"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΔΙΚΟ: Γαία πυρί μιχθήτω

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Τα προσχήματα έχουν πάει περίπατο στον ΣΥΡΙΖΑ. Η κάθε πλευρά δίνει πια τον υπέρ πάντων αγώνα για την εξόντωση των αντιπάλων και είναι φανερό ότι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τι θα πουν οι τρίτοι που παρακολουθούν εμβρόντητοι: όλες οι λαβές και όλα τα χτυπήματα επιτρέπονται.

Το γεγονός έχει την αξία του, διότι αναδεικνύει το πραγματικό αντικείμενο της διαμάχης: την κρατική επιχορήγηση που προϋποθέτει κατοχή της σφραγίδας. Ειδάλλως, δεν θα είχαν λόγο οι 87 (που έγιναν 100 στο μεταξύ) να επιδιώκουν τη διαγραφή του προέδρου που ανέδειξε μόλις πριν από έναν χρόνο η βάση του κόμματος με την ψήφο της. Θα μπορούσαν να φύγουν και να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί παρακάτω.

Με τι λεφτά όμως;

Αυτό είναι η ουσία του ζητήματος, γιατί δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί κάποιος αρκετά πλούσιος, που θα διακρίνει την ελπίδα του μέλλοντος στην κυρία Γεροβασίλη, ώστε να τους ενισχύσει οικονομικά.

Είναι προφανέστατα γελοία η επιδίωξή τους να διαγράψουν τον κύριο Κασσελάκη, αλλά εκεί που έφτασαν τα πράγματα άλλη επιλογή δεν έχουν: ή αυτοί ή αυτός.

Τη στρατηγική των 87 (και του Αλέξη Τσίπρα, που βρίσκεται από πίσω τους) την καταλαβαίνω, έχει τη λογική της: αφού ο κύριος Κασσελάκης τούς εξευτέλισε επί έναν χρόνο, ξεσηκώθηκαν να τον στείλουν από εκεί που ήρθε.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τη στρατηγική του σημερινού προέδρου, γιατί δεν βλέπω συνοχή στις κινήσεις του, δεν βγάζουν νόημα. Αρχικά, τον αιφνιδιάζουν με την ανατροπή από την Κεντρική Επιτροπή και αυτός μένει στήλη άλατος. Ουσιαστικά συμμορφώνεται με την απόφαση, αποχωρεί, παραδίδει το γραφείο και, τις πρώτες μέρες τουλάχιστον, δεν λέει σχεδόν τίποτα, ενώ κανείς δεν καταλαβαίνει πού θέλει να το πάει. Μετά ξυπνάει και αντιδρά: απαιτεί να του δώσουν πίσω το γραφείο και ανακοινώνει τμηματικά την πρόθεσή του να διεκδικήσει ξανά την ηγεσία. Επειτα, μόλις αντιλαμβάνεται ότι τον πάνε για διαγραφή, τους τραβάει μία εξώδικο διαμαρτυρία και κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα για τον ίδιο.

Τι ακριβώς επιδιώκει δεν είναι σαφές: θέλει να συμμετάσχει στις εκλογές ή θέλει να τον διαγράψουν και με τις πράξεις του τους ωθεί να το κάνουν;

Προσωπικώς δεν καταλαβαίνω.

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παραφράσω τον σαιξπηρικό Πολώνιο και να πω ότι σε αυτή την τρέλα δεν υπάρχει μέθοδος, όπως στην τρέλα του Αμλετ. Αν και νομίζω ότι περιττεύει η διευκρίνιση, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι το έργο «Αμλετ, πρίγκιψ της Δανιμαρκίας» είναι τραγωδία, ενώ το έργο «Στέφανος, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ» είναι κωμωδία…

ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ

Δεν προξενεί εντύπωση ότι η κυρία Αθηνά Λινού προσχώρησε στην ομάδα των εννέα ανεξάρτητων βουλευτών, οι περισσότεροι των οποίων προέρχονται από τους «Σπαρτιάτες». Η κυρία Λίνου…

 

 πάντα τα πηγαίνει καλά με όλους.

Μη βλέπετε που δεν την ήξεραν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ…

Δεν υπάρχουν σχόλια: