Συνολικά 2.641 λέξεις χρειάστηκε ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Γιάννης Γκόλιας, για να μιλήσει για την ιστορία, την προσφορά, τη σημασία του εμβληματικού Ιδρύματος στο ελληνικό κράτος. Τόσες ήταν οι... λέξεις που εκφώνησε ο κ. Γκόλιας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το βράδυ της Τρίτης, στην εκδήλωση για τα 180 χρόνια λειτουργίας του ΕΜΠ.
Η ομιλία αποδείχθηκε εναρμονισμένη με το περιεχόμενο του μηνύματος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα (απουσίαζε στο Παρίσι για τη διεθνή σύνοδο για το κλίμα) αλλά και του λιτού λόγου του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου. Τα καλά λόγια των επίσημων ομιλητών χειροκροτήθηκαν από τους περίπου 2.000 παριστάμενους στην εκδήλωση. Λέξεις χωρίς εξάρσεις.
Αλλά, φευ, τι τραγική ειρωνεία «στήθηκε» λίγες ώρες αργότερα στη σκηνή της Πατησίων! «Κυρίες και κύριοι, η επέτειος των 180 ετών αποτελεί μια ευκαιρία για το Ιδρυμα να υπενθυμίσει το γεγονός ότι το ΕΜΠ ήταν πάντα ενεργά παρόν σε όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν το νεότερο ελληνικό κράτος. Κορυφαία στιγμή στη ιστορία του Ιδρύματος, και γενικότερα του φοιτητικού κινήματος, αποτελεί η εξέγερση των νέων τον Νοέμβριο του 1973 με τα συγκλονιστικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο προαύλιο και στα κτίρια του Πολυτεχνείου» ανέφερε ο κ. Γκόλιας και η σημερινή πραγματικότητα πέριξ των κτιρίων τον εξέθεσε.
Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, κάποιοι «γνωστοί-άγνωστοι», όπως συνηθίσαμε να τους λέμε, μαζεύτηκαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρη και εκτόξευαν πέτρες και μολότοφ στα ΜΑΤ. Φαίνεται οι «γνωστοί-άγνωστοι» έχουν αποφασίσει να παίζουν το... τροπάρι του Σαββατοκύριακου (τα συνήθη πλέον επεισόδια κατά των ΜΑΤ και κατά τρόλεϊ) και τις καθημερινές. Σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα, κάποιοι άλλοι «γνωστοί-άγνωστοι» κατέλαβαν το Ιδρυμα και απείλησαν, για πρώτη φορά στα χρονικά του, να μην τελεστεί ο εορτασμός της επετείου της 17ης Νοεμβρίου.
Για όλα αυτά που αμαυρώνουν το Πολυτεχνείο, την ιστορία του, την προσφορά του, την εικόνα του, δεν περίσσεψε ένας επίσημος λόγος από τα χείλη των αρμοδίων το βράδυ της Τρίτης.
Εάν το έκαναν θα υποδήλωναν και...
τη δική τους πολιτική αβελτηρία να δώσουν λύση στο πρόβλημα.
Αντίθετα, αρκέστηκαν στο ανέξοδο χειροκρότημα, λίγο πριν περάσουν για ένα λιτό κοκτέιλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου