Δεν μπορείς να μιλάς
για ελευθερία
μπροστά στο κλουβί
με τα καναρίνια
Κ. Τσιαλαφούτας,
Κωπηλάτης του Ονείρου
Τώρα που τελείωσε ο κύκλος των Εορτών αναρωτιέμαι τι ακριβώς περίμενε ο σημερινός έγκλειστος / εγκλωβισμένος Νεοέλληνας από το θαύμα των Αγιων Ημερών.
Το θρησκευτικό μήνυμα της γέννησης του Χριστού ή το ιατρικο-θεραπευτικό ανακοινωθέν της άφιξης του Εμβολίου;
Με άλλα λόγια: ποιος εκφράζει στο μεταίχμιο του 2020/2021 την Ελπίδα;
Δεν μιλάω με όρους προσωπικής πίστης αλλά με όρους συλλογικής προσδοκίας / αισιοδοξίας για ένα μέλλον το οποίο ουδείς φαίνεται να γνωρίζει πώς θα διαμορφωθεί, ποιους θα «τιμωρήσει» και σε πόσους θα δώσει μιαν ακόμα ευκαιρία ανα-στοχασμού λαθών και παθών.
Ισως να μην είμαστε μόνοι στο Σύμπαν, να μην είμαστε τόσο άτρωτοι όσο νομίζαμε απέναντι στη Φύση, να μην ελέγχουμε καν τον ψυχισμό μας στις δύσκολες καταστάσεις. Οι φόβοι έχουν «ραφτεί» στο κορμί μας και έχουν εγκαθιδρύσει έναν τρόπο σκέψης ατομικής επιβίωσης ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας. Ακόμα και οι ιδεολογίες, ως συστήματα δοξασιών που θεμελιώνονται όμως σε πάγιες αξίες, έχουν χάσει την πτυχή της αδελφοσύνης / αλληλεγγύης κι έχουν αναπτύξει στον κεντρικό τους πυρήνα μια αντίληψη διάσωσης κλειστών ομάδων (ιδίων;). Στο κοινωνικό σώμα διαπιστώνονται ρωγμές, οι οποίες διευρύνονται επικίνδυνα λόγω και της αστάθειας του (συχνά ανεύθυνου) πολιτικού λόγου.
Δεν έχει, πιστεύω, νόημα να στρέψουμε την Επιστήμη κατά της Εκκλησίας, την Εκκλησία κατά της Πολιτείας και την Πολιτεία κατά της Επιστήμης, καθώς άπασες οι παραπάνω υπηρετούν - η καθεμία με τον τρόπο της - τον Ανθρωπο, χωρίς όμως να διαθέτουν το μαγικό ραβδί της επίλυσης όλων των προβλημάτων που προκύπτουν στο διάβα της Ιστορίας. Αν για οποιονδήποτε λόγο απαξίωσης, αδυναμίας, αδιαφορίας, εσωστρέφειας κατέστησαν φρούδες τις ελπίδες των πολιτών για ένα αύριο με λιγότερες απώλειες και τους «φόρτωσαν» με περισσότερους φόβους, τότε νομίζω ότι θα είναι αυτοί (Πολιτεία, Εκκλησία, Επιστήμη) που θα πληρώσουν πρώτοι το τίμημα της γενικευμένης διάψευσης. Ηδη η Πανδημία στάθηκε η αφορμή (ή μήπως το πρόσχημα;) για την αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας της Δημοκρατίας.
Η Εκκλησία από την άλλη χρεώνεται την κακή Μοίρα τού κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση πλάσματος, ενώ η Επιστήμη κατηγορείται ότι δεν είναι αντικειμενική διότι εμπλέκεται και διαπλέκεται σε πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια.
Αν και όλο και λιγότεροι πιστεύουν ακόμα στα θαύματα...
ας ευχηθούμε άπαντες ότι το 2021 θα μας απ-ελευθερώσει από εαυτούς και αλλήλους (και κυρίως από τον κακό εαυτό μας).
ΥΓ: «Περιηγητές των ιδεών
Του αγώνα θιασώτες»
(Κ. Τσιαλαφούτας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου