ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μερικες σκεψεις υπό το σεληνοφως του Αυγουστου

 

Tου Παντελή Σαββίδη

1.-Υπάρχει μια αδυναμία συνεννόησης. Τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και στην σχέση κοινωνίας εξουσίας. Ο λόγος είναι ότι οι κώδικες επικοινωνίας έχουν διαρραγεί. Δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα με τις ίδιες λέξεις. Η αδυναμία συνεννόησης επιτείνει την πορεία αποδόμησης κράτους και κοινωνίας.
 

2.-Τι λείπει; Μια νέα θεωρητική προσέγγιση της παγκόσμιας δυναμικής. Ο καθένας δίνει μια ερμηνεία της δυναμικής αυτής. Παλαιότερα, απο τη μια ο μαρξισμός και απο την άλλη ο φιλελευθερισμός, ερμήνευαν την κοινωνική εξέλιξη. Σήμερα δεν υπάρχει μια θεωρία. Και οταν λέμε θεωρία δεν εννοούμε κάτι στείρο ακαδημαϊκό. Εννοούμε την κατανόηση του γιατί αυτής της πορείας και την παρέμβαση της κοινωνίας στα στοιχεία της εξέλιξής της.

3.-Όλες οι μεγάλες μεταβάσεις απο ένα σύστημα σε ένα άλλο επιτεύχθηκαν με καταλύτη την τεχνολογία. Το πέρασμα απο την φεουδαρχία στην αστική εποχή επιτεύχθηκε με τη βιομηχανική επανάσταση. Και κάθε μεγάλη περίοδος είχε και το δικό της πολιτικό σύστημα. Η αριστοκρατία, η αυτοκρατορία και η βασιλεία ήταν μορφές οργάνωσης φεουδαρχικών δομών. Ο κοινοβουλευτισμός είναι αστικό χαρακτηριστικό.

4.-Αστικό χαρακτηριστικό είναι και το κράτος έθνος.

 
5.-Στις ημέρες μας συντελείται μια νέα τεχνολογική επανάσταση ίσως καθοριστικότερη απο τις προηγούμενες. Οι προηγούμενες, βελτίωναν τον τρόπο παραγωγής και διαβίωσης του ανθρώπου. Οι εξελίξεις στις ημέρες μας αμφισβητούν την ανθρώπινη φύση. Με την Τεχνητή Νοημοσύνη αμφισβητείται η ουσία του είναι.

 
6.-Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδω είναι ότι οι νέες τεχνολογίες διέρηξαν τα εθνικά σύνορα. Απο την φύση τους είναι παγκόσμιας εμβέλειας. Τα εθνικά σύνορα τις περιορίζουν.

7.-Όσοι μπορούν και προσαρμόζονται σ αυτές έχουν μια διεθνή κινητικότητα. Σήμερα είναι εδώ αύριο αλλού και παντού νοιώθουν σαν τον τόπο τους. Δεν δεσμεύονται απο την αίσθηση των ορίων της λεγόμενης, παλαιότερα, πατρίδας. Σύνθημά τους το “όπου ζεις, πατρίς”. Αυτή είναι η μια κοινωνική κατηγορία. Συνήθως κατέχει τα μέσα παραγωγής και ελέγχει την εξουσία.

 
8.- Η δεύτερη κοινωνική κατηγορία είναι όσοι δεν μπορούν να προσαρμοσθούν και νοιώθουν την ανάγκη του εθνικού κράτους να τους προστατεύσει. Αυτοί είναι οι υποστηρικτές του εθνικού κράτους. Προσπαθούν να περισώουν ό,τι είναι δυνατόν, απο αυτό. Η ιδεολογική και πολιτική ρήξη μεταξύ των δύο κατηγοριών είναι εμφανής.
 

9.-Και εδώ αρχίζουν οι πολιτικές προτάσεις. Η πρώτη κατηγορία λέει ότι πάμε μπροστά και όποιος ακολουθήσει. Δεν μας ενδιαφέρει αν και πόσοι μπορούν να ακολουθήσουν. Η δεύτερη κατηγορία λέει πως πρέπει να συσπειρωθούμε και να υποστηρίξουμε το κράτος μας διότι αυτό θα μας προστατεύσει. Και η σύγκρουση με την πρώτη κατηγορία είναι διαρκής και επιδεινώνεται συνεχώς.
 

10.- Γιατί; Διότι αποτελούμε μια κοινότητα ανθρώπων που αποκαλείται έθνος. Μια κοινότητα, δηλαδή, που έχει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά και θέλει να τα διατηρήσει.
 

11.-Θέλει; Οι ευπροσάρμοστοι με το σύνθημα “όπου γης, πατρίς” έχουν αίσθηση εθνικής καταγωγής;

Είδα, χθες, την ταινία “Καπόνε”. Ο μεγαλύτερος γκάγκστερ των ΗΠΑ, στο τέλος της ζωής του, κατατρυχόταν απο Ερινύες για ό,τι έκανε. Με άνοια, εγκεφαλικά, μόνος, αισθανόταν το τέλος του και δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Αν ακόμη και στον Καπόνε λειτούργησε η ανθρώπινη συνείδηση, πιστεύω πως και σε όσους δείχνουν πως δεν ενδιαφέρονται για το ‘εθνος τους, λειτουργεί στο υποσυνείδητο η εθνική συνείδηση έστω και αν νοιωθουν πατρίδα τον κόσμο όλο.
Άλλωστε, δεν μιλάμε για κράτος. Μιλάμε για έθνος. Το έθνος είναι συλλογικό υποκείμενο που διατρέχει την ιστορία. Όχι τα κράτη. Το ελληνικό έθνος, για παράδειγμα, απο της εμφανίσεώς του έχει ζήσει σε διάφορες κρατικές μορφές. Οι μορφές του κράτους εξέλιπαν, το εθνος υπάρχει.

12.-Που, λοιπόν, θα ζήσει το έθνος;  

Οι τάσεις είναι δύο (δεν εξετάζω την υπάρχουσα του εθνικού κράτους).

Η μια μιλά για ομοσπονδίες που θα καταστήσει βιώσιμα μικρά έθνη όπως είναι και το δικό μας.
Η άλλη λέει πως ο κόσμος όλος θα καταστεί ενιαίος και θα διαμορφωθούν κάποιοι πόλοι τους οποίους θα αποτελούν οι μεγάλες πόλεις. Αυτές οι πόλεις υπάρχουν, ήδη, και είναι κάπου 40. Στην περιοχή μας τετοια πόλη θεωρείται μόνο η Κωνσταντινούπολη.
 

13.-Αυτή η ανάλυση συνειδητά η υποσυνείδητα διατρέχει την σκέψη της αθηναϊκής νομενκλατούρας. Και επεδίωξε-και συνεχίζει να το επιδιώκει- να καταστήσει την πόλη της έναν απο τους παγκόσμιους πόλους. Οι παγκόσμιοι πόλοι, όμως, έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά. Είναι σημαντικές αριθμητικά (περίπου απο 8 εκατομμύρια και πάνω), διαθέτουν παγκόσμιους θεσμούς και παρέχουν ένα επίπεδο αξιοπρεπούς ζωής.
Το αριθμητικό δεδομένο δίνει την απάντηση στο γιατί και σήμερα γίνεται προσπάθεια ο ελληνικός πληθυσμός να εγκατασταθεί στην Αθήνα. 

Θέλουν να δημιουργήσουν μια πόλη, τουλάχιστον, 8 εκατομμυρίων. 

Αλλά όλοι μας είμαστε γύρω στα 11 εκατομμύρια. Τι θα γίνει με την υπόλοιπη χώρα;
 

Δεν τους ενδιαφέρει. Διοτι...

 

 όπως σημειώσαμε ρόλο στο διεθνές σύστημα θα διαδραματίζουν οι πόλεις. Τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η πόλη τους. Δεν τους ενδιαφέρει, επίσης, αν με την πολιτική τους αυτή αποδομούν το εθνικό κράτος. Το θεωρούν παρελθόν. Το έθνος, ας ζήσει στην Αθήνα.
 

Και εδώ μπαίνει το ερώτημα. Όσοι δεν συμφωνούμε με την αθηναϊκή πολιτική να καταστήσει την επικράτεια αποικία της, τι κάνουμε;
 

Αυτό είναι το κύριο πολιτικό ερώτημα που ζητά απάντηση.
Υπάρχει απάντηση;