#Γεραπετρίτης ο Φιλέλληνας pic.twitter.com/RJMDfNx1tn
— Yiannis N. Stamatakos (@Yiannis2004) June 20, 2025
Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Σχέδιο πέντε σημείων για τη Μέση Ανατολή κόμισε στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ ο Γιώργος Γεραπετρίτης, «ώστε η Ευρώπη να είναι παρούσα». Στις δηλώσεις που έκανε ο έλληνας υπουργός, προσερχόμενος στο συμβούλιο, ανέφερε τα τρία από αυτά: «Περιλαμβάνει», είπε, «πρώτον, την πολιτική λύση, η οποία θα έρθει μέσω του αυτοπεριορισμού και της αποκλιμάκωσης της έντασης. Δεύτερον, την προστασία όλων των αμάχων και την προστασία της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας. Τρίτον, την έντονη συμμετοχή της ΕΕ στις διεργασίες, που γίνονται τη στιγμή».
Τα άλλα δύο δεν τα είπε, το ένα όμως μπορώ να το μαντέψω: Θα είναι ότι, εφεξής, στη Μέση Ανατολή, αγάπη μόνο! Ή, όπως λέγαμε όταν ήμασταν πιτσιρικάδες, αφήστε τα μίση και πιάστε το άλλο που ριμάρει, αλλά δεν επιτρέπεται να το γράψω εδώ.
Με όλο τον σεβασμό στον υπουργό, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα και συμπαθώ πολύ, αναρωτιέμαι πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η πρόταση, όταν αναφέρεται σε «αυτοπεριορισμό».
Πώς «αυτοπεριορίζονται» οι εμπόλεμοι – και μάλιστα χώρες όπως ο Ισραήλ και το Ιράν;
Με νουθεσίες και στοργή;
Μα, δεν πολεμάνε για πλάκα, ούτε για σπορ. Υποχρεώνονται να πολεμούν, εξαιτίας πολύ συγκεκριμένων λόγων, οι οποίοι γι’ αυτούς είναι απολύτως πραγματικοί. Σε αυτούς τους λόγους, λοιπόν, θα πρέπει να απευθύνεται η πολιτική της ΕΕ, όχι στην καλή διάθεση ή τη συνείδηση των εμπολέμων.
Επιπλέον, θα πρέπει να απευθύνεται όχι με νουθεσίες και συμβουλές, αλλά με συγκεκριμένες πιέσεις (στρατιωτικές, πολιτικές, οικονομικές) προς τους εμπολέμους. «Μίλα ήρεμα, κράτα όμως και μια μαγκούρα», που έλεγε ο Τέντι Ρούσβελτ.
Ποια είναι η μαγκούρα της ΕΕ;
Ισως να βρίσκεται στο τέταρτο ή το πέμπτο σημείο της πρότασης του κ. Γεραπετρίτη.
Θυμίζω, σχετικώς, την πρόσφατη συνάντηση των Ευρωπαίων με τον ιρανό υπουργό Εξωτερικών στη Γενεύη, στην οποία ο Ιρανός προσήλθε για να ακούσει, όπως είπε, όχι όμως για να διαπραγματευτεί, δηλαδή δεν συζήτησε τα όσα άκουσε. Και γιατί να τα συζητήσει; Μήπως δίνει καμιά σημασία στην Ευρώπη ο Τραμπ;
Γιατί, λοιπόν, προσπαθούν οι Ευρωπαίοι – από κοντά και εμείς – να βρουν μια θέση στην εικόνα;
Επειδή...
στις δημοκρατίες, όλοι οι πολίτες έχουν από μία ψήφο της ίδιας αξίας. Συνεπώς, για να μην αποσταθεροποιούνται οι κυβερνήσεις είναι απαραίτητο να δείχνουν ότι κάτι κάνουν, γι’ αυτά που ανησυχούν και φοβίζουν τους ψηφοφόρους, ακόμη και όταν δεν έχουν καμία δυνατότητα να παρέμβουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου