Ωραίο Χριστουγεννιάτικο ντεκόρ στο δρόμο προς Αράχωβα.
— De Ling Ala🈳 (@Lingala_lol) December 25, 2024
Άμα θέλει ο Έλληνας, μπορεί. Η ουρά είναι ορατή από το διάστημα pic.twitter.com/Vr6coNe9rJ
Μπορεί να είναι αστικός μύθος. Ομως κάποτε είχα διαβάσει πως όταν κυκλοφόρησε στην Αθήνα το αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας 10, αυτός που είχε τον αριθμό 1 είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τον συνωστισμό των τροχοφόρων. Αν κάποιος αναγνώστης γνωρίζει αυτή την ιστοριούλα, θα του ήμουν ευγνώμων αν ενημέρωνε και εσάς και εμένα.
Εκτοτε το ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο λειτούργησε ως δείγμα κοινωνικής ανωτερότητας. Το ίδιο το κράτος το αντιμετώπιζε ως είδος πολυτελείας, φορολογώντας το αμείλικτα. Θα διακινδυνεύσω να πω ότι η έλλειψη σεβασμού των οδηγών απέναντι στους πεζούς οφείλεται ψυχολογικά, εκτός των άλλων, και στο σύμπλεγμα ανωτερότητας που τους διακατέχει. Ασυνείδητος κοινωνικός ρατσισμός.
Για να μη μιλήσω για τους ανάπηρους ή τους τυφλούς. Αυτοί δεν υπάρχουν ούτε για την πολιτεία ούτε για τους αυτοκινητιστές. Αρκεί να δεις την κατάσταση των διαγραμμίσεων στις διαβάσεις πεζών, κάτι ίχνη από λευκή μπογιά που κρύβονται σαν να ντρέπονται που υπάρχουν. Αν κάποιος τις σεβαστεί και δώσει προτεραιότητα στον πεζό, όσοι ακολουθούν κορνάρουν.
Δείγμα κοινωνικής ανωτερότητας και για έναν ακόμη λόγο. Το αυτοκίνητο είναι εισαγόμενο. Αρα όποιος το αγόραζε, αισθανόταν ότι απέκτησε για τον εαυτό του ένα κομμάτι από την Ευρώπη ή τον κόσμο. Η πλειονότητα πίστευε πως συμμετείχε στην ευρωπαϊκή κοινωνία επειδή μπορούσε να οδηγεί το ίδιο αυτοκίνητο με τον Γάλλο ή τον Γερμανό. Από τη δεκαετία του ’90 έως την πτώχευση, ακόμη κι αν δεν είχες χτίσει μεζονέτα και δεν σου άρεσε η αστακομακαρονάδα, ένα ακριβό γερμανικό μοντέλο έφτανε για την καταξίωσή σου. Τα νυχτερινά κέντρα διαφημίζουν το πρόγραμμά τους με τα πιο ακριβά μοντέλα της αγοράς, παρατάσσοντάς τα στην είσοδο. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι ένας από τους λόγους που τόσοι θέλουν να γίνουν πολιτικοί είναι για να έχουν αυτοκίνητο με οδηγό.
Η νοοτροπία αυτή μας έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.
Εχουμε κατασκευάσει υπερσύγχρονους αυτοκινητοδρόμους, αλλά το σιδηροδρομικό μας δίκτυο παραμένει σε πρωτόγονη κατάσταση. Και το χειρότερο: είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε τροχαία ατυχήματα. Και το ακόμη χειρότερο: η πλειονότητα συμβαίνει στον αστικό ιστό, και δη των μεγάλων πόλεων.
Πόσους νεκρούς, πόσους βαριά τραυματισμένους και πόσους καταδικασμένους σε αναπηρία για το υπόλοιπο του βίου τους έχουμε κάθε χρόνο;
Ούτε θέλω να σκεφτώ τι αντιμετωπίζουν οι γιατροί στα νοσοκομεία αυτές τις ημέρες. Ημέρες γιορτής; Ημέρες ξεσαλώματος.
Ευθύνεται η απουσία της αστυνόμευσης;
Και βέβαια. Ομως δεν ευθύνεται μόνον αυτή.
Ευθύνεται η έλλειψη «οδηγικής παιδείας»;
Γιατί χρειάζεται «οδηγική παιδεία» για να σεβαστείς την προτεραιότητα ενός πεζού ή του αυτοκινητιστή;
Κοινή λογική χρειάζεται. Δεν είναι επιστημονική γνώση.
Και η τροχαία αναρχία οφείλεται, κατά μείζονα λόγο...
στο έλλειμμα της κοινής λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου