ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η φροντίδα των αναξιοπαθούντων στον "σοσιαλισμό"

Γράφει ο Γιάννης Νικολής 

Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού στη Θεσσαλονίκη 

Η ναυαρχίδα του ηθικισμού της αριστεράς είναι το τι θα γίνει με τα "φτωχά στρώματα", τους εργάτες τους βιοπαλαιστές και γενικώς τους αναξιοπαθούντες. Βεβαιώνουν ότι αυτοί τους εκφράζουν "πολιτικά", ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους και δίνουν "αγώνες" για την "κοινωνική, οικονομική και πολιτική χειραφέτησή" τους. 

 Οι "υποψιασμένοι" πολίτες ήδη μειδιούν ξέροντας ότι αυτά είναι οι γνωστές σαχλαμάρες της αριστεράς αλλά συνήθως υποτιμούν την αξία αυτών των "οραμάτων", αυτών των συνθημάτων και αυτών των διεκδικήσεων. 

Ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο λεπτομερώς. 

Από πού αντλεί τους ψήφους της η κάθε λογής αριστερά στην Ελλάδα και όχι μόνο; 

Η απάντηση είναι από όσους θεωρούν ότι ανήκουν στους αδικημένους και φυσικά όσους έχουν την απαίτηση το κράτος να τους φροντίσει παντοιοτρόπως. Στη συνέχεια η κάθε είδους αριστερά υπόσχεται και διεκδικεί η πολιτεία (το κράτος δηλαδή) να φροντίσει για τους μισθούς, για τις παροχές υγείας, για τα κοινωνικά επιδόματα, για την παιδεία και ότι άλλο φανταστεί κανένας.

Ισχυρίζεται ακόμη (η αριστερά) ότι είναι υποχρέωση του κράτους να φροντίζει για κάθε τι τον πολίτη από το να του βρίσκει δουλειά μέχρι να του δίνει "αξιοπρεπή" σύνταξη. Και το χειρότερο οι "διεκδικήσεις" αυτές έχουν γίνει τόσο αποδεκτές στην κοινωνία ώστε να αποτελούν τα ιερά και τα όσια, μεγάλες ηθικές διεκδικήσεις που το κράτος καλείται να εκπληρώνει. 

Εντός αυτού του πλαισίου η κάθε είδους αριστερά από τη Σοσιαλδημοκρατία και πέρα διεκδικεί και "παίρνει" ψήφους. Στην Ελλάδα μάλιστα εξελέγη και κυβέρνηση, της Ριζοσπαστικής αριστεράς, ακριβώς με αυτές τις διεκδικήσεις. Της φροντίδας και της προστασίας των αδυνάτων, των φτωχών και των "καταπιεσμένων" της "καπιταλιστικής ζούγκλας" των μνημονίων…

Ένα ακόμη σημείο μείζονος βαρύτητας είναι ότι η κάθε αριστερά διεκδικεί να κρίνεται με βάση τις διακηρυγμένες προθέσεις της και όχι τις επιτυχίες της στην πραγματικότητα. Εδώ λοιπόν θα επιχειρήσουμε να εξετάσουμε την εμπράγματη - "πραγματική" προσφορά της αριστεράς στους αναξιοπαθούντες και όχι τις καθαγιασμένες διακηρύξεις-προθέσεις της. 

Ξεκινώντας από τον "μεγάλο" Σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ, ας αναρωτηθούμε τι πρόσφερε στους αναξιοπαθούντες το μεγάλο σοσιαλιστικό κίνημα. 

Προσδιορίζοντας τον εαυτό του ως κίνημα των "μη προνομιούχων" κατ’ αρχήν πρόσφερε μια μεγάλη ποσοστιαία αύξηση μισθών στο δημόσιο. Στη συνέχεια "πρόσφερε" μια τεράστια αύξηση του μεγέθους του κράτους ενώ ταυτόχρονα θεσμοθέτησε την αύξηση των μισθών στην Ελεύθερη Οικονομία* με νόμους, διατάξεις και αποφάσεις.

Μέσα από μια σειρά "πολιτικών" αποφάσεων και παρεμβάσεων στην Ελεύθερη οικονομία διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας διορίζοντας επικεφαλής διαφόρων "κοινωνικοποιημένων" επιχειρήσεων διάφορους αφισοκολλητές που δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο. Λίγοι σήμερα θυμούνται τον "Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων" του αλήστου μνήμης Αρσένη, υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Ανδρέα. Φυσικά όλες οι επιχειρήσεις που ανέλαβαν να εξυγιάνουν κατέρρευσαν και φυσικά οι κομματικοί ινστρούκτορες φρόντισαν να εισέλθουν στο κράτος...

Πόσο αυτές οι πρακτικές ήταν φροντίδα για τα "φτωχά στρώματα" για τους αναξιοπαθούντες; 

 Όσοι (και ήταν πολλοί) "εισπήδησαν" στο περίφημο "Δημόσιο" σαφώς και έλαβαν την απόλυτη φροντίδα. Έτσι σχηματίσθηκε και το ατράνταχτο εκλογικό ποσοστό του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Όμως για τον κόσμο των πραγματικά εργαζομένων το κλείσιμο των επιχειρήσεων έφερε ανεργία, φτώχεια και μιζέρια. 

Το γεγονός ότι η γιγάντωση του κράτους "απορροφούσε" την ανεργία δεν σημαίνει ότι τα "φτωχά στρώματα", οι λαϊκοί άνθρωποι του μόχθου προσπορίζονταν και κάτι. Αντιθέτως η κατάρρευση των επιχειρήσεων και η αποβιομηχάνιση που συντελέσθηκε ήταν απολύτως εις βάρος τους. 

Η ανεργία που άρχισε να διογκώνεται ακριβώς από την κατάρρευση των επιχειρήσεων και η φτώχεια που επέφερε, δεν συγκίνησε το κυρίαρχο τότε ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε είχε ήδη αρχίσει να "εκπροσωπεί" τους "μη προνομιούχους" που είχαν βολευτεί, εξακολουθώντας όμως να πουλάει φούμαρα για υπεράσπιση των "λαϊκών στρωμάτων".

Ποιος από τους μεγαλοσχήμονες του ΠΑΣΟΚ αλλά και της αριστεράς ανησύχησε  τότε για την κατάρρευση του παραγωγικού ιστού της χώρας; Άλλωστε αυτοί είχαν ανοικτό πόλεμο με τα καπιταλιστικά κέρδη και τα καπιταλιστικά γουρούνια που "πίνουν το αίμα του λαού"... Αλλά και οι "λαϊκοί" άνθρωποι οι εργάτες και οι υπάλληλοι έβλεπαν καθαρά πως η λύση είναι η κατάληψη μιας θέσης στο Δημόσιο, που εξασφάλιζε τόσα πολλά... Ήταν φυσικό και επόμενο να "αγωνισθούν" για τις θέσεις αυτές επιχειρώντας να βρουν τον κατάλληλο πάτρωνα-πολιτικό. Με αυτό τον τρόπο εξαχρειώθηκαν πολλοί άνθρωποι μετατρεπόμενοι από πολίτες σε τσανοκογλύφτες πολιτευτών, κομματαρχών και παραγόντων...

Οι άνεργοι και οι άνθρωποι του μόχθου, ιδίως αυτοί που είχαν μια αξιόλογη εργασιακή εμπειρία και εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους δεν ήταν ποτέ στο πεδίο του ενδιαφέροντος του κάθε αριστερού "υποστηρικτή" των αδυνάτων. Αν μάλιστα είχαν και την περηφάνια να μην απευθύνονται σε κανένα πολιτικό γραφείο, αλλά αναζητούσαν εργασία με βάση τις ικανότητες τους "μαύρο φίδι που τους έφαγε". Αντίθετα οι παρακαλητάδες υπήκοοι που με αμβλυμμένη κάθε αίσθηση αξίας διεκδίκησαν τις προνομιούχες θέσεις βρέθηκαν στην πιο πλεονεκτική θέση. Οι ινστρούχτορες και οι πολιτευτάδες σ’ αυτούς (τους αναζητητές θέσεων και προσόδων από το δημόσιο) έψαχναν τα ψηφαλάκια τους...

Αλλά και στη συνέχεια στην δεύτερη περίοδο του ΠΑΣΟΚ μετά την παρένθεση Κων/νου Μητσοτάκη η κατάρρευση των εναπομεινασών παραγωγικών επιχειρήσεων συνεχίσθηκε. Οι άνεργοι που συσσωρεύονταν "απασχολούνταν" σε διάφορα προγράμματα "επαγγελματικής" επιμόρφωσης για να γίνουν φωτογράφοι και αγγειοπλάστες... χρήματα της ΕΟΚ ήταν άλλωστε να μην τα παίρναμε; Δυστυχώς λίγοι καταλάβαιναν τότε την εξαχρείωση που συντελούνταν στην κοινωνία, στην οποία το χρήμα έρεε σε ανθρώπους που εμπορεύονταν χάρες και εξυπηρετήσεις και όχι σ’ αυτούς που παρήγαγαν αγαθά.

Το ίδιο συνεχίσθηκε και αργότερα με τις κυβερνήσεις του Καραμανλή του μικρότερου με τα περίφημα stage και άλλα σχετικά. Αλλά και κατόπιν στην περίοδο του Γιώργος (του Γιώργος, το τονίζω) και των κατοπινών το πρόβλημα ήταν και είναι πως...

 δεν θα θιγούν τα προνόμια των όσων είναι συνδεδεμένοι με το κράτος και όχι το πώς θα δημιουργηθούν και θα αναπτυχθούν επιχειρήσεις. Διότι ως γνωστόν επιχειρήσεις αναπτύσσονται όταν υπάρχει προσδοκία κερδών και όχι κατακλυσμός φόρων…Και οι νυν κρατούντες όπως και οι προηγούμενοι ενδιαφέρονται για την επιβολή φόρων προκειμένου να "συντηρήσουν" την πελατεία η οποία άλλωστε τους εξέλεξε...

Για τους αναξιοπαθούντες υπάρχουν τα γνωστά "προγράμματα κατά της φτώχειας". Δηλαδή απασχόληση σε Δήμους ή άλλες δουλειές χωρίς καμιά προοπτική για κάποιες εκατοντάδες ευρώ και παροχή υποβαθμισμένων δωρεάν υπηρεσιών υγείας. Οι καλές θέσεις στο δημόσιο βλέπετε είναι "πιασμένες" από διάφορες κομματικές πελατείες...

Παραπλήσια πράγματα γίνονταν και παλαιότερα με τα επιδοτούμενα σεμινάρια  επιμόρφωσης στην "διοίκηση επιχειρήσεων"...

Τι επιτυγχάνεται με όλες αυτές τις χωρίς νόημα παροχές;  

Μα η νάρκωση ενός κόσμου που αντί να φαντάζεται, να σχεδιάζει και να αγωνίζεται για το μέλλον του προσμένει την βοήθεια από ένα σπάταλο και αδηφάγο κράτος, που του πετάει και κανένα "ψίχουλο"... Βλέπετε τα φιλέτα τα κρατάει για την κομματική νομενκλατούρα την οποία φροντίζει παντοιοτρόπως...