Τη διακοπή των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής για το δυστύχημα των Τεμπών ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και το αίτημά του τελικά απορρίφθηκε με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, του ΚΚΕ και του Βελόπουλου.
Εχει ενδιαφέρον όμως ο λόγος τον οποίο επικαλείται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αξιωματικής, επί του παρόντος τουλάχιστον), διότι αποκαλύπτει την προτίμησή της για διπλά μέτρα και σταθμά, κατά το εκάστοτε κομματικό συμφέρον της.
Βασιζόμενοι, λοιπόν, σε σχετική έκκληση των συγγενών των θυμάτων (που εκπροσωπούνται από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου), υποστήριξαν ότι θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η ανακριτική διαδικασία από την τακτική Δικαιοσύνη και μετά να συνεχίσει το έργο της η Εξεταστική.
Στην περίπτωση όμως των υποκλοπών, ζητούσαν το αντίστροφο! Τότε, δηλαδή, δεν ζητούσαν να ολοκληρωθεί πρώτα η ανάκριση· ήθελαν Εξεταστική εκ παραλλήλου με την τακτική Δικαιοσύνη.
Γιατί;
Επειδή κάθε φορά προκρίνουν εκείνο που τους συμφέρει με κριτήρια επικοινωνιακά.
Παράδειγμα δεύτερο:
Προσφάτως, η κυρία Διάνα Βουτυράκου περιέγραψε τη διαδικασία επιλογής των «αρίστων» του Στέφανου Κασσελάκη για τις δεξαμενές σκέψης του ΣΥΡΙΖΑ.
Μάθαμε, λοιπόν, ότι οι εκατοντάδες αιτήσεις εξετάστηκαν κατ’ αρχάς από την ίδια και τον Ευάγγελο Αποστολάκη (ναυαρχούκο).
Στη συνέχεια, όσοι ξεχώρισαν πέρασαν τη δοκιμασία της συνέντευξης από την κυρία Βουτυράκου, αν κατάλαβα σωστά, και, τέλος, οι προκριθέντες ετέθησαν υπόψη του προέδρου, ο οποίος και έκανε την τελική επιλογή.
Απολύτως λογικό, δεν νομίζετε; Διότι ο πρόεδρος θα συνεργάζεται απευθείας μαζί τους (θα «ζυμώνεται», κατά την ορολογία της κυρίας Γεροβασίλη) και, συνεπώς, οι επιλεγέντες πρέπει να του ταιριάζουν.
Τότε, όμως, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται επειδή περίπου η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για την επιλογή διοικητών στους δημόσιους οργανισμούς, βάσει του νόμου της Νίκης Κεραμέως;
Γιατί διαφωνούν ειδικά με την πρόβλεψη να γίνεται η τελική επιλογή από τον υπουργό, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει ο οργανισμός που θα κληθεί να διοικήσει ο επιλεγείς; Αφού για το ίδιο πράγμα μιλάμε πάνω-κάτω!
Η απάντηση είναι…
όπως και στην προηγούμενη παράγραφο: Το κομματικό συμφέρον υπερτερεί των γενικών αρχών.
Οπως θα έλεγε δηλαδή και ο Τάϊλερ, «whatever works»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου