνα. Οποιος ξέρει Ιστορία, και δη της Κύπρου,
καταλαβαίνει τι εννοώ.
Ο πρωθυπουργός πηγαίνει στη Μόσχα λίγο πριν
από την υποχρέωση αποπληρωμής της δόσης των 458.000.000 δολαρίων προς το
ΔΝΤ. Εχουν προηγηθεί δηλώσεις αμφισβήτησης της δυτικής πολιτικής
κυρώσεων προς τη Ρωσία, για το ουκρανικό ζήτημα, που έχει οικονομικές
συνέπειες για την Ελλάδα, κυρίως στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και
στον τουρισμό.
Η ρωσική οικονομία χειμάζεται και είναι ελάχιστες οι πιθανότητες βοήθειας προς τη χώρα μας σε ρευστό, ενώ είναι ξεκάθαρη η πολιτική του Πούτιν να εκμεταλλεύεται οποιαδήποτε αντίθεση μέσα στην Ευρώπη. Ακροδεξιοί ή αριστεροί, που αναπλέουν το ρεύμα της επίσημης ευρωπαϊκής πολιτικής, βρίσκουν πρόθυμη τη Μόσχα για συνομιλίες και σχέσεις.
Αν συμφωνήσουμε για το αυτονόητο, ότι πρώτιστα μας ενδιαφέρει το δικό μας εθνικό συμφέρον, πρέπει να θυμηθούμε τι δεν πήρε η Κύπρος από τη Μόσχα, όταν είχε πολύ λιγότερα ανάγκη, προτού υποστεί την «εγχείρηση» της οικονομίας της χωρίς αναισθητικό και με αλυσσοπρίονο.
Η ρωσική οικονομία χειμάζεται και είναι ελάχιστες οι πιθανότητες βοήθειας προς τη χώρα μας σε ρευστό, ενώ είναι ξεκάθαρη η πολιτική του Πούτιν να εκμεταλλεύεται οποιαδήποτε αντίθεση μέσα στην Ευρώπη. Ακροδεξιοί ή αριστεροί, που αναπλέουν το ρεύμα της επίσημης ευρωπαϊκής πολιτικής, βρίσκουν πρόθυμη τη Μόσχα για συνομιλίες και σχέσεις.
Αν συμφωνήσουμε για το αυτονόητο, ότι πρώτιστα μας ενδιαφέρει το δικό μας εθνικό συμφέρον, πρέπει να θυμηθούμε τι δεν πήρε η Κύπρος από τη Μόσχα, όταν είχε πολύ λιγότερα ανάγκη, προτού υποστεί την «εγχείρηση» της οικονομίας της χωρίς αναισθητικό και με αλυσσοπρίονο.
Επίσης,
ό,τι κι αν λέει το θυμικό μας, χάριν του ομοδόξου και των ιστορικών
σχέσεων, είναι αδύνατον για εμάς να αποδεχτούμε αλλαγές συνόρων με
εσωτερικό δημοψήφισμα πληθυσμιακών ομάδων. Κάτι τέτοιο θα ήταν λαμπρό
επιχείρημα στη φαρέτρα των Τούρκων ισλαμοφασιστών, αφού θα μπορούσαν να
μας τη «στήσουν» ομοιοτρόπως με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη ή
στην Κύπρο με τους Τουρκοκυπρίους και τους εποίκους.
Ο Ελληνισμός έχει πληρώσει πολλά από τις προσωπικές φιλοδοξίες και τη μη ρεαλιστική πολιτική ηγετών του.
Ο Ελληνισμός έχει πληρώσει πολλά από τις προσωπικές φιλοδοξίες και τη μη ρεαλιστική πολιτική ηγετών του.
Είμαστε ακρίτες της Δύσης, με ιδιαίτερες μεν
σχέσεις με την Ανατολή και τη Ρωσία, αλλά γεωπολιτικά ανήκουμε στη
σφαίρα των δυτικών συμφερόντων, των ΗΠΑ και της Ε.Ε., ανήκουμε στο ΝΑΤΟ
και την ιδιαιτερότητά μας μπορούμε να την αξιοποιούμε μόνο ως
διαμεσολαβητές.
Το σοφό, που κάποιες φορές δεν πράξαμε, θα ήταν να μετέχουμε δυναμικά στις συμμαχίες μας, προσπαθώντας να αποκομίζουμε το μέγιστο από αυτές. Αυτό κάνουν οι Τούρκοι, προσφέροντας πολύ λιγότερα από εμάς, οι οποίοι κάποιες φορές γίναμε «και κερατάδες και δαρμένοι».
Το Κυπριακό
διδάσκει: Στην Κύπρο υπάρχουν μια πλειοψηφία και μια μειοψηφία, των
οποίων και οι δύο μητέρες πατρίδες ανήκουν στο ΝΑΤΟ, ούσες εγγυήτριες
δυνάμεις. Υπάρχει επίσης μια τρίτη εγγυήτρια δύναμη, η Βρετανία, η οποία
δεν έχει μεν μειονότητα, αλλά μόνιμη στρατιωτική παρουσία. Το νησί,
λοιπόν, βρίσκεται σε καίρια στρατηγική θέση και όλοι οι παράγοντες είναι
μέλη του ΝΑΤΟ.
Η Ελλάδα, σύμμαχος των ΗΠΑ και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, είχε την αίγλη του σκληρού μαχητή που προσέφερε την πρώτη νίκη επί του Αξονα και αξιέπαινη συμμετοχή στον συμμαχικό αγώνα στην Κορέα. Αφού ο Γεώργιος Παπανδρέου απέστειλε την ελληνική μεραρχία στην Κύπρο, οδηγώντας τους Τούρκους στην απελπισία, η Ουάσινγκτον με το Σχέδιο Ατσεσον, αφού απέτυχαν οι εκφοβισμοί στην ιστορική συνάντηση του προέδρου Τζόνσον και του υπουργού Αμυνας Μακναμάρα, προσέφεραν στον Ελληνα πρωθυπουργό την άμεση ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ενώ οι προσχηματικοί φόβοι των Τούρκων θα λύνονταν με τη μετακόμιση της ΤΟΥΡΔΥΚ στην Καρπασία, που θα τη «νοίκιαζαν» και θα ήταν νατοϊκή βάση. Ο Ελληνικός Στρατός θα ήταν πλέον νόμιμα στο νησί, θα εφαρμοζόταν η ελληνική νομοθεσία και οι Κύπριοι θα έστελναν με εκλογές βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων για να καθίσουν δίπλα στους Κρήτες.
Η Ελλάδα, σύμμαχος των ΗΠΑ και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, είχε την αίγλη του σκληρού μαχητή που προσέφερε την πρώτη νίκη επί του Αξονα και αξιέπαινη συμμετοχή στον συμμαχικό αγώνα στην Κορέα. Αφού ο Γεώργιος Παπανδρέου απέστειλε την ελληνική μεραρχία στην Κύπρο, οδηγώντας τους Τούρκους στην απελπισία, η Ουάσινγκτον με το Σχέδιο Ατσεσον, αφού απέτυχαν οι εκφοβισμοί στην ιστορική συνάντηση του προέδρου Τζόνσον και του υπουργού Αμυνας Μακναμάρα, προσέφεραν στον Ελληνα πρωθυπουργό την άμεση ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ενώ οι προσχηματικοί φόβοι των Τούρκων θα λύνονταν με τη μετακόμιση της ΤΟΥΡΔΥΚ στην Καρπασία, που θα τη «νοίκιαζαν» και θα ήταν νατοϊκή βάση. Ο Ελληνικός Στρατός θα ήταν πλέον νόμιμα στο νησί, θα εφαρμοζόταν η ελληνική νομοθεσία και οι Κύπριοι θα έστελναν με εκλογές βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων για να καθίσουν δίπλα στους Κρήτες.
Οι Αμερικανοί ανέλαβαν να «καθαρίσουν» με τους Τούρκους και ζήτησαν ο
Γέρος να αναλάβει τον Μακάριο, στέλνοντας τον Ανδρέα να του μιλήσει.
Οπως είπε ο Γ. Παπανδρέου, «μου χαρίζουν μια πολυκατοικία και μου ζητούν
να μείνουν με νοίκι στο ρετιρέ, και θα πω ''όχι'';».
Ο Ανδρέας πήγε,
αλλά έκανε δηλώσεις μαζί με τον Μακάριο κατά του σχεδίου και των ΗΠΑ.
Ηταν μια στάση κόντρα στη γεωπολιτική θέση μας και τις συμμαχίες μας. Ο
Μακάριος δεν ανεχόταν από Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επιστρέψει στα
εκκλησιαστικά του καθήκοντα, ούτε να γίνει νομάρχης Κύπρου του τότε
Βασιλείου της Ελλάδος. Επαιξε δε παιχνίδι με το Κίνημα των Αδεσμεύτων
και αγοράζοντας τσεχικά και ρωσικά όπλα. Ηταν η τελευταία φορά που οι
ΗΠΑ μάς αντιμετώπισαν σοβαρά και ως συμμάχους.
Γι' αυτό:
Γι' αυτό:
Αντί λοιπόν για μπλόφες ή κόντρα σε όλους, καλό είναι να κοιτάξουμε πώς θα αποκομίσουμε τα μέγιστα οφέλη από εκεί όπου ανήκουμε και να προσφέρουμε, ει δυνατόν, τη διαμεσολάβησή μας. Σε καμία όμως περίπτωση να μη γίνουμε χρήσιμοι ηλίθιοι κανενός, διότι πιθανώς το κόστος να είναι πολύ μεγαλύτερο από τα βερίκοκα και τα πορτοκάλια μας ή την πτώση του τουρισμού εκ Ρωσίας...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου