Η απάντηση των ευρωπαίων στο δημοψήφισμα του Τσίπρα. pic.twitter.com/YfAThNmxXJ
— Miltiadis Benakis (@BenakisM) July 7, 2025
Ιδιοφυής προσέγγιση να κάνεις rebranding υπενθυμίζοντας συνεχώς πόσο ανίκανος και θρασύς απατεώνας υπήρξες.
— Αλήτμπιρό (@Local_Bureau) July 7, 2025
Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Διαθέτοντας την επαγγελματική εμπειρία τόσο της χρηματιστηριακής ανάλυσης όσο και της πολιτικοοικονομικής αρθρογραφίας, αντιλαμβάνομαι πόσο ξεκάθαρα είναι τα πράγματα στο χρηματιστήριο – σε αντίθεση με την πολιτική.
Στην πολιτική μπορείς να «τζογάρεις», να χάσεις όλο σου το πολιτικό κεφάλαιο, και στο τέλος να υποδύεσαι τον δικαιωμένο. Να παρουσιάζεις τις αποτυχίες ως «στρατηγικές νίκες» και τις ήττες ως «αξιοπρεπείς συμβιβασμούς». Στο χρηματιστήριο όμως, κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Αν ξεκινήσεις με 100 χιλιάδες ευρώ και τα χάσεις όλα, δεν υπάρχει αφήγημα να σε σώσει. Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι «τελικά κέρδισες».
Το 2012, όταν ο Αλέξης Τσίπρας ξεκινούσε τον καλπασμό προς την εξουσία, είχε πει την ιστορική φράση: «Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αυταπάτες ούτε για υποχωρήσεις. Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Η μοίρα στάθηκε γενναιόδωρη μαζί του. Του έδωσε την ευκαιρία να «τελειώσει» το παλιό πολιτικό σύστημα, αυτό που – κατά κοινή ομολογία – οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.
Το 2015 όμως, ο Τσίπρας έκανε μια επιλογή που όρισε τη μετέπειτα πορεία του: Αντί να συμμαχήσει με κάποιον πραγματικά «νέο», επέλεξε να συγκυβερνήσει με τον Πάνο Καμμένο – ακροδεξιό, ψεκασμένο, και πρώην μέλος κυβερνήσεων του παλιού συστήματος που ο ίδιος υποτίθεται ότι θα ανέτρεπε.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φράση-μαργαριτάρι του Καμμένου στη Βουλή: «Εσείς στα τέσσερα!»
Μια «κουτσαβάκικη» απόπειρα να στιγματίσει τη μνημονιακή συμμόρφωση των αντιπάλων, σεξιστική και χυδαία, αλλά ενθουσιώδης για ένα κοινό που βλέπει την πολιτική σαν πεζοδρόμιο και reality show.
Αν τότε ο Τσίπρας είχε επιλέξει κάποιον σαν τον Σταύρο Θεοδωράκη – που δεν είχε λάβει μέρος σε καμία κυβέρνηση του κατεστημένου – ίσως η ιστορία να είχε γραφτεί αλλιώς.
Δέκα χρόνια μετά, η φράση «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» ηχεί πικρά ειρωνική. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυτοζωεί κοντά στο 5% και είναι θέμα χρόνου να πέσει κάτω από το όριο του 3%, όταν θα κοπούν οι σταθερές σταγόνες της κρατικής επιδότησης.
Όσο για τους ΑΝΕΛ;
Εξαφανίστηκαν από τον χάρτη, όταν οι περισσότεροι βουλευτές τους αντάλλαξαν τα «αντιμνημονιακά» και τα «Μακεδονία ξακουστή» με την προοπτική παράτασης της παρουσίας τους στη Βουλή.
Όλα αυτά καλό είναι να τα θυμόμαστε, για να μπορούμε να «κοστολογούμε» σωστά τις τωρινές κραυγές περί εθνικού ενδοτισμού και πολιτικών «καρπαζοεισπρακτόρων».
Γιατί...
την περασμένη δεκαετία, οι πιο σκληροί «καρπαζοεισπράκτορες» αποδείχθηκαν τελικά αυτοί που φώναζαν περισσότερο για προδοσίες και ενδοτισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου