ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ο κόσμος παραμένει μονοπολικός

Pakistan
Iraq
Myanmar
Libya
Bangladesh
Syria

The regime change operation capability of USA shows that it is clearly the biggest & only superpower of the world pic.twitter.com/2bbAj7IzI5

— Nabeel Bhattacharya (@Nabeelfish) December 9, 2024

 

Toυ Σάκη Μουμτζή

Γιατί το λέω αυτό;

Διότι μια αλλαγή πολιτικής στις ΗΠΑ, ενόψει της ορκωμοσίας Ντόναλντ Τραμπ, φέρνει σημαντικές ανακατατάξεις σε περιοχές του πλανήτη μας.

Δεν θυμάμαι κατά το παρελθόν μια ανάλογη κατάσταση. Σήμερα, όλοι οι βασικοί παίκτες, όλοι όσοι εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε συγκρούσεις –βλέπε Ουκρανία και Μέση Ανατολή– προσπαθούν να βελτιώσουν τις θέσεις τους ώστε η έλευση του νέου πλανητάρχη να τους βρει σε πιο προνομιακό διαπραγματευτικό status. Kαι άλλες φορές νεοεκλεγέντες ηγέτες μεγάλων δυνάμεων είχαν προαναγγείλει θεαματικές ανατροπές στη μέχρι τότε πολιτική των κρατών τους, κι όμως η διεθνής κοινότητα δεν αντέδρασε έτσι, όπως σήμερα με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ.

Σε έναν τριπολικό κόσμο, όπως ήταν επί αλήστου μνήμης Σοβιετικής Ενωσης, οι οποιεσδήποτε αλλαγές στο ένα στρατόπεδο αντιμετωπίζονταν με ψυχραιμία και σύνεση από τον υπόλοιπο κόσμο, διότι υπήρχαν οι αντίρροπες δυνάμεις που ή θα περιόριζαν τους κραδασμούς ή θα τους απέτρεπαν.

Πολλοί διεθνείς σχολιαστές τα τελευταία χρόνια μιλούσαν για έναν πολυπολικό κόσμο, αναφερόμενοι και στους BRICS. Προδίκαζαν την απαξίωση των ΗΠΑ, την απώλεια ισχύος και κύρους, ενώ παράλληλα πρόβαλλαν κάθε λογής συσπειρώσεις κρατών που υποτίθεται θα αποτελούσαν πολιτικά και οικονομικά αντίβαρα στις ΗΠΑ και στο δολάριο. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν και τη στρατιωτική υπεροχή των Αμερικανών.

Τελικά, όλες οι εξελίξεις των τελευταίων ετών –αρχής γενομένης από τον πόλεμο στην Ουκρανία– αποδεικνύουν πως ο παντοκράτορας είναι ένας και μοναδικός.

Είναι οι ΗΠΑ καθώς –πέραν της δικής τους ισχύος, πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής– ηγούνται και ενός μπλοκ κρατών ιδιαίτερα ανεπτυγμένων οικονομικά.

Παρά τα όσα κατά καιρούς γράφονται, ο πλανητάρχης είναι μόνον ένας. Και αυτό θα φανεί με ακόμα μεγαλύτερη ευκρίνεια το προσεχές διάστημα…

Αυτή η κατάσταση της μονοκρατορίας πάντα υπήρχε μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Απλώς κάποιοι –με αντιιμπεριαλιστικές ιδεολογικές καταβολές– είτε δεν ήθελαν να την παραδεχτούν είτε ήθελαν να την υποβαθμίσουν.

Ομως η πραγματικότητα κάποια στιγμή εκδικείται.

Ηρθε ο Ντόναλντ Τραμπ και απλώς επιβεβαίωσε ένα υπάρχον καθεστώς.

Και η Κίνα; Και η Ευρωπαϊκή Ενωση; Δεν αποτελούν διακριτούς πόλους;

Για την Ευρωπαϊκή Ενωση, ας μη μιλήσω. Πάντα τελούσε υπό την πολύμορφη προστασία των ΗΠΑ. Ποτέ δεν υπήρξε και ούτε πρόκειται να υπάρξει μια αυτόνομη συλλογικότητα με δική της στρατηγική σε όλους τους τομείς. Αποτελούσε, με επιλογή των ηγεσιών της, ένα παρακολούθημα των ΗΠΑ, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις πολιτικών ηγετών, αμφιβόλου μεγέθους, για ανεξάρτητη και αυτόνομη πορεία.

Η Κίνα αναμφίβολα είναι μια ανερχόμενη δύναμη, πρωτίστως οικονομική, όμως…

 

 στερείται συμμαχιών.

Διότι είναι εντελώς άλλο πράγμα η οικονομική διείσδυση και άλλο πράγμα η πολιτική επιρροή, πολύ δε περισσότερο μια πολιτικοστρατιωτική συμμαχία. Και σε αυτό το πεδίο η Κίνα υστερεί σημαντικά.

Συνεπώς, παρά τα όσα κατά καιρούς γράφονται, ο κόσμος μας παραμένει μονοπολικός και ο πλανητάρχης είναι μόνον ένας. Και αυτό θα φανεί με ακόμα μεγαλύτερη ευκρίνεια το προσεχές διάστημα.