Το ένα μετά το άλλο, τα κάστρα της
ιστορικής παράδοσης και της εθνικής υπερηφάνειας των Σέρβων έχουν πέσει.
Τα αφεντικά της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχασαν αρχικά από τον έλεγχό τους
τη Σλοβενία και την ΠΓΔΜ. Στη συνέχεια, ύστερα από αιματηρές συγκρούσεις
και ξένες επεμβάσεις, πέρασαν στους «δικαιούχους» τους η Κροατία και η
Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Μετά ήρθε η σειρά του Μαυροβουνίου, η
απόσχιση του οποίου απέκλεισε κάθε πρόσβαση της Σερβίας προς τη θάλασσα.
Και τώρα, η -έμμεση πλην σαφής- αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου
από το Βελιγράδι, είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια προδιαγεγραμμένη
πορεία.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα προηγούμενα χρόνια
οι Σέρβοι υπέστησαν ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που τους επέβαλε το
ΔΝΤ, φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη και της Ε.Ε. Μάλιστα, στις αρχές Μαΐου
αναμένεται εκ νέου στο Βελιγράδι αντιπροσωπεία του διεθνούς οργανισμού,
προκειμένου να συζητήσει τους όρους χορήγησης ενός νέου δανείου -με άλλα
λόγια, ένα νέο πρόγραμμα περικοπών και «δημοσιονομικής προσαρμογής».
Υστερα από όλα αυτά, μετά τα συγχαρητήρια που δέχθηκε η σερβική ηγεσία
από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, μετά τη συγγνώμη για τη σφαγή της
Σρεμπρένιτσα που ζήτησε προχθές «γονατιστός» ο (πάλαι ποτέ εθνικιστής)
πρόεδρος της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς, η Κομισιόν εισηγήθηκε επιτέλους
την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με το Βελιγράδι.
Οι
Σέρβοι, από την πλευρά τους, καλούνται να απαντήσουν σε τρία ερωτήματα:
Πρώτον, εάν αυτή η εξέλιξη και η ενδεχόμενη ένταξη στην Ε.Ε. (κάποια,
απροσδιόριστη χρονικά, στιγμή στο μέλλον) αξίζει όλες τις ήττες και
ταπεινώσεις που έχουν υποστεί εδώ και περίπου δύο δεκαετίες.
Δεύτερον,
κατά πόσο είχαν άλλη επιλογή και -αν ναι- ποια ήταν αυτή.
Τρίτον,
εάν η επώδυνη διαδικασία ακρωτηριασμιού έχει ουσιαστικά τελειώσει ή
μένει κάτι ακόμη που θα αναγκαστούν να θυσιάσουν.
«Είναι πολύ
υψηλή η τιμή για την περιβόητη ημερομηνία ένταξης διαπραγματεύσεων»,
ανέφερε η αρχιερατική σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καλώντας
τους Σέρβους να μην αναγνωρίσουν τη συμφωνία και «ανεξαρτήτως της
απόφασης της πολιτικής ηγεσίας, να θεωρεί το Κόσοβο και τα Μετόχια για
πάντα δική τους γη». Έτσι, πρακτικά και σε απόλυτη αναλογία με τα όσα
συμβαίνουν στην περίπτωση της Κύπρου, η Εκκλησία φιλοδοξεί να μείνει το
μοναδικό «κάστρο» αντίστασης στο «ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας» που
αποφασίζουν οι πολιτικές ελίτ.
Μπορεί, όμως, η επίκληση του...
θεού να αλλάξει τα δεδομένα και μάλιστα σήμερα;
Η απάντηση, όσο κι αν
ενοχλεί κάποιους, είναι αρνητική. Η Σερβία αποτελεί ένα ακόμη «θύμα» της
γερμανικής επέλασης σε όλη την Ευρώπη η οποία, με τον ένα ή με τον άλλο
τρόπο, συνθηκολογεί με τους όρους του Βερολίνου.
Πλέον, μετά
και την ένταξη της (μέχρι πρότινος επίσης ατίθασης) Κροατίας στην Ε.Ε.
την 1η Ιουλίου, γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα για την ολοκληρωτική
«κατάκτηση» και των Βαλκανίων. Ήδη, άλλωστε, Βουλγαρία και Ρουμανία
βρίσκονται σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης, ενώ η Ελλάδα έχει απωλέσει
μεγάλο μέρος από την ισχύ και την αίγλη της.
Το τελευταίο μεγάλο
κεφάλαιο είναι, τώρα, η Αλβανία. Μέχρι σήμερα, οι μεγάλες αλλαγές που
έχουν συντελεστεί και η επαναχάραξη των συνόρων είναι αποτέλεσμα
συνεργασίας ή, έστω, σιωπηρής συναίνεσης Ευρωπαίων και Αμερικανών -οι
οποίοι, εκτός των άλλων, έχουν περιορίσει δραστικά τα περιθώρια κινήσεων
της Μόσχας. Εάν αυτή η στάση συνεχιστεί, τα Τίρανα δεν έχουν καμία
ελπίδα.
Από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας προς την ένταξη στην Ε.Ε.
- 1991: Ανεξαρτησία Σλοβενίας (ουσιαστικά αναίμακτη).
- 1991-'95: Πόλεμος για την ανεξαρτησία της Κροατίας.
- 1992-'95: Πόλεμος για την ανεξαρτησία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (πρώτη επέμβαση του ΝΑΤΟ).
- 1998-'99: Πόλεμος για την ανεξαρτησία του Κοσόβου (δεύτερη επέμβαση του ΝΑΤΟ).
- 2000: Ο Σλ. Μιλόσεβιτς ανατρέπεται και, την επόμενη χρονιά, στέλνεται να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου στη Χάγη -πεθαίνει το 2006 στο κελί του.
- 2003: Δολοφονείται ο πρωθυπουργός Ζόραν Τζίντζιτς.
- 2004: Εκλέγεται πρόεδρος ο Μπόρις Τάντιτς και υπόσχεται να βάλει τη Σερβία στην Ε.Ε. Το 2006 επισκέπτεται τη Σρεμπρένιτσα, στα 10 χρόνια από τη σφαγή.
- 2006: Το Μαυροβούνιο διαχωρίζεται από τη Σερβία, ύστερα από δημοψήφισμα.
- 2008:Το Κόσοβο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του -πυρπολείται η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Βελιγράδι.
- 2009: Η Σερβία υποβάλει αίτημα ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
- 2010: Το Κοινοβούλιο υιοθετεί ψήφισμα με το οποίο ζητά συγγνώμη για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα.
- 2011: Συλλαμβάνεται ο Ράτκο Μλάντιτς και οδηγείται στη Χάγη.
- 2012: Η Ε.Ε. αναγνωρίζει στη Σερβία το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας.
- 2013 (Ιανoυάριος): Το Κοινοβούλιο ζητά την αυτονομία των σερβικών περιοχών εντός του Κοσόβου -πρώτη έμμεση αναγνώριση.
- 2013 (Μάρτιος): Το Βελιγράδι συμφωνεί να μην προβάλει βέτο στην ένταξη του Κοσόβου σε διεθνείς οργανισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου