"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Χρόνιος γκατζετάκιας σε τελικό στάδιο

 

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Ενας μεσήλικος, εξαρτημένος από τις αγορές ηλεκτρονικών προϊόντων, περιμένει μαζί με τους πιτσιρικάδες στην ουρά, το πρωινό της Black Friday

Αλλά και πάλι ξεχωρίζει από τους πιτσιρικάδες. Τα δικά τους μάτια λάμπουν. Τα δικά του είναι στη μεσαία σκάλα. Περιμένουν αξημέρωτα να ανοίξει το μαγαζί για την Black Friday. Οι πιτσιρικάδες είναι ανυπόμονοι. Αυτός είναι cool. Εχει τα χέρια στις τσέπες, τα ακουστικά στα αφτιά και ακούει podcast. Κοιτάζει την ώρα στο smartwatch. Είναι 07.30. Ελέγχει τους σφυγμούς του. Στους 65. Μια χαρά. Θα ανέβουν όταν σηκωθούν και τα στόρια. Παρατηρεί τους πιτσιρικάδες. Κάποιοι κάνουν ελαφρά πηδηματάκια από το κρύο και την ανυπομονησία. Τους ζηλεύει ή τους λυπάται; Είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορείς να κάνεις σε έναν μεσήλικο, ειδικά όταν στέκεται σε μια ουρά για 45 χρόνια.

Ηταν 10 χρόνων όταν είδε στο χέρι του διπλανού του στο σχολείο ένα ρολόι με ψηφιακή απεικόνιση της ώρας – τότε τα έλεγαν ηλεκτρονικά. Πατούσες ένα κουμπί και έβγαινε η ώρα με κόκκινα ψηφία. Και αν το πατούσες ξανά, έβλεπες την ημερομηνία. Ερωτας με την πρώτη ματιά. Ποτέ δεν πόθησε αντικείμενο όσο λαχτάρησε εκείνο το ρολόι. Γύρισε τρέχοντας στο σπίτι για να το ζητήσει από τον πατέρα του. Λούστηκε την άρνηση σαν κουβά με παγωμένο νερό. Και ύστερα έβλεπε τα ρολόγια να εμφανίζονται στα χέρια των συμμαθητών του. Και κάθε ρολόι έσπρωχνε πιο βαθιά μέσα του τον σπόρο της αρρώστιας. 

Διότι ο γκατζετάκιας είναι ένας άρρωστος που δεν έχει αναγνωριστεί από την επίσημη Ιατρική. Εξαρτημένος για τον οποίο δεν υπάρχει υποστήριξη, Κέντρο να πει τον πόνο του, μια Παγκόσμια Ημέρα να ρίξει ένα φως πάνω του. Κατά την κρατούσα άποψη ο γκατζετάκιας εκδηλώνει μια διαστροφή που όμως δεν κατατάσσεται στις ψυχικές διαταραχές. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν πρωτόκολλα θεραπείας. Θα κλειδώσεις το ψυγείο στον βουλιμικό. Θα κρύψεις τα τσιγάρα του καπνιστή. Από τον γκατζετάκια πρέπει να πάρεις τις πιστωτικές. 

Χρόνιος γκατζετάκιας είναι αυτός που όχι μόνο καίγεται από τον πόθο για τεχνολογικά προϊόντα, αλλά ταυτόχρονα βιώνει εμπειρία αντίστοιχη με την παρακολούθηση πορνό. Είναι ο άνθρωπος που βάζει τον υπολογιστή στα γόνατα, μπαίνει στο YouTube και παρακολουθεί κάποιον να ξεπακετάρει ένα τηλέφωνο με τρόπο ηδονικό, χαϊδεύοντας πρώτα το κουτί και σκίζοντας αργά το σελοφάν. Οταν σε φτιάχνει αυτό, είσαι άρρωστος. Το ξέρεις εσύ, οι άνθρωποί σου και οι υπάλληλοι στα καταστήματα. Ο χρόνιος γκατζετάκιας δεν ψωνίζει ποτέ online. Αλλο το σεξ και άλλο το cybersex.

Ναι, έχει υποστεί ταπεινώσεις στη ζωή του. Αν είσαι εξαρτημένος, η ταπείνωση βγαίνει με την ανάσα σου. Να πηγαίνει Γερμανία για να φέρει το ψαγμένο στερεοφωνικό αυτοκινήτου και την περίεργη κάμερα. Και να κάνει το ταξίδι με λεωφορείο, μήπως και τα περάσει από τα σύνορα. Να τον μαγκώνουν οι τελωνειακοί και να γίνεται νούμερο στους Ευζώνους. Να αγοράζει λάπτοπ με 1 εκατομμύριο δραχμές. Και να σκάει τα διπλά για να πάρει DVD recorder για να γράφει το πρώτο «Big Brother» με τον Τσάκα και τον Πρόδρομο – πόση ντροπή πια. 

Πήρε home cinema με 60 δόσεις, όταν το ξόφλησε το είχε ήδη χαρίσει. Εχωσε τόσο χρήμα στην Apple που περίμενε από τη χήρα του Στιβ Τζομπς να τον καλέσει στο μνημόσυνο – αν μη τι άλλο, του πλήρωσε τα κόλυβα.  

Μια μέρα υπολόγισε ότι αν αυτά που έδωσε στα προϊόντα της Apple τα έπαιρνε μετοχές, θα είχε 200 χιλιάρικα στο παντελόνι. Πήγε και πήρε GPS όταν ακόμη δεν υπήρχαν οι χάρτες, μόνο και μόνο για να το βάλει με τη βεντούζα στο παρμπρίζ. Εχει ιδιωτικό μουσείο συσκευών κινητής τηλεφωνίας.

Τη μεγαλύτερη ταπείνωση την εισπράττει αυτό το πρωινό, της Black Friday. 

Κατέβηκε για ψώνια με τα πιτσιρίκια ενώ ξέρει ότι το μαγαζί τούς κοροϊδεύει. Ανέβασε τις τιμές πριν από δύο εβδομάδες και τώρα παριστάνει ότι χαρίζει. Αλλά, εντάξει, δεν γινόταν να μην τιμήσει τη μέρα. Είναι σαν να μην πηγαίνει ο πιστός στον Επιτάφιο τη Μεγάλη Παρασκευή.  

Να, τα στόρια σηκώνονται. Στριμώχνεται με τους πιτσιρικάδες, δείχνει πιστοποιητικό εμβολιασμού (από το app, εννοείται), βλαστημάει επειδή η ταυτότητα δεν μπαίνει στο Wallet του τηλεφώνου. 

Μπαίνει στο μαγαζί. Κοιτάζει γύρω του όπως ο θηρευτής στη σαβάνα. Δεν πάει εκεί που μαζεύεται η μαρίδα, ξέρει ότι τους δίνουν δεύτερο πράγμα. Πηγαίνει στα ρολόγια. Γιατί έχει σταμπάρει ένα μοντέλο που έχει και οξύμετρο για να μετράει τον κορεσμό οξυγόνου, πράγμα χρήσιμο αν έχεις COVID. 

Θα το πάρει και ας ξέρει ότι...

 

 για τον επόμενο μήνα, μέχρι να βαρεθεί δηλαδή, θα τσεκάρει το οξυγόνο του κάθε ώρα. Ναι, αυτό το ρολόι. Μια χαρά είναι για σήμερα. 

Οχι, ηλεκτρονικό ρολόι δεν πήρε ποτέ.  

Μέσα του περιμένει τον μπαμπά να του το φέρει.



Δεν υπάρχουν σχόλια: