Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Το «αµνοερίφιο» ανήκει στην πανίδα της χώρας. Είδος του ζωικού βασιλείου το οποίο κάνει την εμφάνισή του κατά τη διάρκεια των εορτών του Πάσχα και κατόπιν εξαφανίζεται. Ζει σε κοπάδια και είναι χορτοφάγο. Παρασκευάζεται είτε στη σούβλα είτε στον φούρνο.
Η σούβλα αποτελεί προσφιλές θέμα συζητήσεων του απανταχού ελληνισμού, έως το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα. Μετά το μεσημέρι, μασουλώντας το κατακρεουργημένο αμνοερίφιο, σχολιάζουν τις ικανότητες του χειριστή της σούβλας.
Ο διάλογος για το αμνοερίφιο και τη σούβλα του ξυπνάει αναμνήσεις από το παρελθόν και σβήνει απαλά ακόμη κι όταν δεν έχουν εξαντληθεί τα επιχειρήματα εξαιτίας ενός φαινομένου που καλείται εις την απλοελληνική «χλάπα».
Η βρώση και η πέψη του αμνοεριφίου είναι εθιμική υποχρέωση του ελληνισμού. Προκειμένου δε να την υπηρετήσουν οι συμπατριώτες μας συνωστίζονται στους αυτοκινητοδρόμους, στα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Είναι τέτοια η αγάπη τους για το αμνοερίφιο, που αδιαφορούν για την ταλαιπωρία και τη δοκιμασία του νευρικού τους συστήματος, τα ενδοοικογενειακά δράματα και τις τιμές της χοληστερόλης. Είναι μια παρόρμηση του συλλογικού μας ασυνείδητου, εξίσου ισχυρή με την παραγωγή θορύβου όλων των ειδών και την εξαλλοσύνη του πραγματικού πιστού μόλις ακουστεί το «Χριστός Ανέστη».
Προσπάθησα να βρω στις γλώσσες που γνωρίζω την αντιστοιχία της λέξης «αμνοερίφιο». Οι άλλοι λαοί έχουν βρει τρόπο για να εκφράσουν τον «αμνό» ή το «ερίφιο», όμως δεν έχουν καταφέρει ακόμη να περιγράψουν το «αμνοερίφιο». Δεν είναι μόνον η φτώχεια των δικών τους γλωσσών απέναντι στη δική μας. Είναι και ο πλούτος της ελληνικής γης, δείκτης της οικονομίας μας. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας άκουσα πολλούς οικονομικούς αναλυτές, οι οποίοι εκτιμούσαν την οροφή της τιμής. Προέτρεπαν αυτοσυγκράτηση, πρότειναν έρευνες αγοράς στους καταναλωτές και προσπαθούσαν να μην πανικοβάλλουν τον πληθυσμό για το πολεμικό κλίμα που κινδύνευε να σκιάσει το εορταστικό κλίμα των ημερών.
Το αμνοερίφιο είναι το αντίστοιχο του βαρελιού του brent για την εθνική μας οικονομία. Και, όπως λένε οι οικονομολόγοι, η «οικονομία είναι ψυχολογία». Το αμνοερίφιο ανεβάζει την ψυχολογία μας. Και μόνον η σκέψη ότι κανείς άλλος λαός στη γη δεν μπορεί να απολαύσει μερικά κιλά αμνοεριφίου, πλούσια σε λίπος και πρωτεΐνες, τονώνει το ηθικό και σε κάνει να ξεχνάς για λίγες έστω μέρες τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και τις τιμές των καυσίμων. Γι’ αυτό θα πρέπει...
να κατοχυρώσουμε τη λέξη.
Το αμνοερίφιο είναι η απόδειξη ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου