"Αν δεν συμμορφωθούν, θα πληγούν σκληρότερα από οποιονδήποτε άλλον στη μακρά ιστορία των #ΗΠΑ ".
— Leξotanil ⛑️⚒️ (@Lexotanil__) December 3, 2024
🍉 Φιλάρες ήρθε η ώρα να φάτε τα καρπούζια σας. #Τραμπ #Χαμάς #Ισραήλ pic.twitter.com/XfJlFmc4pX
Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ. Από τα πρώτα που καταλάβαμε για την κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ είναι ότι τελειώνουν τα σαλιαρίσματα του Μπλίνκεν και η Αμερική στηρίζει χωρίς ενδοιασμούς το Ισραήλ στον πόλεμο που διεξάγει κατά του Ιράν –γιατί αυτή είναι η ουσία της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή.
Την ίδια ώρα, ο Ζοζέπ Μπορέλ, ο απερχόμενος οιονεί υπουργός εξωτερικών της ΕΕ, ετοιμάζεται να προτείνει στο Συμβούλιο Υπουργών τη διακοπή του υφισταμένου πολιτικού διαλόγου με το Ισραήλ, επειδή, όπως λέει σε επιστολή του που διέρρευσε στη δημοσιότητα, έχει «σοβαρές ανησυχίες για πιθανές παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου στη Γάζα». Ο τρόπος που το θέτει ο κ. Μπορέλ είναι τόσο αφελής και παιδιάστικος στην αθωότητά του, ώστε προς στιγμήν αναρωτιέσαι μήπως του έχει διαφύγει τι ακριβώς συνέβη πέρυσι στις 7 Οκτωβρίου.
Φυσικά, η πρόταση του κ. Μπορέλ κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να περάσει, ωστόσο η πρόθεση και μόνο φτάνει για να καταλάβουμε ότι Ευρώπη και ΗΠΑ ακολουθούν διαφορετικό δρόμο η καθεμία στο Μεσανατολικό. Τα επισημαίνω αυτά, επειδή μας δίνουν το πλαίσιο των συμφραζομένων, μέσα στο οποίο πρέπει να εκτιμηθεί η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που έγινε μετά τις εκλογές στην Αμερική, ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν ταυτίζονται με τις ευρωαμερικανικές. Και πολύ σωστά, νομίζω.
Δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν, όταν οι γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν τόσο απότομα και δραματικά, ώστε να δοκιμάζονται η συνοχή, αλλά και τα όρια των δυνατοτήτων των διεθνών οργανισμών. Το να περιμένει η Ελλάδα πότε θα διαμορφώσει η Ευρώπη μια πολιτική, που θα προστατεύει και τα δικά της συμφέροντα, ισοδυναμεί με το να μην έχει καθόλου πολιτική! Τόσο απλό είναι.
Στο κάτω κάτω, οι Γερμανοί το ίδιο δεν κάνουν στο Μεταναστευτικό;
Προτάσσουν και αυτοί το εθνικό συμφέρον τους και διαφοροποιούνται από την κοινή πολιτική.
Παρομοίως και εμείς.
Και δεν πρόκειται για αντιευρωπαϊκή στάση, αλλά για κοινή λογική. Διότι ωραία και καλή η Ευρώπη, είμαστε περήφανοι που ανήκουμε στο κλαμπ, την αγαπάμε και τη λατρεύουμε την Ευρώπη, όμως…
για αυτό που είναι.
Όχι για κάτι άλλο, που θα θέλαμε εμείς ή τη φανταζόμαστε να είναι, αλλά δεν μπορεί να είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου