ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΤΑΣΟΥ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ
Την άνοιξη ο υφυπουργός Νότης Μηταράκης μού
είχε πει ότι το 2009 υπήρχαν στα ταμεία για κάθε συνταξιούχο 6.000 ευρώ
(όχι τον μήνα, αλλά για την υπόλοιπή του ζωή!).
Προχθες, μιλώντας στη Βουλή, σε μία συγκλονιστική ομιλία, με αφορμή κοινοβουλευτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, ο Φίλιππος Σαχινίδης ήταν λίγο πιο αναλυτικός: «Είναι ενδεικτικό, ότι όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ, η στήριξη του προϋπολογισμού στο ασφαλιστικό σε ετήσια βάση ήταν της τάξης των 3,4 δισ., περίπου. Το 2009 είχε φτάσει στα 14,3 δισ. Αν είχαμε σταθεροποιήσει τη συνεισφορά του προϋπολογισμού στο επίπεδο του 2001, η χώρα θα είχε τουλάχιστον 75 δισ. λιγότερο χρέος από αυτό που είχε το 2009...».
Κάθε τέταρτο ευρώ του δημόσιου χρέους το 2009 (75 δισ.) οφειλόταν στα ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Φυσικά, η εικόνα θα ήταν εντελώς διαφορετική αν ο Τάσος Γιαννίτσης είχε αφεθεί κυρίως από τους συντρόφους του αλλά και τη ΝΔ και την Αριστερά να φέρει το «σύστημα στα ίσα του» αυξάνοντας όρια ηλικίας, εισφορές ή /και μειώνοντας τις συντάξεις. Τότε ίσως το σύστημα δεν κατέρρεε απλά το 2009.
Αλλά φυσικά προτιμούσαμε όλοι να ζούμε με τα ψέματα: Κάποιοι να παίρνουν συντάξεις στα 48, οι δικαιούχοι των χαμηλών κυρίως συντάξεων να μην έχουν ούτε κατά διάνοια πληρώσει τις εισφορές για τη σύνταξη που τους αναλογούσε (άλλο ταμπού για το οποίο δεν μιλούν οι περισσότεροι) και τα επικουρικά να πληρώνουν παχυλά εφάπαξ και επικουρικές, από αποθέματα που δεν είχαν.
Ο Σαχινίδης είπε προχθες στη Βουλή ότι πρόκειται για την πιο άδικη κοινωνικά πρακτική με την απαλλαγή της γενιάς των συνταξιούχων που έπαιρναν αυτές τις συντάξεις από κάθε ευθύνη για τις επόμενες γενιές.
Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό όταν αρχίσουν οι «διαρρέουν» τα αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών για τα ταμεία, την εφαρμογή των οποίων θέλει να τρενάρει όσο μπορεί η κυβέρνηση.
Όπως κάθε θεσμός του ελληνικού κοινωνικού κράτους και το σύστημα συντάξεων πνέει τα λοίσθια. Και εμείς δεν συζητάμε για το πώς θα τον αναμορφώσουμε ώστε να προστατεύονται οι πιο αδύνατοι, αλλά παριστάνουμε τις περισσότερες φορές στη δημόσια συζήτηση τους ανήξερους ενώ η κοινωνία έχει αντιληφθεί προ πολλού ότι οι σημερινοί 50άρηδες θα πρέπει να ξεχάσουν τα επικουρικά και να συνηθίσουν την ιδέα μιας κύριας - σύνταξης βοηθήματος. Αυτή τους την πεποίθηση την προεξοφλούν με την πολιτική τους συμπεριφορά.
Λίγοι το αντιλαμβάνονται αυτό στην κυβέρνηση και σχεδόν κανένας στην αντιπολίτευση.
Προχθες, μιλώντας στη Βουλή, σε μία συγκλονιστική ομιλία, με αφορμή κοινοβουλευτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, ο Φίλιππος Σαχινίδης ήταν λίγο πιο αναλυτικός: «Είναι ενδεικτικό, ότι όταν μπήκαμε στην ΟΝΕ, η στήριξη του προϋπολογισμού στο ασφαλιστικό σε ετήσια βάση ήταν της τάξης των 3,4 δισ., περίπου. Το 2009 είχε φτάσει στα 14,3 δισ. Αν είχαμε σταθεροποιήσει τη συνεισφορά του προϋπολογισμού στο επίπεδο του 2001, η χώρα θα είχε τουλάχιστον 75 δισ. λιγότερο χρέος από αυτό που είχε το 2009...».
Κάθε τέταρτο ευρώ του δημόσιου χρέους το 2009 (75 δισ.) οφειλόταν στα ελλείμματα του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Φυσικά, η εικόνα θα ήταν εντελώς διαφορετική αν ο Τάσος Γιαννίτσης είχε αφεθεί κυρίως από τους συντρόφους του αλλά και τη ΝΔ και την Αριστερά να φέρει το «σύστημα στα ίσα του» αυξάνοντας όρια ηλικίας, εισφορές ή /και μειώνοντας τις συντάξεις. Τότε ίσως το σύστημα δεν κατέρρεε απλά το 2009.
Αλλά φυσικά προτιμούσαμε όλοι να ζούμε με τα ψέματα: Κάποιοι να παίρνουν συντάξεις στα 48, οι δικαιούχοι των χαμηλών κυρίως συντάξεων να μην έχουν ούτε κατά διάνοια πληρώσει τις εισφορές για τη σύνταξη που τους αναλογούσε (άλλο ταμπού για το οποίο δεν μιλούν οι περισσότεροι) και τα επικουρικά να πληρώνουν παχυλά εφάπαξ και επικουρικές, από αποθέματα που δεν είχαν.
Ο Σαχινίδης είπε προχθες στη Βουλή ότι πρόκειται για την πιο άδικη κοινωνικά πρακτική με την απαλλαγή της γενιάς των συνταξιούχων που έπαιρναν αυτές τις συντάξεις από κάθε ευθύνη για τις επόμενες γενιές.
Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό όταν αρχίσουν οι «διαρρέουν» τα αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών για τα ταμεία, την εφαρμογή των οποίων θέλει να τρενάρει όσο μπορεί η κυβέρνηση.
Όπως κάθε θεσμός του ελληνικού κοινωνικού κράτους και το σύστημα συντάξεων πνέει τα λοίσθια. Και εμείς δεν συζητάμε για το πώς θα τον αναμορφώσουμε ώστε να προστατεύονται οι πιο αδύνατοι, αλλά παριστάνουμε τις περισσότερες φορές στη δημόσια συζήτηση τους ανήξερους ενώ η κοινωνία έχει αντιληφθεί προ πολλού ότι οι σημερινοί 50άρηδες θα πρέπει να ξεχάσουν τα επικουρικά και να συνηθίσουν την ιδέα μιας κύριας - σύνταξης βοηθήματος. Αυτή τους την πεποίθηση την προεξοφλούν με την πολιτική τους συμπεριφορά.
Λίγοι το αντιλαμβάνονται αυτό στην κυβέρνηση και σχεδόν κανένας στην αντιπολίτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου