Ο εκκλησιαστικός πόλεµος που είχε ξεσπάσει στην Ουκρανία πριν από τη βάρβαρη ρωσική εισβολή μεταφέρεται τώρα στα Βαλκάνια με επίκεντρο τη Βόρεια Μακεδονία, απειλώντας (και) την πολιτική της σταθερότητα. Εν προκειμένω, η διαφαινόμενη σύγκρουση για το πού θα «στεγαστεί» πνευματικά η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βόρειας Μακεδονίας αφορά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Πατριαρχείο Σερβίας.
Ομως οι εκκλησιαστικοί αναλυτές δεν αμφιβάλλουν ότι πίσω από τους Σέρβους υπάρχει ρωσικός εκκλησιαστικός και γεωπολιτικός δάκτυλος.
Εως πρόσφατα, η «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία – Αρχιεπισκοπή Αχρίδας», όπως ονομαζόταν μετά την απόσχιση, τη δεκαετία του ’50, από το σερβικό Πατριαρχείο, τελούσε σε απομόνωση, καθώς δεν αναγνωριζόταν από καμία άλλη Εκκλησία. Επί κυβερνήσεως Ζάεφ άνοιξε με το Φανάρι ένας δίαυλος συζητήσεων για την αποκατάσταση της κανονικότητας, προοπτική που ήρθε πιο κοντά με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Καθώς φαίνεται, οι δύο πλευρές είχαν φτάσει κοντά στην εξεύρεση φόρμουλας, αποδεκτής αμοιβαία – το όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας» χωρίς το «Μακεδονία» ή παράγωγά του.
Με αυτό το όνομα η Εκκλησία της Β-Μ θα έβγαινε από την ακοινωνησία, με προοπτική το Οικουμενικό Πατριαρχείο να της χορηγήσει και τον Τόμο Αυτοκεφαλίας.
Τις εξελίξεις πληροφορήθηκε προφανώς η σερβική, και κατ’ επέκτασιν η ρωσική, πλευρά και αίφνης το εν υπνώσει «αδελφικό» ενδιαφέρον για τους «σχισματικούς» ξύπνησε.
Ετσι, λίγες ημέρες αφότου το Φανάρι αναγνώρισε την «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας», το σερβικό Πατριαρχείο εμφανίστηκε πρόθυμο να δώσει συγχώρεση στο «απολωλός πρόβατον», αναγνώριση δηλαδή με το όνομα «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία».
Η σερβική παρέμβαση, που έχει οπωσδήποτε την «ευλογία» του Πατριάρχη Μόσχας, αν δεν υπαγορεύθηκε στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον Φαναρίου και της Δύσης, δεν είναι καθόλου αθώα.
Επί του παρόντος, η πολιτική και θρησκευτική ηγεσία στη Βόρεια Μακεδονίας δείχνει να πατάει σε δύο βάρκες.
Στο τραπέζι έχει το κάλεσμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εκείνο του Βελιγραδίου (Μόσχας) με «τυράκι» την ονομασία της Εκκλησίας. Διαλέγει και παίρνει
. Και οι δύο εκκλησιαστικές επιλογές οδηγούν διά του ράσου σε διαφορετικές γεωπολιτικές αγκαλιές.
Ο πολιτικός και θρησκευτικός αντίκτυπος στο εσωτερικό της χώρας θα είναι αναπόφευκτος και μένει να δούμε κατά πόσον ένα πιθανό διαζύγιο της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» θα είναι βελούδινο, από τη στιγμή μάλιστα που διεκδικεί λόγο και η Βουλγαρία.
Τα βλέμματα προσώρας είναι στραμμένα στις 14 Ιουνίου στο Φανάρι, όπου...
ο κ.κ. Βαρθολομαίος θα συλλειτουργήσει με τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδας κ. Στέφανο.
Το παιγνίδι είναι χοντρό και σίγουρα όχι μόνο θρησκευτικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου