Ακούγεται σαν σοφιστεία, αλλά ισχύει: Αν αφαιρέσει κανείς την προπαγανδιστική πρόζα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμφωνούν στα θεμελιώδη της ενεργειακής κρίσης.
Συμφωνούν ότι η αγορά έχει τρελαθεί και χρειάζεται το σταθεροποιητικό χέρι της Ευρωπαϊκής Ενωσης – ή του κράτους.
Συμφωνούν ότι, εξαιτίας της αποδιάρθρωσης του συστήματος ορισμού των τιμών, ορισμένοι πάροχοι εμφανίζουν ξαφνικά ασύμμετρα κέρδη.
Συμφωνούν ότι η περιλάλητη ρήτρα αναπροσαρμογής δεν μπορεί να λειτουργεί μονόπλευρα, ως ιμάντας μετακύλισης της κρίσης στους καταναλωτές – και στεγανοποίησης των επιχειρήσεων από το ρίσκο της αγοράς στην οποία δραστηριοποιούνται.
Αυτή η τριπλή συμφωνία επί της αρχής θα άφηνε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης για τον τρόπο και τον χρόνο της παρέμβασης.
Εχει όντως αργήσει η κυβέρνηση να επιβάλει πλαφόν ή έπρεπε να προσπεράσει τη βραχυκυκλωμένη Ε.Ε. και να σπεύσει;
Πού εξαντλούνται τα περιθώρια απορρόφησης των ανατιμήσεων; Και με ποιο ρυθμό πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το σημείο εξάντλησης;
Βεβαίως, η συζήτηση δεν γίνεται γι’ αυτά.
Γίνεται για μια οικοδομή στην Τζια και για μια μαγική τροπολογία που θα εξαφανίσει τις αυξήσεις. Η κρίση παρουσιάζεται ως «κλοπή». Ως «πλιάτσικο», το οποίο, όπως είπε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νάσος Ηλιόπουλος, «συντονίζει η κυβέρνηση».
Η ρητορική αυτή συνιστά ολική επαναφορά των σχημάτων του χρεοκοπικού λόγου. Το πρόβλημα –τότε ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, τώρα οι ανατιμήσεις στο ρεύμα– υποβάλλεται σε μια υπεραπλουστευτική μυθολόγηση.
Στη θέση των σύνθετων αιτιών τοποθετούνται οι κακοί. Οι «κλέφτες».
Στη θέση μιας σύνθετης και ζυγισμένης λύσης μπαίνουν οι καλοί, οι οποίοι θα εκδικηθούν την «κλοπή» με ένα άρθρο.
Η ευκολία με την οποία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επαναλαμβάνει το ευφυολόγημα για τα «κλεφτόδεντρα», για να ξορκίσει τα «λεφτόδεντρα», δείχνει ότι έχει τόσο συμφιλιωθεί με τα γλωσσικά ναυάγια των δικών του ψευδαισθήσεων ώστε δεν διστάζει πλαγίως να τις υπενθυμίζει. Τον ίδιο επιλήσμονα κυνισμό μαρτυρεί και η επαγγελία ότι όλα θα διορθωθούν με μια τροπολογία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβάται την αφύπνιση του παρελθόντος του.
Δεν φοβάται να επιστρατεύσει την ίδια ψηφοθηρική τεχνογνωσία: τον ισχυρισμό ότι τα βάρη «είναι παράνομα»· την προτροπή τού «δεν πληρώνω»· το αφήγημα ότι δεν υπάρχει κρίση –πολεμική αποσταθεροποίηση της αγοράς ενέργειας–, αλλά απλώς κάποιοι που «τα φάγανε», τους οποίους οι Ζορό έρχονται για να σωφρονίσουν.
Προφανώς, τότε όπως και τώρα, κυριαρχεί η εντύπωση ότι «υπάρχει πολύς θυμός εκεί έξω» και η αντιπολίτευση πρέπει να σπεύσει για να τον εκμεταλλευτεί.
Μόνο που...
δεν είναι αυτονόητο ότι τον νέο θυμό θα τον εξαργυρώσουν οι παλιοί τοκιστές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου