Δικηγόρος του Ρούτση η Κωνσταντοπούλου.
— George Lee (@Harhalas) September 21, 2025
Για να καταλάβετε τι γίνεται στα παρασκήνια.
Το θέμα είναι ότι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν είναι χώρος για μικροπολιτική και λαϊκισμό με τσαντίρια.
Ας πάνε στην Καισαριανή. #Τεμπη_εργαλειοποιηση pic.twitter.com/XR2OwYSboL
Toυ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΣΤΑΝΑ
Τον Φεβρουάριο του 2025 η κυβέρνηση ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει.
Είχαν προηγηθεί μαζικότατες και οργισμένες συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού με αιχμή τη λεγόμενη «συγκάλυψη», αλλά και η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Αντώνη Σρόιτερ, στα τέλη του Ιανουαρίου. Όπου λίγο πολύ είχε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπήρχε κάποιο παράνομο εύφλεκτο φορτίο στην εμπορική αμαξοστοιχία. Αφού ήθελε και αυτός να μάθει αν υπήρχε κάποιο λαθραίο στην αμαξοστοιχία.
Οι πολίτες ήταν σχεδόν πεισμένοι ότι κάτι σκοτεινό συνέβη εκείνη τη νύχτα στα Τέμπη, πέραν του γεγονότος ότι ένας σταθμάρχης είχε βάλει δύο τρένα σε μετωπική σύγκρουση.
Μέχρι που εμφανίστηκε το «βίντεο του Καπερνάρου». Η εταιρία security "Interstar", πιεζόμενη από τον ανακριτή αλλά και το όλο πολιτικό κλίμα, έψαξε καλύτερα στα αρχεία της και βρήκε τα καταγραφικά της διαδρομής της εμπορικής αμαξοστοιχίας που αποκάλυπταν ξεκάθαρα ότι δεν υπήρχαν δεξαμενές καυσίμων στα βαγόνια της. Το τρένο ήταν καθαρό. Και φυσικά μέσω του πληρεξούσιου δικηγόρου της τα έδωσε στον ανακριτή, αλλά και στη δημοσιότητα. Και το κλίμα άλλαξε. Τα αρχεία αυτά ήταν καθοριστικά για τη σωτηρία της κυβέρνησης σε εκείνη τη φάση.
Στη συνέχεια έγιναν και άλλες αποκαλύψεις, αλλά και γνωματεύσεις από αρμόδιους φορείς που απομάκρυναν την εκδοχή του ξυλόλιου , ωστόσο τα καταγραφικά της αμαξοστοιχίας ήταν το σημείο καμπής.
Τότε πολλοί είχαμε απορήσει πώς και δεν ήξερε ο ΟΣΕ, η ΡΑΣ, το αρμόδιο υπουργείο, δηλαδή η κυβέρνηση ότι υπήρχαν τέτοια καίρια ντοκουμέντα. Μετά από δύο χρόνια, όχι δύο ημέρες. Πώς δηλαδή η κυβέρνηση άφηνε τη χώρα στο έλεος των «συνωμοτών του ξυλολίου», λόγω της ογκώδους άγνοιας αυτού του καίριου στοιχείου.
Και όμως. Αν η εταιρία δεν πιέζονταν από τον ανακριτή να ψάξει βαθιά στους σκληρούς δίσκους των κομπιούτερ της σήμερα μπορεί και να είχαμε άλλη κυβέρνηση. Ομορφιές; Μάλλον ανατριχίλες!!!
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Διότι ο χαροκαμένος πατέρας Πάνο Ρούτσι ξεκίνησε την απεργία πείνας στις 17 Σεπτεμβρίου στο Σύνταγμα. Κόσμος και ντουνιάς, περνάει καθημερινά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, που μόνο μνημείο δεν είναι πια, για να δηλώσει τη συμπαράσταση του στον απεργό. Είναι το κύριο θέμα των ημερών. Ο οποίος μας λέει ότι απεργεί επειδή του απέρριψαν την αίτηση εκταφής των λειψάνων του παιδιού του.
Μετά από επτά ημέρες στις 22 Σεπτεμβρίου μάθαμε ξαφνικά ότι ούτε αυτός , ούτε η πληρεξούσιος δικηγόρος του είχε κάνει σχετική αίτηση στα αρμόδια δικαστικά όργανα. Επτά ολόκληρες ημέρες το επιτελικό κράτος σιωπούσε διότι προφανώς αγνοούσε και πάλι την κρίσιμη αυτή λεπτομέρεια. Και άφηνε ένα ακόμα κίνημα να διογκώνεται, την οργή του «λαού» να ξεχειλίζει, το σκηνικό στο Σύνταγμα να αυγαταίνει και τους κήνσορες να ξιφουλκούν κατά του κράτους αλλά και της κυβέρνησης. Ενώ με ένα τηλέφωνο, έστω από περιέργεια, θα μπορούσε να γίνει η αλήθεια γνωστή. Και όμως δεν βρέθηκε ένας αρμόδιος να το κάνει.
Επιτέλους, ο κόσμος κατάλαβε ότι ο απεργός δεν ζητάει την ταυτοποίηση του παιδιού του, μιας και αυτή έγινε μέσω DNA πριν την ταφή, αλλά να γίνει έρευνα για ξυλόλιο. Ένα αίτημα που είχε γίνει από άλλους κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και είχε απαντηθεί. Το οποίο δεν χάνεται αφού μπορεί να κατατεθεί και πάλι στο ακροατήριο κατά τη διάρκεια της δίκης. Δεν βρέθηκε στον τόπο της σύγκρουσης, δεν βρέθηκε στα τρένα, δεν βρέθηκε στα συντρίμμια, μήπως βρεθεί στα πτώματα 2,5 χρόνια μετά. Διότι κάποιοι δεν θέλουν να γίνει ποτέ αυτή η δίκη.
Στο πλαίσιο αυτό, η δικηγόρος του Ρούτσι «αμέλησε» να κάνει αίτηση για την εκταφή του παιδιού για να επικρέμαται και πάλι η αμφιβολία και η συγκάλυψη. Εκεί που απέτυχαν οι αυτοσχέδιοι πραγματογνώμονες και τα παντός είδους παπαγαλάκια, κάποιοι σκέφτηκαν να βάλουν μπροστά ένα δυστυχή πατέρα για να γράψουν ένα ακόμα κεφάλαιο στο παραμύθι του παράνομου φορτίου. Οι γνωστοί «πραγματογνώμονες» σε νέο ρόλο αυτό του ιατροδικαστή;
Αλλά τώρα με ενός άλλου τύπου συγκινησιακό φορτίο, βασισμένο στο δικαίωμα της εκταφής.
Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό το δικαίωμα ούτε καν ζητήθηκε.
Εντάξει, παράγοντες της αντιπολίτευσης έχουν τους λόγους τους να σπεκουλάρουν πάνω στο δράμα των Τεμπών. Και όσο μπορούν να καθυστερούν τη δίκη. Αδύναμοι ηγέτες και κόμματα σε πολιτική ένδεια αναζητούν ισχύ μέσα από θεωρίες συνωμοσίας. Και μέχρις στιγμής κάτι έχουν καταφέρει. Να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να θολώσουν την εικόνα του πρωθυπουργού και να ροκανίσουν τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος. Αλλά εκεί στην κυβέρνηση δεν υπάρχει καν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης;
Πώς αφήνουν τα μυθεύματα να τρέχουν και να διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό;
Πώς επιτρέπουν να διογκώνεται ένα κίνημα με βάση το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και την πλατεία Συντάγματος;
Ένα κίνημα που στηρίζεται, μέχρι στιγμής, σε τερατολογίες και ...
αποδεδειγμένα ψεύδη. Ενώ με στοιχειώδη έρευνα και άμεση πολιτική παρέμβαση θα μπορούσαν να ακυρώσουν τις θεωρίες συνωμοσίες εν τη γενέσει τους.
Κανείς δεν ζητάει από την κυβέρνηση να παρεμβαίνει στο έργο της δικαιοσύνης. Αντιθέτως όμως της ζητάει να προστατεύει τη κοινή γνώμη και το λαϊκό αίσθημα από αδίστακτους λαϊκιστές που χρησιμοποιούν τους νεκρούς και τους συγγενείς τους για να κάνουν μικροπολιτική. Και να το κάνει όχι με πολιτικές απόψεις και εικασίες, αλλά με αληθινές πληροφορίες που εύκολα μπορεί να έχει με μια απλή έρευνα. Τα fake news μπορούν να οδηγήσουν μια χώρα στην καταστροφή και η νόμιμη κυβέρνηση έχει καθήκον να την προστατεύσει.
Αλλά στο θέμα των Τεμπών, η κυβέρνηση συλλαμβάνεται ακόμα μια φορά αδιάβαστη.
Θα μου πείτε, η αλήθεια δεν θα αργήσει να φανεί.
Το νοσηρό όμως κλίμα διαμορφώνεται. Και παράγει πολιτικές εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου