"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ ΚΗΦΗΝΟΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΑ: Τα "λεφτόδεντρα" γίνονται "λεφτοπούρναρα". Και όπου βγει...

 

Του Γιώργου Κράλογλου

Από τη μια βάζουν από την άλλη τα βγάζουν. Τα κρατικά λεφτόδεντρα "κάρπισαν" 24 δισ. το 2020. Η "σοδειά" του 2021 στα μισά. Είναι από λεφτοπούρναρα...

Αυτά που θα βγάλουν από τη μια τσέπη μας, σαν φόρους, για να τα βάλουν στην άλλη τσέπη μας..., σαν επιδόματα της σοβιετίας, του 2021, θα είναι 7,5 δισ...

Και τα άλλα. Εκείνα που θα βγουν από τσέπες της Ευρώπης για να μπουν στις δικές μας (προσώρας τουλάχιστον) είναι 5,5 δισ.

Άντε και σε καλή μεριά, τα επιδόματα. Να μας ζήσει και να μακροημερεύει η επιδοματική πολιτική της ελληνικής σοβιετίας...   

Της αθάνατης ελληνικής σοβιετίας που μπαίνει φέτος στα 47 χρόνια και κατά πώς φαίνεται, θα τον πιάσει τον μισό αιώνα.

Με εκλογές, το 2023, ποιος τολμάει να μιλήσει για αποκρατικοποίηση. Να πουλήσει έστω και τα κοτέτσια..., που παρουσιάζουμε για κρατική βιομηχανία.

Άρα γιατί να μην κρατήσει περισσότερο από μισό αιώνα. Έτσι και αλλιώς η δική μας σοβιετία δεν καταλαβαίνει ούτε από φιλελεύθερες ιδέες. Ούτε από τα σιχαμερά... μείγματα στην οικονομία που ακολουθούν οι παλαιομοδίτικες... βιομηχανικές χώρες της άλλης Ευρώπης.

Ακλόνητο κράτος μας στα δύο τρίτα της οικονομίας. Και σε ύψος και σε βάθος. Κρατικά μονοπώλια στην ενέργεια. Κρατικά τα νερά. Κρατική η εκμετάλλευση στο υπέδαφος. Κρατικές συγκοινωνίες. Κρατικά τα αμυντικά συστήματα (ό,τι τέλος πάντων λέμε ντόπια αμυντικά συστήματα...). Μέχρι και η ζάχαρη αν χρειαστεί ξανά...

Ποιος βλάξ μίλησε για αποκρατικοποιήσεις. Οι δανειστές; Άφησέ τους να λένε. Κουτόφραγκοι και γραφειοκράτες είναι. Η τρόικα; Άφησέ την και αυτή. Της έδωσαν ένα ακαταλαβίστικο ονοματάκι "θεσμοί". Την έβαλαν και στο Χίλτον για καφέ... Και την έδιωξαν (έτσι νομίζουν) μαζί με τα μνημόνια (όπως επίσης νομίζουν).

Ποιος νοιάστηκε (για να αποφύγουμε κάτι βαρύτερο...) και για την ενισχυμένη εποπτεία των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ;

Μας έχουν δώσει, λέει, μια λίστα με προαπαιτούμενα και τη λίστα την ελέγχουν,  λέει, κάθε χρόνο όταν τους στέλνουμε την έκθεση για την οικονομία μας να την εγκρίνουν; Και τι μ’ αυτό;

Κρατάνε ή δεν κρατάνε οι πολιτικοί (όλοι οι πολιτικοί) τα κρατικά μονοπώλια σε όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας; Τα κρατάνε ακόμη και σήμερα που είμαστε έξω από τα μνημόνια!!

Κρατάνε ή δεν κρατάνε τα "στιβαρά πολιτικά και κομματικά χέρια" τους κρατικούς υπαλλήλους εξασφαλίζοντας,  με τον τρόπο αυτό, δουλειά με ακλόνητους μισθούς (πληρωμένους στην ώρα τους) στους μισούς από τους πραγματικά εργαζόμενους στη χώρα;

Κρατάνε ή δεν κρατάνε από κυβέρνηση σε κυβέρνηση και από κόμμα σε κόμμα (ούτε τα κομματικά δεκανίκια..., της Βουλής εξαιρούνται σ’ αυτό) τη "σκυτάλη" της επιδοματικής πολιτικής για τους 880.000 άνεργους (πάνω από 1.000.000 αν μετρηθούν σωστά στην αγορά εργασίας) και για όσους δουλεύσουν στους μικρούς και πολύ μικρούς,  που είναι οι άλλοι μισοί εργαζόμενοι της χώρας;

Παρ' όλα αυτά. Είναι κατάλληλη η ώρα,  με τον κορονοϊό να χορεύει δίπλα μας, να μας πονάει και να μας κόφτει... η επιδοματική πολιτική,  ο κρατισμός, της ελληνικής σοβιετίας και οι τακτικισμοί κυβερνήσεων,  όταν (από την άλλη) τρέχει μη επιστρεπτέο παραδάκι... στους μικρούς και τους πολύ μικρούς της οικονομίας; (οι μεγάλοι δεν εμπιστεύονται στην Ελλάδα ούτε την έδρα... τους).

Είναι ώρα τώρα, για αναμασήματα της κατάντια μας όταν με τον έναν ή άλλο τρόπο εξασφαλίζονται επιδόματα μέχρι και 800 ευρώ και το κράτος πληρώνει ως και τα νοίκια, όπου κλείνει τα μαγαζιά;  

Αυτά δεν κάνει και όλη η άλλη Ευρώπη για να σώσει την κατάσταση με τον δαίμονα της πανδημίας;

Όσο οι κυβερνήσεις (όλες οι κυβερνήσεις) συμφωνούν αλλά μόνο "μηρυκάζουν" ότι δεν υπάρχει άσπρη μέρα,  χωρίς αποκρατικοποίηση (συνδυασμένη με επενδύσεις) και χωρίς ιδιωτικές επενδύσεις, 150 δισ., (να εξασφαλίζουν αξιόλογες θέσεις εργασίας) θεωρούμε πως...

 

 δημοσιογραφικό μας χρέος είναι να υπενθυμίζουμε αιτίες της πολιτικής απραξίας.  

 

Κατά τα άλλα, οι επιδοματικές πολιτικές, που βεβαίως συναντάμε και σε όλη την Ε.Ε, θα λήξουν. Και οι οικονομίες θα συνεχίσουν από εκεί που τις σταμάτησε η πανδημία.  

Σε εμάς ποια θα είναι η συνέχεια; 

Η ασταμάτητη αποβιομηχάνιση και αποεπένδυση, του 1990-2020; Και τα κενά θα καλυφθούν μόνο με συρτάκι-ντανς; 



Δεν υπάρχουν σχόλια: