ΤΟΥΡΚΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Τι πρέπει να γίνει στα σχολεία της Θράκης

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Το σωματείο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά» και το σωματείο Αρχαιοφίλων «Η Αθήνη» με προσκάλεσαν να μετάσχω ως ομιλητής σε ένα ενδιαφέρον Συνέδριο στην Κομοτηνή (28 -30/11/2014). Το θέμα του Συνεδρίου ήταν «Γλώσσα και εθνική ενότητα». Με την ευκαιρία αυτή μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα για τη Θράκη μας, για την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων, για την ψυχολογική καταπίεση που ασκεί το τουρκικό προξενείο, για την Ιστορία, τη Λαογραφία και τη μαχητικότητα των Θρακών, και επιστρέψαμε συγκρατημένα αισιόδοξοι και αρκετά προβληματισμένοι.

Το μείζον πρόβλημα είναι η δομή της λεγομένης μειονοτικής εκπαιδεύσεως. Βάσει του Μορφωτικού Πρωτοκόλλου Ελλάδας - Τουρκίας του 1968, τα παιδιά της μειονότητος στρέφονται από την ίδια την ελληνική Πολιτεία σε δίγλωσσα δημοτικά σχολεία, όπου τα περισσότερα μαθήματα διδάσκονται στα τουρκικά, ενώ τα ελληνικά διδάσκονται υποβαθμισμένα! Σε επίπεδο Μέσης Εκπαιδεύσεως οι μουσουλμάνοι μαθητές μπορούν να επιλέξουν το δημόσιο ελληνικό σχολείο, στο οποίο όμως θα έχουν δυσκολίες, λόγω ελλιπούς γνώσεως της ελληνικής, ή τα μειονοτικά τουρκόφωνα σχολεία, ένα στην Κομοτηνή και ένα στην Ξάνθη. Παράλληλα, τα μαθήματα θρησκευτικών (Κουράν Κουρσού) που γίνονται στα τζαμιά ασχολούνται περισσότερο με την προβολή του Κεμάλ και του τουρκικού εθνικισμού και λιγότερο με το Κοράνι.

Το πρόβλημα εντείνεται περισσότερο για τα παιδιά των Πομάκων, οι οποίοι ούτε τουρκογενείς είναι ούτε τουρκόφωνοι, αλλά είναι μουσουλμάνοι με δικό τους γλωσσικό ιδίωμα, παρακλάδι σλαβικών διαλέκτων. Τα παιδιά αυτά στα χωριά τους έχουν μόνο μειονοτικά σχολεία και όχι δημοτικά ελληνικού προγράμματος. Αρα αναγκάζονται να μαθαίνουν τα τουρκικά (που δεν τα θέλουν), τα ελληνικά, τα αγγλικά ως ξένη γλώσσα, τα αραβικά λόγω Κορανίου, ενώ στο σπίτι τους μιλούν πομακικά!

Χρειάζεται ριζική αλλαγή, όσο κι αν διαμαρτυρηθούν οι φανατικοί της μειονότητας. Να απεξαρτηθούμε από το Πρωτόκολλο του 1968 και από το πρόγραμμα των καθηγητριών Δραγώνα και Φραγκουδάκη, οι οποίες συγγράφουν ειδικά βιβλία για τη μειονότητα. Να ιδρυθούν σε όλα τα χωριά των μουσουλμάνων (τουρκόφωνων, Πομάκων και Αθιγγάνων) δημοτικά σχολεία με όλα τα μαθήματα στα ελληνικά ώστε οι μουσουλμάνοι να εντάσσονται στην ελληνική κοινωνία. Στα σχολεία αυτά να υπάρχουν δάσκαλοι μειονοτικοί για να διδάξουν θρησκευτικά και προαιρετικά λίγες ώρες τουρκικής γλώσσας. Οταν κυβερνά στην Αγκυρα ο Νταβούτογλου, ο οποίος έχει δηλώσει γραπτώς την πρόθεση για τουρκοποίηση και αυτονόμηση της Θράκης μας, δεν επιτρέπεται να αποδεχόμαστε την παροχή τουρκόγλωσσης παιδείας σε Ελληνες πολίτες. 

Ενα ερώτημα το οποίο ετέθη από τον  ομιλητή του συνεδρίου, στρατηγό ε.α Φραγκούλη Φράγκο, αφορά την παρουσία τζιχαντιστών στην Ελλάδα. 

Ο ομιλητής τη θεώρησε πολύ πιθανή. Εγώ προσωπικά είδα σε χωριά της Ξάνθης συνθήματα στα αραβικά και τα τουρκικά με τη φράση «Αλλαχού Ακμπάρ» των ισλαμιστών. Εξάλλου, στη γειτονική Βουλγαρία η ισχυρή μουσουλμανική μειονότητα παρέχει -αποδεδειγμένα- ικανό αριθμό στελεχών στους τζιχαντιστές της Μέσης Ανατολής.
 

Οι χριστιανοί και οι νομοταγείς μουσουλμάνοι της Θράκης επιθυμούν να συνυπάρξουν ειρηνικά και να δουν την περιοχή να αναπτύσσεται. Νιώθουν, όμως, ότι εμείς εδώ στην Αθήνα τους ξεχνάμε. Πρέπει η δημόσια ραδιοτηλεόραση και τα σχολικά βιβλία να προβάλλουν περισσότερο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Θράκης.

Στα ενθαρρυντικά μηνύματα από την επίσκεψή μας ήταν η γνωριμία με την Πομάκα Εμινέ Μπουρουτζή, η οποία έμαθε τα ελληνικά σε ηλικία 30 ετών. Τα τρία παιδιά της επέλεξαν το ελληνικό και όχι το τουρκόγλωσσο σχολείο. Επίσης θαυμάσαμε την πρωτοβουλία της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού της Ξάνθης, η οποία έχει υιοθετήσει ορθόδοξους ναούς στον ορεινό όγκο των Πομακοχωρίων και τελεί εκεί συχνά εκκλησιασμούς. Πέρυσ, μαζί με τον Μητροπολίτη Ξάνθης Παντελεήμονα περιέφεραν τον Επιτάφιο στον Εχίνο, πομακικό κεφαλοχώρι. Μακάρι να συνεχίσουν!