Εκατόν τριάντα πέντε βουλευτές στην προχθεσινή πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας φώναξαν «παρών». Μεταξύ αυτών, 38 βουλευτίνες. Και έβλεπες το ασύμβατο, γυναίκες να σηκώνονται και να φωνάζουν «παρών» και όχι «παρούσα». Μία-δύο είπαν «παρούσα», που διορθώθηκε πάραυτα σε «παρών» από τον Ιορδάνη Τζαμτζή.
Η απάντηση στα
σποραδικά σχολιάκια (μολονότι δεν είναι η πρώτη φορά που βουλευτίνες σε
ψηφοφορίες φωνάζουν «παρών»);
Είναι ο Κανονισμός της Βουλής! «Οποιος
βουλευτής δεν επιθυμεί να εκφράσει την προτίμησή του υπέρ ορισμένου
προσώπου δηλώνει “παρών”».
Ωστόσο λέμε, π.χ., το αποτέλεσμα που ανακοινώθηκε ήταν οι ψήφοι των βουλευτών που επέλεξαν Σταύρο Δήμα ενώ οι υπόλοιποι υπολογίστηκαν ως «παρόντες». Λέμε «παρόντες» όχι «παρών». Παρών, μετοχή ενεστώτα του πάρειμι (είμαι παρών, παρευρίσκομαι), που βεβαίως κλίνεται. Το «παρών» δεν είναι κάποιος δυσερμήνευτος ή ανεξιχνίαστος όρος. Εννοεί αυτό που σημαίνει, παρών, παρούσα, παρόντες, παρούσες. Και αυτό διότι «αρνητική ψήφος δεν προβλέπεται. Ο Κανονισμός με αυτόν τον τρόπο προστατεύει το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και τους βουλευτές από το να έχουν εκφραστεί αρνητικά για εκείνον, εάν τελικώς εκλεγεί».
Παντελώς αξιοπερίεργο το ότι η Βουλή, το κατώφλι της οποίας έχουν διαβεί τόσοι και τόσοι υπέρμαχοι της ισότητας των φύλων, κυρίως και ανελλιπώς, δεν έχει προβεί στην αυτονόητη διόρθωση τα τελευταία 61 χρόνια – ως γνωστόν, από το 1953 υπάρχει γυναίκα στα έδρανά της (πρώτη, η Ελένη Σκούρα)...
Τώρα θα μου πείτε ψιλά γράμματα. Και τι έγινε που εν έτει 2014, κοντά 2015, 60 γυναίκες, το 20% της Βουλής, δηλαδή όχι και σπουδαία πράγματα, κάποιες στιγμές λογίζονται ως άντρες!
Οχι, όχι, δεν πρόκειται για πατριαρχικά κατάλοιπα, για κάποιο είδος υφέρποντα μισογυνισμού, κάθε άλλο, άλλωστε με τις γυναίκες ασχολούνται όλοι στη Βουλή, με τη βουλευτίνα με τα κόκκινα και με το παλτό της Ραχήλ Μακρή, το οποίο... ασπάστηκε ευλαβώς ο Γρηγόρης Ψαριανός, δηλαδή με το τι φορούν και πώς συμπεριφέρονται, και ενίοτε τις στολίζουν με επίθετα και ουσιαστικά –όχι, όχι αρσενικού γένους, δεν είναι αντιφεμινιστές–, όπως τρελή, γλωσσού, καλτσοδέτα, άντε και κανένα ουδετέρου, όπως πολυφορεμένο ταγέρ, ταγάρι... που κάθε άλλο παρά παραδίνουν μαθήματα αχαλίνωτης αγένειας, χαμηλής αισθητικής, σεξισμού. Εδώ τόσες χυδαιότητες ανταλλάσσουν οι αγροίκοι πατέρες του έθνους, εννοείται οι άρρενες (πρέπει να το διαχωρίσουμε, διότι έχουμε και 60 θήλεις εθνοπατέρες), τέτοιο οίστρο βιώνουν εξακολουθητικά οι εραστές της ελευθεροστομίας...
Ούτε βεβαίως πρόκειται για εμμονικό φορμαλισμό, για τυπολατρία. Μακριά από την ελληνική Βουλή οι παλιές συντεταγμένες που δεν αλλάζουν, η εμμονή στο γράμμα και όχι το πνεύμα του νόμου, οι ολέθριες νοοτροπίες, οι εθνοσωτήριες γυψοπαιδείες...
Τίποτε από όλα αυτά. Απλώς:
Oι παστρικές
δουλειές χρειάζονται παστρικές αναλλοίωτες λέξεις.
Αλλωστε, το να μένεις έξω από τον χορό (της εξέλιξης, του εκσυγχρονισμού) είναι απόδειξη... ανωτερότητας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου